De tweede keer dat ik voor het eerst begon met web-swingen Spider-man van Marvel, Ik zei tegen mezelf: "God, het is te lang geleden."
Ik heb gemist door New York te slenteren en ik heb het spelen van een goed gemist Spider Man spel. Natuurlijk Arkham games hebben de leegte opgevuld in open-wereld superheld actiegames, maar bat-a-ranging vijanden en zweefvliegen rond Gotham als Batman hebben nooit dezelfde aantrekkingskracht gehad als spelen als de ole 'Webhead.
Toen Sony en Insomniac Games aankondigden dat ze aan het werken waren aan een Spider Man titel, alles wat ze konden doen was gewoon een HD-poort van maken Spider-Man 2 en ik denk dat elke Spider-Man-fan tevreden zou zijn geweest. Maar zoals met Rocksteady's Arkham games, Insomniac ging een stap verder en maakte niet alleen de beste Spider Man spel, maar een van de beste superheldspellen in een lange tijd.
Nadat ze al vroeg in het spel een bepaalde schurk hadden uitgeschakeld, begon een nieuwe bende die zichzelf "The Demons" noemde rond de Big Apple te verschijnen - en het is aan Spider-Man om ze te stoppen.
Hoewel veel van de plotwendingen van het spel gemakkelijk te zien zijn, vooral als je een grote Spider-Man-noot bent, is het nog steeds een geweldig verhaal dankzij fantastisch schrijven en goed gebruik van Spider-Man's schurkengalerij. Wat ik het meest vond, was hoe Insomniac deze versie van Spider-Man echt tot zijn eigen versie maakte. Net als met Rocksteady heeft Insomniac een goed begrip van wat Spider-Man en zijn ondersteunende personages geweldig maakt, en het bedrijf is niet bang om de 'richtlijnen' van de gevestigde comics te veranderen. Dit schijnt door de interacties die Spider-Man heeft met zijn vrienden en familie, vooral met Mary Jane.
Meteen, Spider Man gooit je in wat hij het beste kan: swingen rond de Big Apple. Terwijl Spider-Man springt, rent en zich een weg baant door New York City, kreeg ik meteen Nostalgische flashbacks van het spelen Spider-Man 2 en Ultieme Spider Man op de GameCube.
Het beheersen van Spider-Man is net zo opwindend als voorheen, maar de toevoegingen van een parkour-systeem en het vermogen om te springen toen ik op de rand van een gebouw of straatlantaarn belandde, creëerden een gevoel van opwinding dat ik nog nooit eerder heb ervaren. Spider-Man heeft misschien wel de absolute beste monteur in elke game - en ik zou urenlang gewoon rond kunnen slingeren.
Terwijl je een digitaal Manhattan verkent, kom je verschillende verzamelobjecten en nevenmissies tegen. Terwijl de verzamelobjecten er gewoon zijn om kostuums te ontgrendelen, zijn de nevenactiviteiten iets gevarieerder. Van eenvoudige gevechtsuitdagingen die misdaden in voortgang stoppen, het spel geeft je veel te doen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik ooit verzandt door deze uitdagingen, en er was er niet één die slecht of kapot was. Een paar hiervan kunnen zelfs als leuker worden beschouwd dan de belangrijkste missies.
Spider-Man's het gevecht is ondertussen net zo verbazingwekkend als het web slingeren, hoewel het enige tijd kost om aan te passen. Op het eerste gezicht ziet het eruit en speelt het als Batman: Arkham Knight, maar met Spider-Man opnieuw gevild. Het beheersen van Spidy is echter enorm anders dan de Dark Knight. Spider-Man bestrijdt niet eenvoudig vijandelijke aanvallen; hij ontwijkt snel en springt vlak achter hen. Kleine dingen zoals dit kunnen enige tijd kosten om te wennen, maar als je dat eenmaal doet, is Spider-Man een eenmansleger tegen de criminelen die hij tegenkomt.
