Inhoud
- Eerste gezicht
- Een gunstiger interpretatie
- Uitdagingen zijn geweldig, waarom zijn ze verborgen?
- Tot slot
Er zit ergens een goed spel vast Azure Striker Gunvolt. De verschillende locaties in de toekomst, de ontelbare vijanden die uit elkaar moeten schieten en de gespannen boss-ontmoetingen vertellen me allemaal dat ik van deze game moet genieten.
Toch kan ik het gewoon niet in mij vinden om ervan te genieten Azure Striker Gunvolt. De game maakt simpelweg teveel fouten (en te belangrijke fouten) om dat te realiseren. Verre van het een slecht spel te maken, veroordeelt de reeks misplaatste ontwerpkeuzes dit spel tot misschien een slechter lot: een competente, volledig gemiddelde videogame die simpelweg je aandacht vasthoudt.
Eerste gezicht
Veel van de problemen van het spel komen voort uit de manier waarop het spel op het basisprincipe is gebaseerd. Het spel ziet je spelen als een bedreven (in wezen super-aangedreven mens) genaamd Gunvolt, op een zoektocht om een kwaadaardig bedrijf te stoppen andere adepten te gebruiken om de wereld te beheersen. Die zoektocht doet erg denken aan het oude Mega Man Zero spellen. Je loopt door futuristische 2D-locaties, navigeert door eenvoudige hindernisbanen en schiet op robotachtige vijanden die je in de weg staan.
Genomen langs deze voorwaarden, Azure Striker Gunvolt laat veel te wensen over. De vijanden zijn bijvoorbeeld allesbehalve uitdagend. Baasjes opzij, elke vijand gaat snel naar beneden en toont slechts een of twee gedragingen die je relatief snel kunt onderscheiden. Evenzo zijn de niveaus ook eenvoudig. Over het algemeen komt elk neer op een reeks terloops rondgestrooide platforms, misschien met een soort van gimmick om je aandacht kort te houden.
Geen enkele optie werkt in het voordeel van het spel. Ze zijn tenslotte alles wat je in het spel doet: levels doorlopen, slechteriken neerschieten. Als geen van beide opties je op de juiste manier benadert, welke motivatie heb je dan om het spel te spelen?
Nu wil dit niet zeggen Azure Striker Gunvolt is een slecht spel. Het is duidelijk competent genoeg om je aandacht te trekken. Maar zoals de vorige voorbeelden laten zien, weet het spel niet wat te doen als het eenmaal je aandacht heeft. In feite is het mogelijk om door een level te blunderen zonder dat het spel je daarvoor straft. Het resultaat is dat de game erg plat voelt, alsof er iets meer ontbreekt.
De elektrische vermogens van Gunvolt kunnen heel goed zoiets meer zijn. Met deze krachten kan Gunvolt bliksemschichten in vijanden kanaliseren nadat hij ze met zijn pistool heeft getagd. Hij kan genoemde bevoegdheden ook gebruiken voor lichte navigatie-uitdagingen, zoals het aandrijven van een platform om het vooruit te brengen, of het gebruik van zijn elektriciteit als een geïmproviseerd muskietennet. Qua gevecht werkt het systeem prima. Het maakt gevechten een interessante mix van actie en puzzels terwijl je vijanden ontwijkt terwijl je ervoor zorgt dat je nog steeds schade aanricht.
Maar qua niveauontwerp zijn de elektrische vermogens minder effectief, zij het vanwege externe factoren. In plaats van niveaus in een reeks orders af te spelen, Azure Striker Gunvolt laat je de bestelling zelf kiezen. Hoewel dit klinkt als een leuke gameplay-monteur, zijn de effecten op de rest van het spel verwoestend. Omdat je de niveaus in elke volgorde kunt spelen, moesten de levelontwerpers ervan uitgaan dat elk niveau je eerste zou kunnen zijn. Er is dus geen ruimte om een monteur tussen niveaus te ontwikkelen. (Dit betekent ook dat het spel een moeilijkheidsgraad mist tot het einde van de ervaring.)
En omdat elk niveau slechts ongeveer tien minuten duurt (als dat), is er ook binnen een niveau niet veel ruimte om te ontwikkelen. Dus in plaats van al deze verschillende functies met elkaar te combineren, of een gebruik tot aan zijn limiet uitgerekt te zien, zien we in plaats daarvan een verzameling van zacht interessante trucs voor misschien acht minuten per keer. Nogmaals, de ervaring blijft plat.
Een gunstiger interpretatie
Dus zonder enige beperkende factoren, misschien is het het beste om het spel helemaal opnieuw te interpreteren. In plaats van alleen maar door levels heen te komen, gaat het spel misschien meer over het goed doorkomen, op een soort aanval. Er is heel duidelijk bewijs dat dit ondersteunt. Niet alleen scoort het spel je voor het doden van vijanden en het snel doorsnijden van levels, maar het houdt ook bij hoe vaak je vijanden hebt geraakt zonder jezelf te raken.
