Het internet is een plek die wordt bevolkt door de geesten van mislukkingen uit het verleden en wandaden, een kerkhof van onze eigen tekortkomingen. In dit rijk van digitale communicatie kunnen we zelden ontsnappen aan ons eigen verleden.
Dit verhaal verscheen eerder vandaag op mijn Twitter - een beschuldiging tegen populaire kaartspelen Cards Against Humanity, of beter gezegd, een van zijn acht oprichters Max Temkin die terugging toen hij het Goucher College bezocht, viel hij seksueel met een van zijn buren aan.
Er zijn verschillende complicaties in dit verhaal. Om te beginnen heeft de vrouw / aanklager acht jaar nodig gehad om zich uit te spreken over haar aanval. Dit is niet inherent een teken van oneerlijkheid; Het Rape, Abuse, en Incest National Network (RAINN) stelt dat:
RAINN beweert dat van 2000 tot 2005 59% van de verkrachtingen niet aan de politie was gemeld. Voor studenten was dat in 1995 95%.
Verkrachting en aanranding worden om verschillende redenen niet gemeld, net zo gevarieerd als het beschuldigen en schaamtegevoel van het slachtoffer. Niet-rapporteren is gewoon een symptoom van een groter probleem en het feit dat Magz, de vrouw in kwestie, niet eerder naar voren stapte, spreekt niet over haar onwaarheid.
Het is heel duidelijk, uit haar blog op de Tumblr dat ze is begonnen (Humanity Against Sexual Assault) dat ze het gevoel heeft dat ze jaren geleden werd geschonden door een persoon die ze geloofde dat ze kon vertrouwen. Zij schrijft:
Ik ben niet geïnteresseerd in het indienen van aanklachten. Ik denk niet dat mijn aanvaller een serieel roofdier is. Ik zie mijn aanval als een bijna schoolvoorbeeld van een 'crime of opportunity'. Ik ben niet geïnteresseerd in persoonlijke compensatie, monetair of anderszins. Ik heb geen interesse in zijn bedrijf of in het verstikken van zijn intellectuele of persoonlijke leven
Temkin zelf heeft ook de tijd genomen om zijn eigen reactie op de beschuldiging te schrijven, beschikbaar op zijn blog. Daarin verwart hij verwarring en verklaart hij dat hij niet het gevoel heeft dat er een aanranding heeft plaatsgevonden. Er zijn weinig details uit Magz's kant van het verhaal, maar Temkin zegt dat ze een korte college-affaire hadden die resulteerde in ongemakkelijke make-outs, geen seks en een slecht getimede breuk van zijn kant.
Hij maakt echter duidelijk dat er een mogelijkheid is voor gekruiste signalen, grenzen die een student van een universiteit niet besefte dat hij pas veel later overstak:
Het is heel goed mogelijk dat ze iets heel anders leest dan dat ik deed met een ongemakkelijke universiteitsaansluiting. Als een deel daarvan traumatisch was voor haar, dan spijt het me oprecht en ik wou dat we de kans hadden gekregen om het privé aan te pakken.
Hij crediteert 'verkrachtingscultuur' omdat hij een ongemakkelijk college meisje het zwijgen oplegt, omdat hij een jongen liet denken dat wat hij aan het doen was in orde was toen het duidelijk niet zo was.
Dit probleem wordt verder gecompliceerd door problemen rond Temkin en CAH, in het bijzonder kwesties met betrekking tot hun eigen gebruik van verkrachting grappen in het verleden. Cards Against Humanity is al lang gefactureerd als een spel voor vreselijke mensen, maar het heeft ook geprofiteerd van het verkopen van kaarten die grappen maken over verkrachting en aanranding. Daders zijn: Date Rape, Roofies, Surprise Sex !, en het verslaan van je vrouwen. Temkin heeft in het verleden over deze kaarten gesproken, evenals deze meest recente blogpost:
We hebben al die 'verkrachtings'-grappen van Cards Against Humanity jaren geleden verwijderd. We zullen de game zo goed mogelijk blijven gebruiken om 'op te hitsen' en niet 'uit te schakelen'.
Dit is geen verhaal dat zal verdwijnen. Het internet is een allesdoordringend ding, een opslagplaats van alle vergeten geheimen en mislukkingen uit het verleden, comfortabel gebundeld zodat iedereen met toegang tot Google gemakkelijk je vuile was kan vinden.
Misschien kunnen Temkin en Magz het hierover eens zijn: seksuele aanranding is verkeerd, en de cultuur die mensen ertoe aanzet niet te melden, moet opzij worden geschoven en vergeten. Bij haar conclusie schrijft Magz:
Ik spreek het uit omdat het overlevenden van verkrachting en aanranding helpt. Het helpt hen te weten dat ze niet alleen zijn. Het helpt hen hun eigen stem te vinden. Het helpt ons onze verhalen te bezitten.