Met de toename van consoles dit jaar, van de PS4 en Xbox One die later dit jaar op de markt komt, van alles van het Nvidia Shield tot de Ouya, is het misschien tijd om terug te kijken op alle consoles die het niet gehaald hebben, de degenen die in de geschiedenis zijn geworpen en de rariteitenkruik bij Goodwill.
De consoles die faalden. Of ze nu te innovatief zijn voor hun tijd, slechte marketing hebben of gewoon geen games hebben, al deze consoles zijn gedefinieerd door hun onvermogen om te slagen.
volgendeMilton Bradley Vectrex (1982)
De Vectrex was een interessant idee. Het was een cartridge-gebaseerde console, maar het kwam met zijn eigen 9-inch CRT-monitor. De reden hiervoor was om vectorafbeeldingen weer te geven, en ook om een televisie niet te belasten.
De Vectrex was feitelijk succesvol voor de eerste feestdagen, maar eindigde niet in wat bekend staat als de video game-crash van 1983. Dat was een situatie waarin er een heleboel verschillende consoles de markt overspoelden, en een paar bedrijven kon in deze periode geen succesvolle machines produceren.
De Vectrex had een paar problemen. Ten eerste kon het alleen zwart en wit weergeven. De oplossing hiervoor was om overlay-sheets te leveren die de kleur van de games veranderden door film over het scherm te plaatsen.
Er waren 54 games voor de Vectrex, veel van die arcade-poorten. Eén game was eigenlijk opgenomen in de console, een Asteroids kloon genoemd Mine Storm.
Interessant genoeg, aangezien het een mislukking is in 1984, heeft de Vectrex een beetje een opleving gezien in het creëren van games. Halverwege de jaren negentig kwam de productlijn van Vectrex in het publieke domein en pas sinds 2011 produceren mensen games voor de falende console.
Atari 7800 (1986)
De Atari 7800 moest in 1984 worden uitgebracht. Dat is een van de redenen waarom de console faalde. Ik bedoel die uitspraak nogal letterlijk - de 7800 zat twee jaar in een magazijn terwijl contractuele problemen werden opgelost omdat Atari werd gekocht door Jack Tramiel (een man die verantwoordelijk werd geacht voor de Commodore 64).
De hardware van de console was inferieur aan andere consoles van die tijd, zoals de NES en het Sega Master-systeem. Alle randapparatuur is geannuleerd en in plaats van nieuwe starttitels voor de '86 te maken, had deze alleen de titels uit '84.
Het marketingbudget voor de 7800 was slechts $ 300.000, en Atari had problemen met het vinden van ontwikkelaars die geen exclusiviteitscontracten met Nintendo hadden gesloten.
Een lichtpuntje voor de 7800 was de achterwaartse compatibiliteit met de 2600, die een bibliotheek met spellen opende. Er zijn echter minder dan 100 titels gemaakt voor de nieuwe console en het wordt door velen beschouwd als de eerste doodsteek voor het merk als geheel.
Turbografx 16 (1989)
De Turbografx was een systeem dat eigenlijk bekend staat om het hebben van hele goede spellen, zoals Castlevania: Rondo of Blood. Maar het systeem werd geplaagd door een aantal belangrijke problemen die er uiteindelijk toe leidden dat het als een consolefout werd beschouwd.
Ten eerste waren de beste games van het systeem alleen beschikbaar via de CD-bijlage. Het randapparaat voor het systeem was niet beschikbaar buiten de grote Amerikaanse steden en kostte ongeveer $ 400 toen het debuteerde. Dit was op dat moment uitzonderlijk duur en dat is het nog steeds. Helaas waren veel van de spellen die zo populair waren in het buitenland 1) alleen beschikbaar op de CD-bijlage en 2) niet beschikbaar in de VS.
Ondersteuning van derden was ook tamelijk verwaarloosbaar, aangezien veel softwarebedrijven exclusiviteitsovereenkomsten hadden met bedrijven zoals Nintendo. De console werd stopgezet in 1994.
Atari Jaguar (1993)
Atari kan worden beschouwd als een van de grondleggers van console-gaming. De Atari 2600 is tenslotte de klassieke home-arcade-machine. Maar de Atari Jaguar was de laatste console vrijgegeven door de fabrikant, en met goede reden.
De eerste zou dat ding aan de linkerkant zijn. Dat is de Jaguar-controller. Hoewel veel consoles nog steeds probeerden om de D-Pad en andere variaties op controllers te achterhalen, is die steen waarschijnlijk de slechtste "oplossing" die je kunt vinden bij controllerkwesties. Het zou genoeg moeten zijn om het niet verzenden te rechtvaardigen.
Er waren een paar andere problemen. De console was geadverteerd als 64-bit en een grafische krachtpatser, maar veel van de games zagen er beter uit op apparaten van een lagere kwaliteit. Dit kwam omdat een deel van de interne architectuur eigenlijk 32 bit was.
Een ander verkoopargument voor de Jaguar was de vermeende spellenbibliotheek, maar er waren slechts 55 spellen en veel daarvan waren slechts poorten en slechts 20 daarvan waren van studio's van derden die het systeem ongelooflijk onbruikbaar vonden om voor te programmeren.
De Jaguar bracht het bedrijf in 1995 tot faillissement en slechts enkele honderdduizenden eenheden werden ooit verzonden.
Panasonic 3Do (1994)
Door Time Magazine genoemd als 'Product van het jaar 1994' met geavanceerde CD-technologie en gemaakt door EA-oprichter Trip Hawkins, had de 3DO een succes moeten zijn.
Behalve één klein ding. Het kostte $ 699 bij de lancering. Dat is meer dan een PS4 of Xbox One.
De 3DO scheidde de hardware- en softwareontwikkeling in twee verschillende bedrijven. Veel consolebedrijven verkopen hun console met verlies, wetende dat ze de kosten van de console zullen terugverdienen bij de verkoop van games. De 3DO heeft hier echter geen gelegenheid voor gehad. Om geld te verdienen met de hardware moesten de ontwikkelaars een exorbitante prijs in rekening brengen.
Met een beperkte bibliotheek, bijna geen ondersteuning van derden en met consumenten die het prijskaartje niet konden rechtvaardigen, werd de 3DO in 1996 stopgezet na slechts 2 miljoen exemplaren te hebben verkocht.
Sega Saturn (1994)
De Sega Saturn bombardeerde niet zo hard als sommige van de consoles op deze lijst, en had een paar dingen die ervoor gingen. Het verkocht wereldwijd 9,4 miljoen eenheden, maar 6 miljoen van die eenheden waren in Japan.De Amerikaanse versie verkocht slechts ongeveer 2 miljoen, en het hield de markt niet zoals de concurrenten op dat moment, de Playstation en de N64, deden.
Sommigen hebben het gevoel dat Sega zichzelf in de voet heeft geschoten, want kort na de release van de Saturnus begonnen ze te praten over de Dreamcast, die pas in 1999 werd uitgegeven. Ontwikkelaars werden uitgeschakeld door het idee dat Sega hun systeem zo dicht bij de grond zou laten lopen. eerste lancering en stopte met het maken van spellen ervoor.
Geplande games lukte het nooit om te lanceren, en de levensverwachting van de console was daardoor drastisch ingekort. Hoewel veel van de spellen van de Sega Saturn liefdevol onthouden worden, konden ze de falende console in de VS niet tegenhouden.
Nintendo Virtual Boy (1995)
Als je de kans hebt gehad een Oculus Rift te bemachtigen, weet je wat Virtual Boy probeerde te doen. Helaas werd de ontwikkeling doorgedrukt zodat Nintendo de N64 kon afmaken, de Virtual Boy was gedoemd te mislukken.
De virtuele jongen was het geesteskind van Gunpei Yokoi, een naam die je misschien niet herkent. Hij was de general manager van Nintendo's R & D en is de man die verantwoordelijk is voor de Game Boy en de uitvinder van de moderne D-Pad. Het had moeten werken en Gunpei zag het als een manier om Nintendo een reputatie als innovator te geven. Het was het eerste 32-bits systeem van Nintendo. Ondanks deze stamboom werd de Virtual Boy echter snel door de productie gebracht en had het een aantal belangrijke problemen.
Ten eerste was het geen echte 3D, het was een parallax-illusie, en sommige daarvan spelen zoals Mario Tennis, die dat 3D-effect gebruikten, waren daardoor uitzonderlijk moeilijk. Ook waren er slechts 22 games wereldwijd uitgebracht, waarvan er 14 in de Verenigde Staten zijn uitgebracht. De console was te duur ($ 180) en helemaal niet draagbaar. In waarschijnlijk een van de slechtste beslissingen was de enige kleur waarin je je spellen kon krijgen rood.
Tegenwoordig is de virtuele jongen eigenlijk gewoon een rariteit. Minder dan 1 miljoen eenheden van het apparaat werden ooit verkocht en het apparaat werd stopgezet in 1996.
Sega Dreamcast (1998)
Er zijn veel redenen waarom de Dreamcast niet op deze lijst zou moeten staan. Ten eerste was het relatief innovatief voor zijn tijd. Een paar games voor de Dreamcast worden nog steeds graag door fans bekeken, inclusief Shenmue. De Dreamcast is de eerste console met ingebouwde modem- en internetondersteuning voor online spelen. PC Magazine koos de Dreamcast als de beste console ooit. Het had zelfs in eerste instantie geweldige verkopen.
Dus wat heeft het gedood?
Een paar dingen. Ten eerste vermoeidheid van klanten over de mislukte Sega Saturn. Ondersteuning door derden was moeilijk te vinden en uitgevers zoals EA weigerden de Dreamcast eigenlijk te ondersteunen. Sega moest zijn eigen sportgames maken, wat het vrij goed deed met lanceringen van Sega Sports.
Toen kondigde Sony de lancering van de Playstation 2 aan, en beloofde een heleboel dingen die de Dreamcast al had. Hoewel Sony het niet helemaal deed, resulteerde dit nog steeds in slechte verkopen voor de Dreamcast. Zelfs wanneer Sony laat op Kerstmis komt, en sommige consumenten hun PS2 pas in maart van het volgende jaar ontvangen, kopen consumenten de Dreamcast nog steeds niet.
Sega's slechte verkoop van de Dreamcast resulteerde in 2000 in een nettoverlies van $ 412 miljoen, en ze stopten de Dreamcast in 2001. De Dreamcast wordt nog steeds liefdevol onthouden en sommige onafhankelijke bedrijven maken er nog steeds spellen voor.
Dus wat is je favoriete mislukte console? Heb je een van deze items gekocht van het kerkhof op de console?