Inhoud
Het is meer dan zes jaar geleden dat we voor het laatst zagen Devil May Cry, of 11 jaar als je Ninja Theory's niet meetelt Dmc duivel mag huilen. Na de commerciële mislukking van de laatste besloot Capcom dat het uit was met het nieuwe en met het oude.
Devil May Cry 5 keert terug naar de meer speelse roots van de serie, met dezelfde hack-en-slash-actie die de serie zo succesvol heeft gemaakt. Het mag de formule van de reeks niet veranderen, maar als het niet kapot is, repareer het dan niet.
Dat wil niet zeggen dat er niets nieuws in zit Devil May Cry 5, maar de kernmechanica is net zo scherp als altijd.
Het verhaal van de game speelt zich af in een paar maanden en wordt deels te laat verteld. Zonder spoilers is dit alles de kern: Dante is terug, veroorzaakt door nieuwkomer, V. Nero komt op de foto en het is de taak van alle drie om een gloednieuwe vijand neer te halen, Urizen.
Het verhaal is gemakkelijk te volgen ondanks de gefragmenteerde verhaalstructuur. En net als bij eerdere games, Devil May Cry 5 misschien niet een diep of emotioneel verhaal, maar je zou een zware dosis actie, sarcasme en oubollige one-liners kunnen verwachten.
Hoewel het verhaal zoals altijd over-the-top blijft, hebben de personages een beetje volwassenheid ondergaan. Nero is niet zo angstig als hij ooit was; hij is veel zachter en zelfverzekerder dan we hem kennen Devil May Cry 4.
Dante is ondertussen een veel wijzer en ouder mannetje dan in vorige games. Hij heeft het 'ik ben te oud voor dit' album nog niet helemaal bereikt, omdat hij nog altijd even waanzinnig over-the-top is als altijd, maar het is duidelijk dat hij onderweg een paar trucs heeft geleerd.
Nieuwe personages, zoals de pistoolminnende Nico en de gothic V, zijn meteen sympathiek en drukken hun stempel op de serie. Ondertussen zorgen terugkerende personages zoals Lady en Trish voor een welkomstretour.
Er zijn zelfs enkele aardige stukjes fanservice en callbacks voor oude fans.
In tegenstelling tot andere spellen met open, uitgestrekte werelden die je aanmoedigen om elke centimeter terrein te verkennen, Devil May Cry 5 is 100% lineair. Je wordt altijd naar voren geschoven, met de enige alternatieve paden die leiden naar verborgen verzamelobjecten en geheime missies.
Zelfs het grootste deel van het terughalen van eerdere games is verwijderd. Als je verdwaalt, kun je nu de linker analoge joystick ingedrukt houden om weer op het goede spoor te komen, vergelijkbaar met Lege ruimte. Na zoveel open-world games te hebben gespeeld, is het vrij verfrissend om de dingen smal en gericht te houden.
Net als bij eerdere games, besteed je je tijd aan het hacken en doorsnijden van 20 niveaus. Elk personage heeft een verschillende gevechtsstijl, maar op dezelfde manier.
Nero speelt precies zoals hij deed DMC 4, maar nu kan hij meerdere prothetische armen gebruiken. Er is een breed assortiment om uit te kiezen, met elk verschillende vaardigheden en speciale aanvallen. Eén schokken vijanden, een ander gedraagt zich als een raket en slaat vijanden, een ander vertraagt de tijd rond een vijand, en nog veel meer.
Het mixen en matchen van elke arm is leuk en brengt nieuwe strategieën naar hoe je elke gevechtsontmoeting benadert. Het enige ding om in gedachten te houden is dat als een vijand je aanvalt, je die arm verliest. Gelukkig kun je meerdere ledematen tegelijkertijd vasthouden, hoewel je niet onmiddelijk tussen deze ledematen kunt schakelen. Je kunt ook verschillende wapens verzamelen tijdens het spelen of ze kopen in de winkel.
Dante keert terug en zal geruststellend zijn om te spelen voor fans die sinds de serie zijn blijven hangen. Hij bestuurt net als voorheen, met zijn handelsmerkzwaard en dubbele pistolen. Samen met hen heeft hij toegang tot metalen kaphandschoenen, dubbele rijzweepjes die een motorfiets kunnen worden, en nog veel meer die niet zullen worden verwend.
Dante kan ook tijdens het spelen zijn vechtstijl wijzigen door de D-pad te gebruiken, met dezelfde stijlen die terugkeren DMC 3 en DMC 4.
Trickster gaat over ontwijken en teleporteren rond vijanden; Gunslinger is gespecialiseerd in projectielen; Swordmaster draait alles om Melee-aanvallen; en Royal Guard gaat over het absorberen van schade en het direct terugsturen naar je vijanden.
