Inhoud
Gamen kan het hart van mijn persoonlijke creativiteit zijn. In de afgelopen 12 jaar heb ik verschillende gamecampagnes gespeeld Kerkers en draken naar Vampire the Masquerade. Ik heb een groot aantal personages in deze games. Maar er is een spel dat me nauw in de gaten houdt.
De Ene worden
Ik speelde een paladin in een 3e editie Kerkers en draken campagne die mijn man liep. De wereld waarin we ons bevonden, was er één die hij alleen had gebouwd, van landschap en naties tot goden. Het was verfrissend om een nieuw land te vinden dat we nog niet helemaal hadden gespeeld. Het was iets geheel nieuws om te ervaren.
Er was een godheid in het spel dat Jenna heette. Ze was de godin van vrede en genezing. Ze had geen paladins op haar naam staan, maar van haar eigen keuze. Terwijl we door de campagne liepen beladen met verschillende gevaren (waaronder een zwarte draak), kwam mijn karakter een gebroken mes tegen. Met de manier waarop ik mijn paladin aan het spelen was, zocht ik naar de wegen van vrede en bracht rust en genezing voor degenen om me heen.
Met chaos in afwachting van het land, voelde de godheid Jenna dat ze een paladijn nodig had. Met haar gebroken zwaard en mijn aanwezigheid schonk ze aan mijn karakter alle krachten waarmee haar gekozen paladijnen waren doordrenkt. Ik voelde me alsof het een grote prestatie voor mijn karakter was. Ik wist niet hoe geweldig zo'n plicht zou zijn.
De campagne ging verder terwijl wij, de goeden, het goede gevecht vochten. Met Jenna als mijn gids wankelde ik niet. Mijn karakter streefde naar vrede en tevredenheid in de landen. Het was een soort van Lord of the Rings-moment toen het gebroken mes opnieuw werd gemaakt door de godin zelf.
Welke speelmomenten herinnert u zich het meest?