Simpele stoten voelen goed aan en gebruiken je web om Spider-Man's vuist naar het gezicht van een vijand te brengen, dat nooit oud wordt. Het upgradesysteem bevat een enorme hoeveelheid bewegingen en zelden vond ik een nieuwe vaardigheid die ik niet wilde kopen.
Van het trekken van kanonnen van inbrekers tot banden en het gooien van criminelen, bijna elke beweging voelde nuttig. Hetzelfde kan gezegd worden met de verschillende gadgets die je aanschaft. Van taserwebben en trip webmijnen, de gadgets die Spider-Man kan gebruiken, zijn gek en een hoop plezier, hoewel het niet verrassend mag zijn voor iemand die Insomniac's heeft gespeeld Ratchet en Clank of Weerstand spellen.
Als ik problemen had met het gevecht, zou mijn grootste zorg zijn dat de camera iets meer naar achteren kon worden getrokken, omdat ik een paar keer werd geraakt door een vijand die ik niet kon zien. De gevechten, vooral met bepaalde vijanden, kunnen ook een beetje te chaotisch worden, omdat ik zou worden gebombardeerd met verschillende wapens, energiestoten en Spider's eigen spiderichte icoon.
Het kan frustrerend zijn om zo geraakt te worden en te verwachten wat te doen in zo'n kleine cameraruimte.
Naast gevechten zijn er ook enkele stealth-secties in het spel. De meeste zijn optioneel, maar er zijn maar weinig waarmee je ten koste van alles vijanden kunt vermijden. Dit is met name het geval in de paar gedeelten waar je als een bepaald iemand met de initialen kunt spelen. M.J. Gelukkig is stealth meestal vergevingsgezind, en ik had nooit het gevoel dat deze secties gedwongen werden als zoveel andere spellen.
Je zult ook een beetje licht detectivewerk en puzzelwerk krijgen als zowel Peter als M.J. De meeste van deze doelstellingen zijn vrij eenvoudig te achterhalen en deze secties doen goed werk om de actie te verbreken en je een kans te geven om te ademen.
grafisch, Spider Man heeft een mooie balans tussen realisme en MCU-heid. Hoewel ik als mede-New Yorker niet kan zeggen dat de digitale New York 100% accuraat is voor het echte werk, is het toch een behoorlijk verdomd goede herhaling ervan. Met de verschillende NPC's die het bewonen naar de grote gebouwen om van te slingeren, Spider-Man's de wereld is voortdurend vol van persoonlijkheid en vreugde.
De verschillende personagemodellen zien er even goed uit en lopen nooit de griezelige vallei in. Het enige echte probleem met Spider-Man's presentatie was de occasionele texture-pop-in.
De audio is ook aangenaam, met geweldige webgeluidseffecten die je helpen om je onder te dompelen terwijl je langs swingt of een goon opneemt met wat webbing. De muziek is geweldig om naar te luisteren, vooral het thema dat wordt gebruikt wanneer u web-swing start. Het is een deuntje dat je zowel bevoegd als heldhaftig maakt, waardoor je meer wordt opgenomen in hoe het voelt om Spider-Man te zijn. Het stemgedrag is overal geweldig, met veel van de acteurs die elk van hun rollen verslaan.
Het spel heeft zelfs een dynamische dialoog die de stem van Spidey verandert, of hij nu zichzelf inspant of niet.
Nadat Disney Marvel had gekocht, leek het erop dat videogames vrij laag stonden op hun prioriteitenlijst. Sindsdien zaten de meeste van Marvel's helden vast met lame filmstrips of saaie gratis-te-spelen titels - tenzij je een LEGO fan, dan ben je gedekt.
Uiteindelijk lijkt het er echter op dat Disney eindelijk is gaan luisteren naar de gaming-community: Spider Man is gemakkelijk een van de beste spellen van het jaar. Het is een prachtige titel die niet alleen werkt als een geweldig videogamevenster, maar ook een die je vriendschappelijke buurt Spider-Man ook een ster geeft.
Dit is in de hoop dat we meer van Spider-Man en de Avengers op thuisconsoles zien ... Zolang ze maar niet de zoveelste zijn LEGO titel.