Elke stijl verandert de manier waarop je vijanden benadert, waardoor spelers een spel kunnen kiezen dat past bij hun speelstijl en kan experimenteren met degenen die ze normaal niet gebruiken. Net als zijn wapens kun je ze upgraden om nieuwe moves te gebruiken.
Eindelijk is er V. Anders dan Dante en Nero, is V niet afhankelijk van wapens om te vechten. In plaats daarvan vertrouwt hij op het oproepen van een demonische vogel genaamd Griffin en een panter-achtige demon genaamd Shadow. Echter, V moet degene zijn die vijanden de eindstreep bezorgt, dus hij kan niet gewoon blijven staan en zijn vriendjes al het werk laten doen.
Deze aanpak om te vechten brengt een veel methodischer, veel langzamer tempo naar gevechten, waardoor V het minst leuk is om te spelen.
Dat wil niet zeggen dat er geen voldoening is om als V. te spelen. Er zijn genoeg flitsende bewegingen van zijn demonenvrienden om dingen interessant te houden. Hij is gewoon niet zo snel of spannend als een personage om te spelen als Dante of Nero. Gelukkig zijn de missies van V niet zo frequent als die van Nero of Dante.
De verschillende vijanden waarmee het trio wordt geconfronteerd, helpen ook dingen op te fleuren. Elk wezen voelt zich apart en heeft zijn eigen aanvallen om op te letten. Ze kunnen allemaal dezelfde kant op gaan, maar ze doen genoeg om je scherp te houden. Een nadeel is dat de game vrij eenvoudig is, op basis van de moeilijkheidsgraad.
Zelfs als je geen gezondheid meer hebt, kun je sommige rode orbs die je verzamelt opofferen om je gezondheidsbalk te vullen of een Gouden Orb te gebruiken.
Je krijgt veel van de laatste door levels te verkennen, en de game geeft je er elke dag een. Het gebruik van deze punten neemt een paar punten van je eindscore weg, dus het is een goede stimulans om ze niet te gebruiken tenzij het nodig is.
De enige manier om de moeilijkheidsgraad te vergroten, is door het spel te verslaan. Het is logisch, zodat je kunt wennen aan de verschillende gevechtsstijlen, maar het zou leuk geweest zijn om veteranen toe te staan om het naar een hogere moeilijkheid recht uit de poort te trappen.
Het moet ook worden vermeld dat Devil May Cry 5 heeft microtransacties. Je kunt echt geld uitgeven om rode bollen te krijgen die je kunt gebruiken om vaardigheden te verwerven. Bespaar voor een dure speciale vaardigheid die nutteloos is, maar de game geeft je altijd genoeg rode bollen om te gebruiken, waardoor ze een zinloze toevoeging zijn.
Voors:
- Uitstekend gevecht
- Gevarieerde speelstijlen
- Heerlijk over-the-top
- Welkom terug naar vorm
nadelen:
- Repetitieve omgevingen
- Gemakkelijke moeilijkheid
De strijd in Devil May Cry 5 is gemakkelijk de beste in de serie. De verschillende speelstijlen zijn gemakkelijk te begrijpen en niemand speelt precies hetzelfde. Het doorbreken van de strijd voor de drie helden zijn enkele lichte platforms. Ze zijn niet zo belastend als andere spellen, maar ze doen het prima om dingen met elkaar te combineren.
Draait op de RE-motor, Devil May Cry 5 is een goed uitziende game. Schepselontwerpen zijn duidelijk niet van deze wereld, en de gruwelijke kleurenpallets helpen het einde van de wereldvibe verkopen dat het presenteert.
Karakteranimatie is van topklasse, met uitstekende stunt- en bewegingsvastlegging die de krankzinnige actie tot leven brengt die wordt getoond. Als er één grote klacht is, is het dat de omgevingen na een tijdje in elkaar overgaan.
Op een PS4-basis draait het spel over het algemeen goed, met slechts enkele gedeelten die te kampen hebben met aanzienlijke vertragingen. De tussenfilmpjes hebben de neiging om ontgrendeld te spelen, maar meestal is het niets te opvallend dat je onderdompeling zal verpesten.
De muziek beschikt over dezelfde grote punkrock waar de serie om bekend staat en de stemacteurs doen geweldig werk bij het uitwerken van hun personages.
De bottom line is dat Devil May Cry 5 is een geweldig actiespel dat de reeks recht doet. Het is lang geleden, maar het is geweldig om Dante en de bende terug te hebben. Pak je wapen en trek de duiveltrigger: DMC is terug.
Onze beoordeling 9 Devil May Cry 5 is terug, en brengt dezelfde hack-en-slash-actie met zich mee die het tot een van de beste actiegroepen van alle tijden maakte. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean