Inhoud
De wandelende doden is een unieke franchise binnen de grotere zombie van de zombie-apocalyps vanwege de betrokken emotie. Het past een realisme toe, andere titels ontbreken door het creëren van zeer geloofwaardige karakters. Iedereen is complex, iedereen is het echt. De eerste DLC voor Telltale Games, een geweldige aanpassing van het avonturenspel, 400 dagen, pogingen om ons te laten zorgen om vijf verschillende personages op een rij binnen ongeveer vijftien minuten na elk van hen te ontmoeten. Het lukt.
plot
De game gooit je recht in, waardoor spelers de keuze hebben om een van de vijf personages te kiezen. Elke speler heeft een beetje verhaal dat deelneemt in een andere periode na de eerste uitbraak, van Vince op dag twee tot Shel die op dag 256 eindigt. De verschillende verhalen koppelen inderdaad op bepaalde manieren, met beslissingen gemaakt in één die van invloed is op de acties die nodig zijn in een andere. Als je in een vroeg verhaal de koplamp op een vrachtwagen fotografeert, kan een vrachtwagen bijvoorbeeld in een later exemplaar veel onheilspellender worden.
Het persoonlijke stukje verhaal van elk personage is vrij kort. Het is tenslotte alleen DLC. Omdat het zo kort is, is het aangenaam verrassend hoe snel Telltale spelers laat investeren in de personages. Elk van de talloze individuen heeft een duidelijke chemie met de anderen in hun verhaal, en niet altijd op een positieve manier.
Characters
Subtiele dingen maken deze personages geloofwaardig, zoals Leland die Bonnie belachelijke hypothetische vragen stelt om de tijd te doden (kreeft klauwen voor handen of een slang voor een tong) of Eddie die Wyatt vraagt of ze nog wiet hebben. Elk van de personages heeft moeilijke keuzes te maken en de resultaten van die keuzes zijn niet altijd duidelijk. Te geloven, maar niet altijd het verwachte.
Een korte proloog verbindt alles aan het einde en hoewel het aanvankelijk leek dat de dialoogopties grotendeels irrelevant waren, alsof alle keuzes al waren gemaakt, was ik onder de indruk dat zelfs in dit korte sluitende segment de verschillende dialoogopties konden nog steeds echt een verschil maken voor ten minste één van de personages die ik heb gespeeld.
Het enige personage waar ik me niet echt mee bezig hield, was Russell, en ik vermoed dat dit meer met mij te maken heeft dan met het personage zelf. Elk personage is op verschillende manieren herkenbaar, met de ervaringen die ze hebben in hun deel van het verhaal met een zeer merkbaar effect op hoe ze zich ontwikkelen voor de proloog.
gameplay
Zoals te verwachten is, is de gameplay zeer vertrouwd. Eenvoudige bewegingsbedieningen en dialoog vormen het grootste deel van het spel. De gameplay blijft overigens grotendeels onveranderd, maar in dit geval is dat een goede zaak. Het past perfect bij de sfeer en gemoedstoestand.
Een aangename toevoeging waren een paar nieuwe ervaringen. Eenvoudig, maar aangenaam en heel goed in staat om de dialoog met stukjes nieuw materiaal te verbreken om dingen interessant te houden. Wyatt speelt Rock Paper Scissors om te beslissen wie het pistool krijgt terwijl Bonnie door korenvelden duikt om kwaadwillende achtervolgers met zaklampen te ontwijken.
Meer?
Het enige om echt in gedachten te houden tijdens het spelen 400 dagen is wat het eigenlijk is. Het is niet een hele nieuwe aflevering. Je zult langs de weg enkele bekende gezichten zien en de ingewikkelde keuzes die je tegenkomt zullen bekend zijn, maar het is geen volledige aflevering. Elk personage krijgt een beetje schermtijd, maar niemand heeft een compleet verhaal.
400 dagen is een teaser. Het is bedoeld om personages te introduceren en ons een kans te geven om te beslissen wie ons zal vergezellen in seizoen 2 van deze nieuwe gezichten, maar of een aantal van hen dat zich bij ons voegt goed of slecht is, is gewoon niet iets wat we tot nu toe kunnen weten.
Op zichzelf, 400 dagen is interessant, maar is net genoeg om iemand te laten die meer wil, wat het onderscheidt van de afleveringen van seizoen 1. Elk was lang genoeg om ons door onze strijd te helpen en aan onze harten te trekken. De DLC die Seizoen 1 en Seizoen 2 met elkaar verbindt, is net lang genoeg om me meer te laten wensen. Het staat niet helemaal op zichzelf, te veel bewust van een verband tussen de twee seizoenen in plaats van een verhaal op zich.
Het is nog steeds moeilijk om met de prijs te discussiëren, en de beslissingen die in de DLC worden genomen, zullen duidelijk een soort effect hebben op het komende seizoen. Het grootste probleem is gewoon lang genoeg wachten om erachter te komen!
Onze beoordeling 8 400 Days vangt zeker hetzelfde gevoel op van een harde wereld met moeilijke keuzes die het origineel deed. We hebben niet zo lang om dicht bij de personages te komen, maar ik wil er meer van zien, dus missie geslaagd.