Ik wil dit artikel graag starten door een heel eenvoudige vraag te stellen: Hoeveel gehandicapte videogamefiguren kunt u een naam geven? Ik stelde dezelfde vraag op mijn podcast en de resultaten waren niet geweldig. Onze antwoorden zijn Lester van GTA: V en Oracle van de Arkham serie. Een luisteraar stelde later ook Bentley voor van de Sly Cooper serie. Dus ondanks alle videogamekarakters ter wereld, konden we maar drie antwoorden verzinnen? (Voel je vrij om te bewijzen dat ik het fout heb in de comments)
Interessant genoeg delen deze drie personages een aantal veelbetekenende overeenkomsten. Ten eerste zijn ze allemaal rolstoelgebonden en ten tweede fungeren ze allemaal als ondersteunende personages voor de hoofdpersoon (s). De eerste overeenkomst is enigszins begrijpelijk, zeg 'beperking / handicap' en de meeste mensen, valide of niet, zullen waarschijnlijk aan rolstoelen denken. Wat interessanter is, is het tweede punt, het zijn allemaal ondersteunende karakters. Dus niet alleen lijken de personages met een beperkt aantal videogames weinig tot geen afstand, ze staan nooit centraal.
We moeten de meer praktische redenen overwegen. Tegenwoordig maken AAA-studio's gebruik van technieken als het vastleggen van bewegingen en het volgen van het gezicht; deze technologie is echter waarschijnlijk nooit toegepast op een persoon met een handicap. Simpel gezegd, niemand heeft veel ervaring op dit specifieke gebied. Ten tweede blijft handicap een onderwerp dat we allemaal respectvol moeten blijven respecteren, dus ontwikkelaars zouden er goed op letten om te beslissen in welke richting ze hun games willen nemen. Je zou willen dat de handicap van het personage een impact heeft in het spel, maar niet datgene wat het personage definieert. Je moet realistisch zijn, als rolstoelgebruiker zelf ben ik het erover eens geworden dat we waarschijnlijk geen groot AAA-actie-avonturenspel met een gehandicapte hoofdrolspeler zullen zien. Dit komt simpelweg omdat je geen gehandicapt personage een Nathan Drake-achtige sprong uit een gebouw kon laten uitvoeren.
Dit is echter waar ik denk dat indie-ontwikkelaars de dag kunnen redden. Hun games gaan vaak naar gebieden die AAA-studio's niet zouden kunnen aanraken met een binnenvaartpaal uit angst voor controverse. Verder concentreren indie-games zich vaak op slechts enkele elementaire mechanica. Een idee dat bij mij opkwam, was een horrorspel met een dove of blinde protagonist, wat betekent dat de speler alleen op audio of visuele aanwijzingen moet vertrouwen om vijanden te spotten. Een idee als dat schreeuwt niet 'Kijk, kijk naar een uitgeschakeld videogamekarakter', het zegt gewoon een interessante gameplay-monteur. Nu zeggen sommigen van jullie misschien: 'Dat is oneerbiedig, je negeert de handicap van de personages fundamenteel en vergelijkt het met een gameplay-monteur. Aangezien mensen zich vrij sterk kunnen voelen over deze onderwerpen, zal ik u slechts mijn perspectief geven en u vrijlaten om uw eigen mening te vormen. Zowel in het echte leven als deze hypothetische videogame vind ik het niet prettig als te veel aandacht wordt getrokken naar het feit dat iemand een handicap heeft. Waarom? Door erop te wijzen dient het alleen om de verschillen tussen mensen te illustreren en mensen verder weg van acceptatie op een lijn te brengen met valide mensen.
Als dat een beetje te diep aanvoelde, sta me toe om dit te verduidelijken door het terug te koppelen aan games en gamingcultuur. Ondanks het feit dat het 2016 is, trekt elk spelbedrijf immense aandacht als ze een vrouwelijke hoofdpersoon opnemen. Horizon: Zero Dawn op E3 2015/6 komt voor de geest. Maar de artikelen die u als reactie zult zien, bespreken niet vaak de verdiensten van die hoofdrolspeler; ze focussen op het feit dat ze een vrouw is. Dus om terug te koppelen naar een handicap, hoef je niet te focussen op het karakter dat in een rolstoel zit of wat hun toestand ook is, maar bedenk wat dat betekent voor het spel zelf. Vind het leuk of niet, de manier waarop de gamesindustrie en -cultuur reageert op vrouwelijke protagonisten, suggereert dat het waarschijnlijk niet klaar is voor mensen met een handicap.
Dit kan enigszins pessimistisch overkomen. Dus ik wil eindigen door te wijzen op een van de beste afbeeldingen van een gehandicapt personage dat ik al jaren in een videogame heb gezien. Het leven is vreemd is een uitstekende game die op een zeer volwassen manier omgaat met een groot aantal belangrijke problemen. Een daarvan is invaliditeit. Op een bepaald moment in het spel belandt een personage in een rolstoel (ik zeg niet wie het is om het niet te verpesten). Ik was getroffen door de dialoog met dit personage en hoe het leek om zo accuraat de grotere worstelingen van het leven met een handicap te vangen, zoals hoe andere mensen je waarnemen. Ik zal niet de eerste of laatste persoon zijn die dit zegt, maar speel Het leven is vreemd het is ongelofelijk.
Ik zal het tot een goed einde brengen om alle ontwikkelaars van games, groot of klein, enig belangrijk advies te geven bij het benaderen van een handicap bij gaming. Een fysiek sterke persoon die probeert te denken als een gehandicapte persoon, werkt nooit, als je iets wilt weten over een bepaald aspect van hun leven, vraag het dan aan een gehandicapte persoon.