Inhoud
- Wie heeft er tegenwoordig behoefte aan achterwaartse capaciteiten?
- Maar ben ik de enige die dat zelfs zou doen?
- Ocarina of Time
- Dus wie zou teruggaan en al hun oude spellen spelen?
- Ben ik de enige?
Wie heeft er tegenwoordig behoefte aan achterwaartse capaciteiten?
Wie gaat er teruggaan en al hun oude spellen spelen?
Ik had onlangs een gesprek over toekomstige consoles die geen compatibiliteit met eerdere versies aankondigden, maar met het opnemen van cloud-streaming voor oudere games. Ik ben er helemaal voor. Als ik geen echte achterwaartse capaciteiten heb, dan moet ik dol zijn op het krijgen van een alternatief voor Craigslisting een oude PlayStation bedekt met kattenhaar, en de scuff merken van een generatie van nerdrage.
Maar ben ik de enige die dat zelfs zou doen?
Het is spannend om in de cellofaanwikkelaar van te scheuren De laatste van ons. Er is een zekere vreugde bij het langverwachte opstarten The Elder Scrolls V: Skyrim Voor de eerste keer. Er is een enorm bevredigende rimpel van succes en prestatie in het uiteindelijk blazen van het hoofd van de Warrior naar gruzelementen met het maankanon, en het schieten van Handsome Jack in het gezicht voordat je het beseft, Lilith had het ook kunnen doen.
Ik ontken niets van dat.
Maar dan begint de N64 weer, en gaat hij op de bank zitten met de meest comfortabele controller die je ooit hebt gevonden, passend bij je weliswaar kleine hand (dan weer opstaan van de bank, ernaast hurken om op de cartridge te blazen en start het opnieuw op) en start een nieuw spel met Ocarina of Time. Zelfs met de schermnaam van je vriend, omdat die van jou veel te lang is en "Link" en "Zelda" tien jaar geleden saai werden.
Wie heeft die momenten niet?
Ocarina of Time
Het is mijn melk en koekjes en een knetterende open haard en langzame kussen op een koud, stormachtig nachtspel. Het is mijn haven van vertrouwdheid, en ik weet er absoluut alles van. Ik kan je nog steeds met perfecte helderheid vertellen waar elke Golden Skulltula is, en elk stukje Heart omdat dit ooit een van de drie games was die ik ooit bezat.
Maar misschien is dat een slecht voorbeeld. De gedachte dat Nintendo ooit achterwaarts compatibel is, is grappig en ergens op de schaal tussen 'ahahahahahah' en 'nupe'.
Final Fantasy dan. Kies je gif. Waarom zou ik niet terug willen gaan naar dat? De hymne van de oorlog? Babybuik probeert niet te huilen in de regen? Tifa's hulpeloze kleine gebaar naar haar vriend voordat ze wegrent vanuit het zicht van Aerith's arme, gebroken lichaam? Dat is een niveau van voelen dat alle paarden van de koning en alle magiërs van de koning (dat wil zeggen helemaal van HBO en George R. R. Martin magie) niet eens een fractie in konden worstelen Game of Thrones'Bracht rode bruiloft uit.
Dus wie zou teruggaan en al hun oude spellen spelen?
Zo, hallo. Ik zou. Je hebt gelijk, misschien ook niet allemaal van hen. Maar ik zou het vaak doen, en ik zou het voor een lange tijd doen. Is dat voldoende stimulans om achterwaartse compatibiliteit te handhaven op toekomstige generaties van consoles alleen maar om tegemoet te komen aan diegenen onder ons die gewoon niet kunnen loslaten?
Misschien niet. Maar ik weet dat als één console bereid is om me drie generaties op dezelfde console te laten consolideren, het mijn geld heeft. Geen vragen gesteld.