Open wereldspelen lijken overal te zijn. Meer en meer ontwikkelaars vangen hun nieuwe en reeds gevestigde franchises op deze manier van spelen, voor beter of slechter. De redenering is duidelijk omdat het open wereldformaat vanuit ontwerpstandpunt voordelig is en ook enorm populair bij gamers (The Elder Scrolls V: Skyrim, The Witcher 3: Wild Hunt, Fallout 4), dus dit leidt tot betere verkopen en meer geld.
Echter, naarmate elk nieuw open wereldspel wordt uitgebracht, scheppen ontwikkelaars op over hoe 'enorm' en 'dicht' hun specifieke spel is. De vraag is daarom: "Is de grootte van een open wereld echt belangrijk?"
Omdat tegenwoordig zoveel spellen de structuur en het ontwerp van een open wereld aannemen, wordt het steeds moeilijker om zichzelf te onderscheiden als beter dan de concurrentie. Het lijkt erop dat ontwikkelaars daarom denken dat door het verder vergroten van de grootte van de open wereld, het spel des te beter is.
Een deel van het werk van een ontwikkelaar bij het maken van een game is om te proberen het zo goed mogelijk te verkopen. Als consumenten worden we aangetrokken door grotere aantallen. We maken excuses dat een grotere gamewereld meer inhoud inhoudt, en dus gelijk staat aan een betere waarde voor ons geld. Wat we eigenlijk zouden moeten doen is eigenlijk de kwaliteit van de aangeboden inhoud onderzoeken. Het is een gevaarlijke situatie, omdat het ontwikkelaars en uitgevers ertoe kan aanzetten zich te richten op het maken van zinloos grote open werelden in plaats van op andere aspecten zoals niveauontwerp, verhaal en zijdelingse inhoud. Helaas voelt de eerste zich regelmatig aantrekkelijker op het einde. Aan de andere kant, als het goed samen met al het andere wordt gedaan, kan de grotere open wereld inderdaad buitengewoon goed werken, een betwistbaar voorbeeld The Witcher 3.
CD Projekt Red kon een grote en gevarieerde open wereld balanceren in zowel de hoofdgame als de Bloed en wijn DLC naast een ingewikkeld verhaal, personages en zoektochtontwerp. The Witcher 3 was in staat om de grootte van de spelwereld met gemak aan te kunnen en vulde het met echt zinvolle inhoud die nooit als vulmiddel aanvoelde. Er was echter nog steeds een vreemde kwestie, zoals het trage karakter van Geralt's beweging in kleine ruimtes, maar de ontwikkelaars hebben echt wonderen verricht door de lat hoger te leggen voor het RPG-genre en open wereldspelen als geheel.
Aan de andere kant vallen zoveel andere games het slachtoffer van te veel focus op de uitgestrektheid van hun open wereld, zodat ontwikkelaars het spel niet leeg laten opgaan in idle en fantasieloze 'fetch'-missies.
Hoeveel gloeiende veren verspreid over een stad moeten we echt verzamelen? Is het echt nodig dat complete en volkomen vreemden me vragen om bloemen te plukken die in een bepaalde grot mijlen weg groeien, alleen voor een paar stukjes goud? Veel voorkomende games die dit fout doen, zijn de Moordenaars gelofte serie, Skyrim en Dragon Age: Inquisition. Deze games zijn niet slecht - ik vind ze eigenlijk nog steeds erg leuk - maar al te vaak krijgen we een enorme open wereld die bezaaid is met verzamelobjecten en quests ophaalt om ons content te bieden die de ervaring niet echt opwindend maakt. Ik zou graag een kleinere kaartgrootte hebben in het voordeel van speurtochten en andere nevenactiviteiten die interessant en de moeite waard waren, in plaats daarvan iets dat getallen en een voltooiingspercentage bedraagt.
Ik begrijp dat een grotere open wereld van cruciaal belang is voor het succes van een game in sommige gevallen, zoals de Just Cause serie, waar de wereld een speeltuin moet zijn ontworpen rond de hoofdpersoon die vernietiging en explosies veroorzaakt. In dit opzicht werkt een grote open wereld prima. Voor veel anderen zijn echter vooral RPG's, nevenactiviteiten en verhalen belangrijker dan het hebben van de grootste open wereld die je je kunt voorstellen. Het is echter ook mogelijk dat een grote open wereld en zinvolle content goed samenwerken als de ontwikkelaar echt zijn best doet, zodat gamers de game ten volle kunnen waarderen, zoals de eerder genoemde The Witcher 3.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van een open wereldspel waarin je verdwaalt in de omgeving. Maar wat heeft het voor zin als de inhoud in de game opzij ligt, zodat de grootte van de kaart toch niets betekent? Hopelijk zullen ontwikkelaars snel beseffen dat de enorme omvang van een wereld niet is wat uiteindelijk wordt verkocht; het is wat de speler kan ervaren en doen binnen die wereld die cruciaal is voor zijn ontwerp.
Wat is jouw kijk op open werelden? Maken de games van vandaag het goed of fout? Geluid uit je gedachten in de comments hieronder!