Luigi's Mansion, een GameCube-klassieker. De graphics in het waren baanbrekend voor de eerste releases in 2001 en 2002. Natuurlijk, het had zijn blokkerige en polygoon gevulde momenten, maar het belangrijkste aspect van het spel, zoals Luigi zelf en de terugkerende geesten, waren verbazingwekkend soepel en glanzend.
Nu moet ik helemaal eerlijk zijn. Wanneer Luigi's Mansion eerst was vrijgelaten Ik was nog maar een jong kind. Ik heb het gespeeld, maar ik heb het toen nog niet voltooid. Ik zag hoe mijn broer het afmaakte. Dit zeg ik, het is duidelijk dat ik niet de volledige ervaring terugkreeg toen het baanbrekend en nieuw was. Ik heb het echter in mijn tienerjaren voltooid. Dit was een erg leuke en voor het grootste deel nostalgische ervaring voor mij.
Zonder enige spoilers te geven, kan ik gerust zeggen dat deze game het proberen waard is. Het is de moeite waard een hele doorbraak te zijn. Als je dit spel niet leuk vindt, zou ik eerlijk gezegd verrast zijn. Om deze reden zal ik dit spel moeten beoordelen a 7/10. Waarom slechts een 7? Nou, laten we ingaan op de nitty gritty details.
Het spel is donker, ja, dat is prima. Het is eigenlijk een leuk aspect van het spel waarin je de kamers volledig moet voltooien om de lichten naar die kamer aan te zetten. Maar het wordt vervelend om door gangen en kamers te lopen die proberen ergens te komen met geesten die eruit springen omdat het donker is.
Een ander herhalend punt van dit spel zou het feit moeten zijn dat je in principe een perfecte hoek moet hebben om een geest te verslaan. Ik zal het in meer detail uitleggen.
Eenmaal binnen in het landhuis, krijgt Luigi toegang tot een 'Poltergust 3000'. Als dit eenmaal is gebeurd, kan Luigi de geest in dit vacuümachtige apparaat opzuigen. Bepaalde spoken, 'Portretgeesten' genoemd, kunnen in de Poltergust 3000 worden bewaard totdat Luigi ze weer in hun schilderij vrijgeeft waaruit ze zijn ontsnapt. De kleine en gewone geesten blijven in de Poltergust 3000.
Hoe kan een geest worden gevangen, vraag je je misschien af? Welnu, geesten beginnen met een bepaald aantal hit points / gezondheid / hoe je het ook noemt. Het bedrag is afhankelijk van hoe vaak ze zijn. Portret Geesten of bazen kunnen meer dan 100 hitpoints hebben, terwijl gewone geesten misschien slechts 20 of zelfs 10 hebben. Wanneer Luigi een licht op een geest schijnt, wordt de hoeveelheid onthuld. Hij mag dan de spoken opzuigen met zijn Poltergust 3000 en zodra het bedrag nul bereikt, wordt de geest verslagen en gevangen in het apparaat. Het is vrij eenvoudig hoe het apparaat en de bedieningselementen werken. Je wijst gewoon en zuigen. Met het apparaat erop, gaat het nummer naar beneden en worstelen ze om weg te komen. Soms moet je met de geest vechten als ze het moeilijk hebben door te vechten tegen zijn ontsnappingsroute door de andere kant op te gaan terwijl je je Poltergust 3000 nog steeds gebruikt.
Met een perfecte hoek bedoel ik dat je de geest moet raken met de vacuümrichting en moet vechten om hem niet te laten ontsnappen. Het kan echt schokkend zijn als er een baasgeest is met 100 gezondheid en je kunt er maar 5 uithalen telkens hij verschijnt, omdat hij vecht en veel te snel en met te veel kracht rent.
Afgezien van de verbazingwekkende verhaallijn als je eenmaal in het landhuis bent, is de openingsscène en het verhaal een beetje verwarrend. Luigi heeft een gratis herenhuis gewonnen van een wedstrijd! Oké, maar zodra Luigi de spookachtige aspecten van dit landhuis zag, zou hij dan niet verstandig zijn en zich voor altijd wegdraaien? Ik begrijp dat er een horroraspect van het spel moet zijn en reden om ermee door te gaan, maar het moet een beetje geloofwaardiger zijn. Natuurlijk wordt Luigi verteld over een belangrijke reden waarom hij zou moeten blijven, maar pas nadat hij heeft gezien hoe belachelijk spookachtig dit landhuis is.
Voor mij specifiek zou ik moeten zeggen dat deze game me een horrorervaring heeft gegeven, zonder zelfs volledig uit mijn gedachten te hoeven zijn. Ik hou niet van horrorspellen, maar deze game kan ik steeds opnieuw spelen. Nu ben ik misschien bang voor horrorspellen, maar dat betekent niet dat ik de ervaring die ze je geven niet leuk vind. Ik hou er gewoon niet van bang te zijn. Dat is de reden Luigi's Mansion is leuk voor mij. Het gaat niet alleen maar om bang te worden door de geesten of zoiets, het gaat alleen maar om de ervaring van het zijn in een griezelig herenhuis dat meestal helemaal donker is en door de gangen dwaalt gewoon te wachten tot een geest tevoorschijn komt.
Ik ben een erg verhaalgedreven persoon. Ik ben dol op games voor de verhalen, daarom krijgen Nintendo-games de neiging om op een goede manier naar me toe te komen. Maar door de opening van deze game moest ik echt huiveren en twijfelen. Maar, zoals eerder vermeld, deze game is over het algemeen een van mijn favoriete spellen op de GameCube.
Onze beoordeling 7 Een klassiek spel beoordeeld op basis van verhaal, afbeeldingen en gameplay.