Cursed Treasure: Do not Touch My Gems is een van de meer gedenkwaardige torenverdedigingsspellen die de afgelopen twee jaar zijn uitgekomen. Het heeft een aantal unieke gimmicks en een realistische grafische stijl om het te onderscheiden van het pack, en het doet zijn werk goed genoeg om het vandaag een van de beste TD-games te maken.
Het is geen populariteitswedstrijd (maar als het was, zou dit spel winnen)
Dus wat doet Cursed Treasure: Do not Touch My Gems aan de tafel die het zo populair maakt? Er is dus geen groot aspect van het spel, om zeker te zijn. Niets valt op of maakt je los "Man, dit is de reden waarom ik steeds weer terug kom", maar je komt steeds terug. Je blijft terugkomen totdat je een Excellent-beoordeling hebt gekregen voor elke fase en dan loop je weg met een voldaan gevoel en wil je meer.
Cursed Gems is over het algemeen vrij eenvoudig. Je hebt maar drie basistorens, beide met twee upgrade-variaties. Elke toren is rechtlijnig, heeft een zeer specifiek gebruik en twee upgrades met speciale effecten. De crypte slaat twee of drie ladingen op om te vuren, vervolgens gedraagt Den zich als je standaardpijltoren en vuurt de Tempel een enkele doellaser af. Elk type moet op een bepaald type terrein worden geplaatst, hetzij op sneeuw, gras of op vuil (er zijn ook zeer zeldzame universele tegels). Het terrein voegt een bepaald strategisch aspect toe dat andere TD's missen en misschien is wat het spel zo aantrekkelijk maakt.
In combinatie met de eenvoudige torens van het spel zijn er drie spreuken: Meteor, Frenzy en Cut Out. Meteor is redelijk rechttoe rechtaan (ik bedoel het is tegenwoordig in elke andere TD) en Frenzy verdubbelt eenvoudig de aanvalssnelheid voor enige tijd. Cut Out heeft wat uitleg nodig. Terwijl sommige tegels open zijn om te bouwen, zijn andere vol met bomen. Uitsnijden verwijdert deze bomen zodat u op tegels kunt voortbouwen op de tegels die aanvankelijk beschikbaar waren. Spreuken gebruiken mana, die je in de loop van de tijd verkrijgt, ofwel met een normale snelheid, ofwel voortbouwend op tegels die voor verbeterde mana-winst zorgen.
Is er iets niet geweldig aan?
Buiten het bovenstaande brengt Do not Touch My Gems niet zoveel nieuws naar de tafel. De vijandelijke eenheden gaan over standaard zonder stealth-degenen (zo irritant), en het heeft de (nu) altijd zo populaire vaardigheid / upgrade-boom om je torens, managewinst en spellingsvermogens te verbeteren. De mix van het nieuwe en het vertrouwde is waarschijnlijk wat mij en elke andere tower defense-fan zo veel van het spel maakt. Bovendien helpt het dat de game heerlijk moeilijk is - succes als je voor de eerste keer 'Excellent' bent zonder levels te hoeven slijpen voor vaardigheidspunten.
Met zijn moeilijkheidsgraad en unieke terreinsysteem heeft Cursed Treasure: Do not Touch My Gems zijn plaats in de andere top tower defense-games zeer goed verdiend. Zelfs nadat ik het een jaar geleden heb gespeeld, kan ik nu terugkomen en genieten net zoveel als ik de eerste keer deed. En ik weet zeker dat als ik het volgend jaar opnieuw zou doen, ik er net zoveel plezier in zou hebben om het voor de derde keer te spelen.