Inhoud
- 1. Vraag nooit een "ja" of nee "vraag, houd ze SPREKEN
- 2. Het is geen mondeling examen, het is een discussie
- Onthoud je doel ...
Ik herinner me nog steeds dat ik mijn eerste interview had geleid. Ik dacht dat het eenvoudig zou zijn; zo eenvoudig zelfs dat ik niet eens de moeite nam om vragen te stellen.
... het ging niet zo goed. Naarmate de jaren vorderden, interviewde ik beroemdheden in de muziek-, comedy-, film- en video-game-industrie (Kelly Clarkson, Carlos Mencia, Coldplay, Celtic Woman, David Jaffe, Colin Mochrie, Jenova Chen, enz.), En ik leerde een een paar dingen.
Nu, ongeveer veertien jaar later, kan ik met vertrouwen zeggen dat ik mijn interviewvaardigheden heb aangescherpt en ze heb gekoppeld aan mijn kennis van het creëren van inhoud. De combinatie van de twee is absoluut essentieel voor alle ontluikende journalisten van vandaag, met name journalisten van videogames.
Wat ga je vragen als je eindelijk de kans krijgt om een Hideo Kojima of Peter Molyneux te interviewen? Hoe zal je het benaderen? Wat kan dat interview opvallen in de hoofden van de geïnterviewde en jouw lezers? Er zijn verschillende tips om te overwegen:
1. Vraag nooit een "ja" of nee "vraag, houd ze SPREKEN
Het is een groentje fout en het resulteert meestal in een gebrek aan bruikbare citaten. Het is ook saai voor de geïnterviewde, die je snel zult horen op de toon als je je litanie van "ja of nee" -vragen voortzet. Hoewel het waarschijnlijk is dat uw onderwerp uitgebreid zal ingaan op zijn of haar antwoord, geeft u hen toch de mogelijkheid om u een antwoord van één woord - en totaal nutteloos - te geven.
Zoals altijd zijn er echter uitzonderingen op elke regel. Bijvoorbeeld een eenvoudig "ja" of "nee" antwoord op "Gaat u een maken Final Fantasy VII remake? "is genoeg voor een in het oog springende kop. Maar zelfs dan wil je waarschijnlijk nog meer vragen beantwoorden, toch?
De beste manier om dat te doen is door ze open vragen te stellen. Niet: "Houd je van microtransacties?" maar eerder: "Wat vindt u van het bedrijfsmodel voor microtransactie?" Ja, beide vragen kunnen hetzelfde resultaat opleveren, maar u weet het nooit; je geïnterviewde kan een slechte dag hebben, hij of zij heeft haast, etc. Je kunt nooit zeker zijn, dus houd je grotendeels aan open vragen.
2. Het is geen mondeling examen, het is een discussie
De overgrote meerderheid van mijn beste koppen kwam van een stijl van interviewen die ik 'conversationeel' noem, in tegenstelling tot een vuurtje en een snelle reactie. De reden hiervoor is simpel: Hoe meer ze praten, hoe groter de kans dat ze iets zeggen dat je nog nooit hebt gehoord. Het is een feit dat veel van deze mensen ontelbare keren zijn geïnterviewd en natuurlijk hebben ze dezelfde sets vragen keer op keer beantwoord. Daarom worden veel van hun antwoorden, zelfs als ze niet van plan zijn om repetitief te zijn, inderdaad mechanisch uitgesproken. Het is routine.
Je wilt je losmaken van die routine. Stel je vraag, maar probeer altijd toe te voegen aan hun antwoord. Het kan zelfs helpen om te onderbreken (maar pas op dat je het niet te vaak doet), omdat A. het bewijst dat je luistert en niet alleen maar hun woorden kopieert, en B. Het biedt een raaklijn.
Als je bijvoorbeeld een ontwikkelaar een vraag stelt over kunstmatige intelligentie, en hij, enigszins voorspelbaar, vertelt over hoe belangrijk het is, kun je binnenkomen met: "Ik moet zeggen, AI is slechts een van die dingen die kunnen ofwel volledig onderdompelen me, of volledig me uit een spel. " Het maakt niet uit of het is waar; het kan gemakkelijk meer commentaar genereren, en het schudt de geïnterviewde uit zijn of haar comfort zone.
Ik heb interviews afgenomen waar ik wegliep of de telefoon ophing en ging:
"Waar hebben we het in vredesnaam over gehad?"
Het antwoord was, helaas, "niet veel dat interessant was." Als je vraagt wat iedereen vraagt en je geeft niets nieuws, zul je eindigen met een aantal saaie reacties en geen kans om meerdere koppen met veel verkeer te maken. je hebt gekregen om ze los te gooien; haal ze uit die comfortzone en plotseling krijgt het interview een geheel nieuwe dynamiek. Het is eerder een chat dan een vraag-en-antwoordsessie. En ik vertel u, de geïnterviewde altijd waardeert dat.
Onthoud je doel ...
Soms is het gemakkelijk om dat doel uit het oog te verliezen. Als u inhoud probeert te maken die is ontworpen om lezers aan te trekken, hebt u aantrekkelijke koppen nodig, toch? Als dat het geval is, wilt u uw vragen opstellen die hoogstwaarschijnlijk zullen resulteren in wat ik graag wil noemen "klikbare antwoorden." Een goed citaat zorgt ervoor dat mensen op uw artikel klikken. Ze lezen misschien niet het hele interview, maar weet je wat? Maakt niet uit. Ze hebben al geklikt.
Probeer echter niet te diep te graven voor deze "klikbare antwoorden".Nadat je een tijdje hebt geinterviewd, merk je wanneer een geïnterviewde heeft besloten je niets meer te geven. Je zult ook merken wanneer je onderwerp misschien spraakzamer is dan normaal.
Gebruik al deze tips om jezelf opnieuw een kans te geven bij een toekomstig interview. Doe het goed en ze zullen altijd blij zijn om weer te praten. En dat is precies wat u wilt. :)