![Which Roguelite/Roguelike is for you? [Hades or Dead Cells]](https://i.ytimg.com/vi/YJXJZSEs2ok/hqdefault.jpg)
Inhoud
- Roguelike + Vania = Roguevania?
- Dus wat is de "Vania" hier?
- De besturing maakt het spel
- Dode celhuidige staat
Wanneer was de laatste keer dat de pc-gemeenschap een opmerkelijke actie-platformer roguelike kreeg? Het voelt als voor altijd. Daarom wordt het tijd dat dit kleine hoekje van een toch al bekend genre een waardevol bedrijf wordt.
Dode cellen is het antwoord op de kreten van duizenden op zoek naar iets om naast te staan zoals Rogue Legacy en, in een meer verre mate, Risico van regen. Iets aantrekkelijks, meedogenloos en gemakkelijk om tientallen uren naar binnen te zinken zonder het te beseffen. dat is Dode cellenen net als de twee spellen die hierboven zijn genoemd, gaat het erom dat je je eigen ding doet en je dwingt om ervan te houden.
Omdat het in Early Access is, kan ik geen volledige mening geven over het spel, maar fans van het bovengenoemde genre moeten zich bewust zijn van Dode cellen in zijn huidige staat - en kruipt in de richting van een volledige release. Deze mag je niet missen.
Roguelike + Vania = Roguevania?
Wat is een "vania"? Neem de algemene combinatie van verkenning, combat en platforming in de klassieker Metroid en Castlevania spellen en je hebt een Metroidvania-spel.
Ontwikkelaar Motion Twin heeft de "vania" -formule genomen en samen met de moderne roguelike-formule geslagen, wat betekent dat je een heel stel gaat sterven en meer wapens of vaardigheden vrijmaakt om verder te komen.
De mashup van genres in Dode cellen zorgt voor een aantal echt dwingende gameplay. Je duwen door het kasteel in de hoop om een aantal goede apparatuur, vaardigheden en stat verbeteringen langs de weg te krijgen met de hoop dat je zult overleven door de volgende deur.
Blauwdrukken voor nieuwe wapens, schilden en vaardigheden vallen willekeurig uiteen, maar om ze te laten tellen, moet je door de volgende deur met hen uit de hand gaan en je zuurverdiende cellen eraan besteden. Cellen zijn de progressievaluta van het spel.
Sterf en je verliest alle cellen en blauwdrukken die je op het huidige niveau hebt gevonden. Je pakt jezelf op en probeert het opnieuw.
Dus wat is de "Vania" hier?
Er zijn omgevingsitems die u alleen kunt gebruiken als u de vereiste runen hebt. De eerste daarvan is de Vine Rune, waarmee je permanent met wijnstokken nieuwe gebieden kunt beklimmen.
De procedurele generatie van het spel gaat een heel eind om het zijn "vania" -gevoel te geven. Je gaat keer op keer door de eerste paar gebieden, maar elke keer zijn ze anders genoeg om je in een keer fris en vertrouwd te voelen. Je leert omgaan met de meeste hindernissen van het spel zonder er zelfs maar aan te denken als je ze genoeg hebt tegengekomen.
Naarmate je nieuwe blauwdrukken krijgt en hun bijbehorende apparatuur ontgrendelt, voel je je zeker progressief krachtig. Elk wapen in Dode cellen voelt anders aan, elk met zijn eigen attack-animatie, bereik en snelheid. Dat betekent veel in een game met zulke strakke en responsieve controls.
De besturing maakt het spel
In Dode cellen, de bedieningselementen zijn ongelooflijk strak. Elke druk op de knop betekent iets en de game was duidelijk ontworpen rond spelers die hun vijanden verslaan door hun reflexieve vaardigheden en verstand te gebruiken. Je kunt dingen gewoon dooden - maar waarom zou je dat doen als je zo naadloos aanvallen en verdedigen naadloos kunt combineren met je robuuste skillset? Het is veel leuker om het meeste te halen uit wat je hebt.
Naarmate je dieper in het kasteel komt, wordt het een noodzaak om een bijna perfecte controle over je personage te hebben, en de game geeft je precies dat. Zelfs een speler die niet gewend is aan roguelike platformspelers kan na een paar uur spelen als een professional springen, aanvallen en vaardigheden gebruiken, omdat de bediening zo gemakkelijk te begrijpen en te gebruiken is. Dat zegt echt iets.
Ik zou waarschijnlijk willen Dode cellen veel minder als de bediening niet zo precies was en overleven zo lonend. Door me een aantal moorden te ontnemen en door het kasteel te manoeuvreren voel ik me echt als een totale baas, en veel van het plezier van spelen voelt in feite als een baas. Het zou gewoon niet hetzelfde zijn zonder de bedieningselementen, die een aantal van de beste handelingen hebben die ik in een lange tijd in een actieplatformer heb gevoeld.
Dode celhuidige staat
Dus de vraag is nu: hoeveel inhoud is er momenteel in Dode cellen? Een game kan geweldig spelen, kijken en klinken, maar als er niet veel te doen is, is het misschien niet het geld waard. Gelukkig is er hier al een behoorlijk bedrag, genoeg om het huidige prijskaartje te rechtvaardigen.
De huidige patch heeft 11 niveaus, 20 monsters en 50 items tussen apparatuur en vaardigheden. Dit alles komt waarschijnlijk overeen met iets meer dan 20 uur aan gameplay - en het zal een F-U-N 20 uur zijn. Zoals het nu staat, voel ik Dode cellen is de $ 16,99 waard waar Motion Twin om vraagt bij Steam.
Early Access-games zijn altijd een gok, maar met de ontwikkelaar die in ongeveer een jaar naar een release kijkt en streeft naar een latere versie van de console, is de kans groot dat deze wordt voltooid. Tot nu toe ben ik nog geen bugs tegengekomen (vingers gekruist), hoewel het spel een beetje optimalisatie nodig heeft in de huidige staat.
Als je genoten hebt Rogue Legacy, Vagante, of zelfs Risico van regen, dan Dode cellen zou op je verlanglijstje moeten staan. Het is een welkome afwisseling van de huidige twinstick shooter roguelite trend, en Dode cellen controleert alle juiste vakjes om een must-have te zijn voor fans van action platformer roguelites.