Toen ik mijn minst favoriete videospel moest kiezen, had ik genoeg overwegingen ten aanzien van games. ik zou kunnen zeggen Kingdom Hearts: Chain of Memories voor de GBA, die ik haatte vanwege de onnodig ingewikkelde stijl van het solo-kaartspel van het spel. ik zou kunnen zeggen Sonic DX: Director's Cut, vanwege het gebrek aan complot en het zichzelf toestaan om terug te vallen op de verslavende schattigheid van de Chao-tuinen. Of ik zou kunnen zeggen Duke Nukem, voor bestaand. Afgezien van de laatste zijn dit echter spellen waar ik oprecht van heb genoten, of het nu voor de verplaatsing van het plot is zoals KH, of het verhogen van kleine blauwe klodders zoals Director's Cut. Dus nee, ik zou ze nooit mijn minst favoriete spel kunnen maken.
Maar wacht.
Eén spel met weinig redeeming-kwaliteiten komt voor de geest, met de naam van 40 Winks. Nooit van gehoord? Maak je geen zorgen, ik kan je verzekeren dat je niets anders dan verwarring en ergernis hebt gemist.
40 Winks is exclusief een Playstation 1-productie. Er was een versieplanning beschikbaar voor de Nintendo 64, maar werd op het laatste moment geannuleerd. Deze game is, ik kan alleen maar aannemen, gericht op jongere kinderen om ze te laten gamen. Het idee zelf is geweldig, helaas is het spel niet bedoeld om gaming naar de jongere massa's te brengen. Het hele ding is veel te kinderachtig voor elk kind dat oud genoeg is om een controller op te halen en daadwerkelijk een spel speelt.
Dit is de verhaallijn: een tweeling, Ruff en Tumble, wordt door hun moeder naar bed gestuurd en daar zijn ze niet echt blij mee. De moeder vertelt hen een verhaaltje voor het slapengaan over Winks, die alleen 's nachts verschijnen terwijl iedereen slaapt. Een oude slapeloosheidsjongen, Nitekap genaamd, die verdacht veel op Ebenezer Scrooge lijkt en handelt, neemt zijn woede en slaapgebrek op de Winks, legt ze vast en verandert ze in Hood-Winks. Hood-Winks is alleen verantwoordelijk voor de nachtmerries van mensen. Er zijn nog een paar knipogen onaangeroerd, hoeveel raden hoeveel? Yup, 40, en nu is het de taak van deze twee jonge kinderen om hen te beschermen tegen Nitekap.
Voordat de verhaallijn begon, moest de speler een van de tweelingen kiezen als het doorspeelpersonage. Ruff, een onstuimige jongen, en Tumble, een schijnbaar opgewekte meid. Zodra ze in slaap vallen, is de enige die relevant blijft voor de verhaallijn de tweeling die de speler voor de cutscène koos. Wanneer Ruff of Tumble, afhankelijk van wie is gekozen, 'wakker' wordt in het land van dromen, wat nog steeds hun huis is, maar nu leidt elke deur naar een ander rijk, en voor al deze deuren staat een wekker genaamd Wakey Wakey.
In een van de kamers in het huis stelt hij zichzelf voor, vertelt Ruff / Tumble zijn naam en hoe hij rondhangt om nuttige hints en informatie te geven wanneer dat nodig is. Hij instrueert de speler ook hoe hij het personage moet besturen, hoe hij moet springen en aanvallen, wat geweldig is, maar er doen zich een paar problemen voor. Wakey Wakey bevindt zich in een ruimte die niet verplicht is om meteen in te gaan, dus het is mogelijk om de introductie helemaal niet te krijgen en hem gewoon willekeurig in levels te zien. Het grootste probleem dat ik had met de behulpzame klok is de stem die aan hem wordt gegeven. Ik weet de redenering erachter niet, maar de stem van Wakey Wakey klinkt als een speeltje met een stervende batterij. Het is erg laag en de stempatronen die voor de niet-cut-scènes zijn gekozen, lijken erg veel op Animal Crossing.
Wakey Wakey's stem klinkt als een speeltje met een stervende batterij.
Het spel zelf is bijna beledigend eenvoudig. Er is geen echte uitdaging in het spel, de levels zijn zielig kort zonder puzzels of iets dat tot nadenken stemt.
Er zijn een aantal dingen verspreid over het niveau die spelers moeten oppakken; Zs, dreamkeys, tokens, radertjes en manen. De Z's zijn de levenskracht, raken uit hen en Ruff / Tumble zal wakker worden en het spel beëindigen. Verzamel dreamkeys om meer levels te ontgrendelen, en radertjes om vergrendelde deuren in levels te openen. Tokens kunnen ook tijdens het spel worden verzameld. Ruff verzamelt tokens met Rs erop, terwijl Tumble tokens verzamelt met een T. Verzamel er tien en de speler kan een extra leven verdienen. Ten slotte laten manen het gebruik toe van de schreeuw-aanval van Ruff / Tumble, het enige langeafstandswapen in de game, dus altijd zeker zijn van een voorraad manen is een goed idee.
Er zijn drie aanvallen op de speler; een algemene, een butt-stomp en een schreeuwende aanval. Dit maakt het saai voor kinderen, en te schattig voor tieners of volwassenen die het willen proberen.
Je zult misschien merken dat ondanks mijn totale afkeer in dit spel, het twee sterren heeft en niet één, en dat komt omdat het, zoals alle spellen, een aantal dingen had waarvan ik vond dat het de eer verdiende. Een van die dingen is de grafische weergave. Ik weet dat ze niet indrukwekkend zijn in vergelijking met de graphics van vandaag, maar één ding om in gedachten te houden is dat dit spel in 1999 werd uitgebracht. Van alles waar ik over kon klagen, is grafische weergave er niet één van. Elk personage beweegt soepel, de achtergrond is gedetailleerd, niets is schokkerig in bewegingen of kleuren.
Ze hebben ook punten voor zowel een mannelijk als een vrouwelijk personage, beide speelbaar als de held van het spel. De mogelijkheid om het geslacht te kiezen van het personage dat je in een game speelt, is iets dat ik erg op prijs stel.
Helaas konden noch de graphics, noch de mogelijkheid om te kiezen deze game opslaan. Als je je kind-gaming vroeg wilt beginnen, begin dan met Pokémon. Begin met Spyro. Begin met iets dat niet is 40 Winks.
Onze beoordeling 2 40 Winks bevat een tweeling die een groep nachtelijke wezens met de naam Winks moet redden van een enge oude man die van Winks Hood-Winks wil maken, die vervolgens nachtmerries maken.