Inhoud
Iedereen begroet de sandbox-game, waar spelers naar eigen inzicht kunnen rondzwerven en een virtuele wereld kunnen veranderen. In tegenstelling tot een spel met progressiestijl legt een sandbox-game de nadruk op roaming en kunnen spelers taken selecteren.
Deze spellen bevatten gestructureerde elementen - zoals minispellen, taken, inzendingen en verhaallijnen - die mogelijk worden genegeerd door gamers. In feite is de niet-lineaire aard van de sandbox-game verhaallijn-uitdagingen voor de spelontwerpers en een deel hiervan is afhankelijk van of ze 2D of 3D kiezen.
Afgezien van het voor de hand liggende verschil, zijn er een paar verschillen tussen 2D- en 3D-spelstijlen. Laten we eens kijken naar wat ze zijn.
controls
Vaak hebben 2D-games veel meer basisbedieningen dan 3D-games en daarom is een grote tutorial vaak niet nodig. Met een 2D kunnen spelers dankzij de fantastische 'pick-up en play'-mogelijkheden en eenvoudige bediening gemakkelijk de in-game wereld verkennen.
We geven de voorkeur aan het 2D-instructieboekje in plaats van de 3D-zelfstudie en we zitten vast in een uur durende zelfstudie die moet worden afgespeeld en niet leuk is. Niemand wil een les van een uur doornemen voordat de game daadwerkelijk is begonnen.
In 2D-games kunnen spelers tekens links, rechts, op en neer verplaatsen, met de algemene bedoeling om door het spel te gaan door naar rechts te gaan. Een 3D-spel met zijn 360 graden camera geeft een veel grotere mate van beweging.
2D-games voelen gewoon eerlijker om te spelen dan een 3D-game, simpelweg omdat de omgeving eerlijker en voorspelbaarder is dan een 3D-game. In 3D-sandboxspellen is er echter gewoon een betere prijs-kwaliteitverhouding, omdat de spellen langer meegaan. Het is beter om tijd te besteden aan het bewonderen van de gecreëerde open wereld. Spelers kunnen meer niveaus ervaren, over het algemeen meer ruimte (vanwege de aard van 3D) en dingen om te verzamelen. Een goed voorbeeld hiervan is Minecraft omdat het veel verschillende speelstijlen biedt die het best geschikt zijn voor de individuele speler.
Routebeschrijving
Zoals eerder vermeld, 2D-sandbox-spellen hebben 4 basisrichtingen - omhoog, omlaag, links of rechts, - terwijl 3D-games een volledig 360 ° -aanzicht hebben. Over het algemeen moet je in 2D-games naar links of rechts gaan om verder te gaan - met een diagonale naar beneden of naar beneden gericht voor de lol. Eenvoudig, 2D-spellen, zoals terraria, pas zo ver naar beneden of omhoog totdat ze stoppen, terwijl 3D-games meer diepte hebben. Geen betere plaatsen zijn hier nadrukkelijker dan bodemloze putten. Ze zijn gewoon moeilijker te zien in 2D, zoals in een 3D-sandbox-spel, kunnen spelers naar beneden kijken om te zien of het een sprong in een geheime doodskuil is of niet.
Camera's in 3D kunnen echter ook problemen veroorzaken, vooral als ze slecht geprogrammeerd zijn en ze meer een belemmering dan een hulpmiddel worden.
3D biedt spelers meer ruimte om te creëren en te ontdekken. Games zoals Grand Theft Auto leveren over het algemeen grotere werelden dan 2D-spellen kunnen, omdat er hoogte en diepte aan te pas komt. Je onderdompelen in het spel met een grotere wereld is veel gemakkelijker.
Dingen die je ziet
Dingen zijn achter je te zien, boven je en onder je gemakkelijker in 2D. Vallen en vijanden zijn overal om je heen te zien, waardoor je de volgende zetten kunt plannen en plannen. Dit betekent dat het de schuld van de speler is als ze door iets worden geraakt, omdat ze ook dingen kunnen zien die erachter zitten. In essentie laat een 2D-omgeving spelers zien welke gevaren er om hen heen liggen en geeft ze een beter gevoel voor de omgeving.
In een 2D-game is echter alleen zoveel te zien op het scherm, wat betekent dat de achtergrond vaak kan worden verdoezeld, wat wordt herhaald door het feit dat het scherm kleiner aanvoelt.
Soms zijn 2D-spelpunten verborgen op een goedkope plek. Dit wordt erger als er geen checklist of wereldkaart is in vergelijking met de 3D-spellen. Het leidt wel tot een specifieke vorm van frustratie, waarbij spelers naar een item staren en denken: "Hoe moet ik dit weten?" Dat is niet zo erg als het een geheime traktatie is, maar niet als het verplicht is.
Mensen houden van en verwachten geweldige graphics en 3D heeft een veel grotere kans om het aan te bieden, waardoor ze grafisch aantrekkelijker worden dan 2D-games. Er is een veel groter canvas om op te creëren.
2D-spellen zien er niet zo realistisch uit als een 3D-wereld, maar soms is het leuker om in een onrealistische wereld te spelen. Maar er zijn sommige mensen die games willen spelen alsof ze in het echte leven zijn, wat betekent dat ze altijd de voorkeur geven aan de 3D-sandbox-stijl. Mensen willen de geloofwaardigheid van de echte gesimuleerde omgeving.
Het lijkt erop dat er in het algemeen voordelen en nadelen zijn voor zowel 2D- als 3D-sandbox-spellen. Er zijn een aantal fantastische spellen in zowel 2D als 3D die passen bij de speelstijl die een speler wil - geen van beide is beter dan de ander, ze zijn gewoon anders.