Veel mensen dromen erover om voor ten minste één videogame te schrijven. John Harper, heeft geschreven voor verschillende, waaronder de recente Elite: gevaarlijk. Ik ging zitten met John om te praten over hoe het is, verhalen schrijven, verhalen schrijven en gelijkspel-romans voor videogames.
Je citeert in je bio dat je eerste grote stap voorwaarts was toen je je fanvernieuwing van las Kortsluiting. Wat was het dat je voor het eerst verslaafd maakte aan het aanpassen van andere media aan geschreven woorden?
John Harper: Het was niet zozeer het concept van aanpassen, maar emuleren, ergens deel van uitmaken. Kortsluiting was een verhaal over een machine die nog leefde. Ik bedoel, wauw, dat was gewoon cool, en een wereld waar ik een deel van wilde zijn. Het schrijven van mijn eigen versie was mijn manier om er deel van uit te maken.
Naast het schrijven voor de Elite: gevaarlijk boekenserie, je dagtaak is een werktuigbouwkundig ingenieur en je citeert een 'religieuze' passie voor V8-auto's. Waar gaat het om machines en engineering die je fictie inspireert?
John Harper: Ik ben een gelovige dat je een ingenieur bent of niet. Een ingenieur kijkt op een bepaalde manier naar de wereld. Hoe werkt dat? Waarom werkt het? Kan ik het beter maken? Dingen uit elkaar trekken, ze zelf repareren of tot iets anders maken. Bijvoorbeeld: een blindwaterpomp en een schoorsteenuitloop zitten op mijn werkbank en zullen binnenkort een geduchte windmolen zijn waar ik mee kan experimenteren.
Wanneer je een verhaal schrijft, breng je je eigen levenservaringen in het verhaal. Ik breng techniek graag naar mijn verhalen bij, hetzij flagrant op de pagina of op de achtergrond. In een roman die ik heb opgesteld, produceerde ik een spreadsheet om de zwaartekrachteffecten van de zon te berekenen (op basis van echte gegevens over de zonnemassa), zodat de hyperjump-afstanden van zonnen in de hele roman consistent waren. Waarschijnlijk zou niemand het merken, maar de roman zou intern consistent zijn en ik vind het cool.
Hoe was de ervaring van het schrijven van officiële fictie in de Elite: gevaarlijk universum? Heeft Frontier Developments je laten gaan met het verhaal of was er een specifiek verhaal dat ze je wilden vertellen?
John Harper: Het complot / verhaal was helemaal van mij. Ik ging een paar keer terug met Frontier, maar ze hielden van het concept en gaven me vrij snel het groene licht.
De hele ervaring was een grote leercurve. Een fan van het leven zijn De elite en nadat ik alle versies van het spel had gespeeld, was ik tot nu toe goed thuis in de canon. Ik had geleefd en geademd De elite voor zo veel van mijn leven dat het zo natuurlijk aanvoelde, maar de nieuwste game was vijftig jaar na de vorige ingesteld De elite spel en er was veel veranderd.
Terwijl Frontier Developments het spel ontwierp en de nieuwe kennis opbouwde, kwamen er nieuwe 'regels' uit, de meeste nadat ik mijn eerste versie had voltooid (ik ben een snelle schrijver).
Soms veranderden regels nadat ze waren gemaakt - dat is het leven van het maken van computerspellen - maar ik moest dit bijhouden en dit in mijn roman integreren om ervoor te zorgen dat het een waar canonverhaal bleef, terwijl fictieve licenties mogelijk waren. Veel vragen gingen heen en weer, maar mijn vragen werden zo goed mogelijk beantwoord, gezien de parallelle ontwikkeling.
De roman ging door zijn bewerkingen, mijn redacteur had er zin in, daarna ging het naar Frontier Developments ter goedkeuring. Er waren ongeveer 50 kleine details die ze wilden veranderen en toen was het klaar en bestrooid. Het was heel interessant om in de sandbox van iemand anders te werken, maar een ervaring die ik graag nog eens zou willen doen.
Samen met het schrijven van je boek, ben je momenteel onderdeel van het team voor Het zaad, het nieuwste project van het team achter de Stalker modern ELLENDE. Hoe is de overgang van een enkel lineair verhaal naar de meer vertakkende stijl van visuele romans?
