Twee dagen. Dat is wat ik zoveel mogelijk waarnam, moest absorberen en verwerken. Omdat dit onze eerste PAX-gebeurtenis was (mijn zoon en ik, dat is), dachten we dat twee dagen genoeg zouden zijn. Het bleek dat we ons helaas vergisten.
Ten eerste zou ik moeten zeggen dat ik Boston verlaat met het idee dat de inwoners van deze stad erg vriendelijk en meegaand zijn. Ze hebben zich daar opengesteld voor een massa mensen (tot 80.000!) Van mensen met een passie voor gamen, en daarvoor bedank ik. Dank aan de ongelooflijk aardige, zij het wat dronken Bostoniërs die ons geholpen hebben om een goede plaats te vinden voor het eten van gisteravond, en met dank aan de gemeenschap die de Engies, Zombies, prinsessen en tovenaars heeft verdragen en aanvaard.
Gamen was een deel van mijn leven zolang ik me kan herinneren. Als kind, speelden Colecovision, Atari en af en toe een zelfgeprogrammeerd spel in Basic met mijn vrienden wat mijn verbeelding deed bloeien. Mijn NES was mijn trots en vreugde, en R.O.B. hield een heel speciale plaats in mijn hart in, ook al spogen zijn games, en mijn Power Glove was de afgunst van veel mensen. Het was zo slecht.
Wat waren enkele van de dingen die ik zag die me echt opvielen, vraag je je af? Nou, laat me delen!
The Stinky Footboard - dit is een nieuw randapparaat dat nog niet helemaal op de markt is en waarmee je toetsen kunt toewijzen aan richtingknoppen die met je voet worden bediend. Mijn eerste indruk was dat het een dwaze truc was, maar ik kon echt enorme kansen zien voor gehandicapte gamers met dit apparaat, omdat het voor sommige acties mogelijk maakt dat handbewegingen moeten worden omgeleid, sommige mobiliteitsproblemen verdwijnen meteen! Dat is cool. Ik hoop dat Stinky slaagt. Bekijk hun kickstarter, ze verdienen het.
GameSkinny - Ik weet dat dit zelfbediening klinkt, gewoon omdat het de website is waarnaar ik post, maar dat terzijde, ik was onder de indruk. Veel. In ieder geval voor mijn zoon en ik leken de vertegenwoordigers oprecht geïnteresseerd in wat we denken over gamen en deelden ze tegelijkertijd hun eigen persoonlijke verhalen. Ze zijn gepassioneerd en dat is een geweldige eigenschap om te hebben. Mijn hoed is voor jou en ik denk dat ik misschien een nieuwe favoriete website heb.
Machinima - Ik eindigde met het chillen met iemand van hen via twitter, wat ons ertoe bracht bij hun stand te stoppen. Rachel (@_missrachel) was geweldig. Hoewel ze overspoeld werden door bezoekers, nam ze de tijd om met ons te praten. Echt praten. Geef dat meisje een raise. Ernstig.
Nu, als volwassene en ouder, kan ik met mijn kinderen genieten van gamen. Het is onze eigen exclusieve club. Een club met miljoenen leden. De afgelopen twee dagen hebben mijn ogen geopend voor hoe geweldig dat lidmaatschap eigenlijk is. Ik speelde spellen die helemaal nieuw voor me waren, en spellen die als oude vrienden voelden, en ik kan niet wachten tot volgend jaar om het allemaal opnieuw te doen!
@ gamerdad76