In deze richting, Azure Striker Gunvolt presteert veel bewonderenswaardiger. Deze extra dimensie voor aanvalsdetectie betekent dat er altijd wat activiteit is om je te betrekken. Hoe snel kan ik door dit onderdeel komen? Hoe hoog kan ik deze combo houden? Zelfs de vlakke perioden van het spel veranderen in ruimtes waar je doorheen moet racen. Elke wijziging om het spel moeilijker of actiever te maken zou op dit moment gewoon overweldigend zijn. Kortom, de game heeft een balans gevonden en wordt echt leuk.
Maar we moeten onthouden dat er bijna niets aan de game veranderd is; alleen onze interpretatie ervan heeft. We moeten dus in het spel iets vinden dat ons naar die interpretatie drijft. Uitdagingen lijken de meest voor de hand liggende oplossing. Denk aan uitdagingen als nevendoelen om aan te pakken, zoals een niveau halen in een bepaalde tijd of zonder schade op te lopen. Deze uitdagingen houden je bezig op een manier die niets anders in het spel kan evenaren. Ze veranderen je volledig hoe interactief met het niveau omgaat. Door de ervaring als deze te kaderen, bieden uitdagingen nieuwe lagen van diepte en levensduur, mocht je ervoor kiezen ze uit te proberen.
Uitdagingen zijn geweldig, waarom zijn ze verborgen?
Toch ligt daarin de crux: je moet ervoor kiezen om de uitdagingen aan te gaan. Helaas doet het spel weinig om hun bestaan te benadrukken. Uitdagingen worden verborgen in hun eigen menu, dat de game maar één keer eerder noemt. Als het inderdaad uitdagingen noemt, zegt het feit dat je niets verliest door er niet voor te kiezen ze aan te pakken.
Bovendien zijn veel van de uitdagingen niveau-specifiek, maar door het menu worden ze samengevoegd tot één categorie. Het vinden van een uitdaging voor een enkel niveau is moeilijker dan het moet zijn. Het is veel gemakkelijker om zonder de niveaus door te spelen.
Kortom, de uitdagingen zijn een bijzaak. Ze zijn niet nodig voor de ervaring en het spel zet niet in om ze vollediger te integreren.Dit ondanks het feit dat de uitdagingen aantoonbaar het beste deel van het spel zijn. Als je ze zo begraaf, is het bijna aan te moedigen het spel te spelen zoals het is, wat niet genoeg is om het te boeien. In wezen heeft het spel actief de beste kansen op succes geblokkeerd.
Gelukkig, Azure Striker Gunvolt heeft ook een ruwe score om op terug te vallen. Het is misschien niet zo'n groot element als een uitdaging, maar het heeft niet zoveel last van problemen als de uitdagingen. Zoals bij veel games kun je alleen een reeks statistieken zien naast een bepaald niveau: hoge score, snelste tijd en de hoogste rang die je op dat niveau hebt behaald. Hieruit ontstaat een gevoel van zelfcompetitie en misschien overtreffen jezelf.
Toegegeven, het is niet meteen duidelijk; je moet met deze gedachte naar deze game komen. Toch is dit een enigszins gemakkelijke taak, in tegenstelling tot de uitdagingen. Het spel geeft duidelijk je beste score, tijd en rangschikking weer naast het niveau voordat je het start. In zekere zin primeert het spel je om jezelf te overtreffen bij je volgende run, in ieder geval een beetje. Hoewel deze aantrekkingskracht beperkt is, Azure Striker Gunvolt is misschien een leuke ervaring voor gamers die op zoek zijn naar score-uitdagingen.
Tot slot
Natuurlijk is er iets meer aan de game dan wat ik hier heb beschreven. De game biedt ook zeer harde eindgevechten (misschien te hard); een perfect weergegeven 2D-esthetiek; een verhaal dat ongemakkelijk schommelt tussen het belachelijk maken en onironisch omhelzen van Japanse videogameclusies; en misschien een beetje meer.
Maar in het grote geheel van dingen zijn deze factoren uiteindelijk irrelevant. Uiteindelijk, Azure Striker Gunvolt is niets anders dan een action-platformer, en in dat opzicht houdt de game het niet vol. Het lijkt zich zeker bewust van wat een actie-platformer betekent, maar het doet niet veel verder dan dat. In feite eindigen alle pogingen om deze muren te verlaten of een grotere betekenis aan de ervaring toe te voegen niet in het voordeel van het spel. Degenen onder u die op zoek zijn naar een eenvoudige actiegame zullen dat ongetwijfeld hier vinden. Maar tegelijkertijd zie je ook wat de game had kunnen zijn: zoveel meer.
Onze beoordeling 6 Hoewel Azure Striker Gunvolt technisch competent is, laat de actie veel te wensen over.