John Harper: Het zaad is echt leuk geweest. Ik heb het eigendom van een bepaalde keuzedraad overgenomen (d.w.z. dat de speler links of rechts kiest, en alles wat gebeurt nadat ze hebben gekozen, wordt bepaald door die keuze). Elk hoofdstuk is een erg beheersbaar stuk, wat het gemakkelijk maakt, maar zowel in hoofdstukken als in parallelle hoofdstukken (na verschillende beslissingen) kan er een gelijktijdig verhaal zijn.
Het personage kan dezelfde plaats bezoeken, maar vanuit verschillende richtingen met verschillende doelen, met verschillende mensen. Het is leuk om een landschap te creëren en dan terug te gaan en het opnieuw vanuit een andere hoek te bekijken. Het houdt je ook scherp en zorgt ervoor dat je het consistent houdt. Het idee is dat elke playthrough van de game een unieke ervaring geeft met overeenkomsten en verschillen.
Ik schrijf ook voor Ondiepe ruimte, een op ruimte gebaseerde real-time strategie, en ik ben momenteel bezig met het bouwen van het achtergrondverhaal en de geschiedenis van planeten, sterrenstelsels, bedrijven en hoofdpersonen en verhaallijnen. Dit zal een spel zijn met geweldige visuals en plot, met kleine klompjes om geweldige waarheidsgetrouwheid te geven. Ik hoop dat een kind daar het spel zal zien, het zal spelen en zijn eigen fan-fictie zal schrijven omdat ze er ook deel van willen uitmaken.
Hoe denk je over de rol die schrijvers spelen in de game-industrie? Er is wat discussie geweest over het feit of ze het krediet ontvangen dat ze verschuldigd zijn.
John Harper: Ik vind schrijven erg belangrijk voor de game-industrie, maar niet belangrijker dan welk ander aspect dan ook. Voor een viscerale ervaring voor de speler heb je visuals nodig en je hebt een plot nodig en je hebt personages nodig om te kunnen rooten. Ze werken allemaal samen. Zonder dat alles samenwerkt, zal het spel oppervlakkig zijn en de tand des tijds niet doorstaan.
Schrijvers zijn altijd op de achtergrond geweest, dat is hetzelfde in Hollywood, maar het krediet moet worden gegeven waar het krediet verschuldigd is.
Wat is een andere IP waar je graag voor schrijft?
John Harper: Ik ben een grote Star Wars fan en zou het leuk vinden om een te schrijven Star Wars roman, maar voor zover computerspellen gaan, kun je Half Life niet verslaan. De onderdompeling die ik in die games heb gevoeld is ongeëvenaard. Ik zou graag een schrijver in hun team willen zijn Half Life 2: Aflevering 3 of doe een aantal bijverhalen die helpen het universum beter in te vullen - zoals verklaren waarom al die Black Mesa-vluchtelingen lijken op te duiken en samen te werken.
Wat is een persoonlijk advies dat je zou geven aan elke aspirant-fictie-schrijver die er is?
John Harper: leer de verhaalstructuur. Schrijf over je passies, maar als je wilt verkopen, schrijf dan over passies die een markt hebben. Deconstructeer succesvolle verhalen. Kopieer delen waarvan u denkt dat ze goed werken om te leren hoe ze aanvinken.
En nu, zoals aan het einde van al mijn interviews, laat ik mijn geïnterviewde me en / of mijn publiek een vraag stellen. Dus als je vragen hebt, schiet dan weg!
John Harper: Hoe ben je betrokken geraakt bij GameSkinny en vind je het leuk om met ze samen te werken?
Ik kwam zojuist willekeurig op de website terug in het begin van 2014. Ik wilde echt mijn vleugels uitslaan na een tijdje vrijwilligerswerk te hebben gedaan op een site die het moeilijk had. Ik gaf het een werveling en merkte dat ik het erg leuk vond. De redactie is altijd geweldig geweest. Ik bedoel, het zijn praktisch vampiers die ze zo vaak online hebben (niet dat ze bloedkoffie drinken of zoiets;)).
En echt, waar ik ook ga, ik heb altijd de neiging om nog een stuk voor GameSkinny te schrijven. Deze site heeft me geholpen om een goede basis te vinden en veel dingen te leren, en ik ben er blij om te kunnen schrijven. Veel plaatsen, je vindt ze wanhopig voor schrijvers en vaak slecht gerund. Hier is iedereen op het punt en er is altijd nog een verbetering om de hoek.
Bezoek voor meer informatie over John Harper zijn website, die links naar zijn podcast en boeken bevat (waarvan sommige gratis beschikbaar zijn!).