Als gamers zijn we geen vreemden voor het schuldspel.
Wanneer zich een tragedie voordoet, zoeken mensen (begrijpelijkerwijs) naar een reden erachter. Videogames zijn een gemakkelijk doelwit; we zijn eraan gewend geraakt (en helaas verwachten zelfs) dat op zijn minst een paar sprekende mensen suggereren dat games een rol speelden.
Wat mij verbaasde, is dat deze keer toen mensen met de vinger wijzen naar videogames, iemand daadwerkelijk iets zei tegen het.
Gabe Rottman op de ACLU schreef over de gevaren van het plaatsen van de schuld bij videogames - niet omdat hij een gamer is, maar omdat het een onbewijsbare logica is die een mogelijk gevaarlijk precedent schept.
Het komt er uiteindelijk op neer dat zowel het functionele probleem (het is niet duidelijk dat censuur enig goed zou doen) en het feit dat gewelddadige videogames mogelijk enige sociale waarde hebben, sterk suggereren dat ouders zijn degenen die toezicht moeten houden op de consumptie van hun kinderen door hun kinderen.
Geef zijn artikel een lezen, het is zeldzaam, rationele kijk op de kruising van games en de samenleving.
Bron