Inhoud
Na het opnieuw opstarten Resident Evil 7 slechts een paar weken geleden, Nioh is gemakkelijk een van de eerste echt geanticipeerde consolegames van 2017. Rivaling Final Fantasy XVde ontwikkelingscyclus, Nioh werd oorspronkelijk al in '04 aangekondigd en zou in 2006 in eerste instantie exclusief voor PS3 zijn.
Meer dan een decennium later is het eindelijk hier, en heel erg zoals met Team Ninja's andere katana snijd titel Ninja Gaiden, deze is onnodig hard en extreem meedogenloos - en dat is natuurlijk het punt.
Ondanks dat het een feodaal Japans gericht spel is, Nioh's hoofdpersoon is de merkwaardig Europese piraat William, die toevallig ook een wapenmeester met enkele magische krachten is. Zoals we allemaal weten, piraten en ninja zijn natuurlijke vijanden, dus het is logisch dat hij eindeloos moordt wanneer hij in Japan aankomt.
Als je ooit bij jezelf dacht: "man, ik wou dat er meer Japanse polearms en oni in zaten Donkere zielen, "Dan heb je officieel een gevonden een nieuw spel om overdreven te sterven met terwijl je jezelf probeert te overtuigen dat de momenten van triomf de frustratie de moeite waard zijn.
Behalve het Sephiroth-haar, denk ik dat je je in de verkeerde situatie bevindt, mijnheer ...
Een vertrouwde formule verfijnen
In navolging van het bovengenoemde Donkere zielen, je zult opnieuw het verwoestende harde gevecht leren terwijl je aan een gevangenis ontsnapt - hoewel deze keer bevolkt door gepantserde bewakers met zwaarden je achtervolgend in plaats van langzaam bewegende skeletten.
Net als bij de serie van From Software, moet je de aanvalspatronen van je vijanden leren kennen en vervolgens uitvinden hoe je snel kunt wegduiken of ontwijken uit de weg van verschillende aanvalsstijlen. Aan het einde van elk segment bent u beloond voor het niet doodgaan door zich af te zetten tegen massieve (en enorm moeilijke) bazen terwijl je een paar dozijn (of honderd) keer doodgaat.
Er zijn echter enkele merkbare veranderingen - van kleine esthetische zoals heiligdommen bedekt met aanbiddelijke kapa komen in de plaats van vreugdevuren, tot grote gevechtsrevisies.
Niet alleen zijn er vijf verschillende soorten wapens (zwaard, dual zwaaiende zwaard, speer, bijl en kusarigama), maar ook drie verschillende houdingen voor elk wapen, dus er is meer veelzijdigheid om te leren hoe je elk type vijand moet aanpakken. Natuurlijk kun je met de bijl wat verwoestende slagen maken, maar met de langzame snelheid nodig je de dood uit via snelle vergelding als je het tempo van de strijd nog niet onder de knie hebt.
Voeg de verschillende wapens en magische vaardigheden toe, samen met de Guardian Spirit en Living Weapon-systemen, en er zijn nogal wat gameplay-mechanica om doorheen te werken en te beheersen boven wat er te vinden is in de games die inspireerden Nioh.
Stijl en verhaal
William's zoektocht om zijn gestolen Guardian Spirit terug te halen en meer Amrita-stenen te vinden speelt zich af in een Spaanse achtergrond en gebruikt magische krachten om zijn vijanden te verslaan. Het herinnert nieuwsgierig het verhaal van Leeuwenhart -- een actie-RPG die zijn geweldige uitgangspunt niet helemaal waarmaakte. Heel erg zoals dat spel, zit er een mengeling van geschiedenis en fantasie in Nioh, maar deze keer rond de actie heeft beter pacing.
Terwijl hij kwaadaardige soldaten tart of demonische wezens uit elkaar haalt, begint William aan een reis door het door oorlog verscheurde Japan om het hoofd te bieden aan de dreigende ... Kelley? Ik denk dat Kelleys ook kwaad kan zijn als ze dat willen, het is gewoon een vreemde naam voor het grote kwaad van een grimmige, met magie gevulde game die voornamelijk plaatsvindt in Japan.
Terwijl je je een weg baant door een bepaalde op zichzelf staande missie, kun je de graven van spelers die zijn gestorven activeren (en oh, er zijn er zoveel, vecht tegen AI-versies van die spelers om te leren hoe je langer in leven kunt blijven en winnen) prestige door te triomferen waar anderen vielen.
De vorige demo's lieten echt niet toe dat er een massa aan apparatuur is om op te halen en te verkopen tussen missies, voortdurend wordt laten vallen of beschikbaar in kisten - in feite veel meer dan in de vorige spellen die duidelijk de inspiratie vormden voor Nioh stijl. Je gaat in een mum van tijd van shirtloos naar versleten kleed naar pantserplaat.
Terwijl Nioh is meestal aan de donkere kant, er zijn momenten van lichtzinnigheid en schattigheid, samen met enkele typische "game-isms." Terwijl Dante de neiging had om deuren te openen door ze eerst met een zeis te steken, moet William altijd kick kicks laten vallen in plaats van gewoon hun deksels opheffen.
Door waarnemende spelers als het ware een kans te geven om als het ware "git" te zijn, neemt het Ki-systeem een concept van andere gamestijlen in om een methode te bieden voor de gemakkelijk gefrustreerde om te domineren tijdens gevechten.
Een beetje als een actieve herlaadbeurt, geeft de Ki Pulse je een uithoudingsvermogenboost als je op het juiste moment op de knop drukt - en als je dit systeem onder de knie hebt, kun je krachtiger en consequenter aanvallen zonder te moeten ontsnappen om te bewaken en te herwinnen uithoudingsvermogen.
Het komt neer op
Simpel gezegd, Nioh is in wezen Onimusha voldoet aan Donkere zielen, met een vernieuwd vechtsysteem voor meer complexiteit en een focus op de actie. Over het algemeen blinkt het spel uit op het grafische en stilistische front en worden zowel geluidseffecten als stemhandelingen goed afgehandeld.
Met name, Team Ninja heeft een fenomenale taak vervuld met de omgevingen - van een regenachtige stenen toren in Londen tot Japanse kustdorpjes tot bedompte grotten gevuld met gigantische oni die verdacht veel lijken op grottrollen. Er zijn een aantal echt interessante niveaus om te verkennen, en door noodzaak moet dat ook gebeuren, omdat het spel lineair en op missies gebaseerd is.
Er zijn echter een paar nadelen aan de uitvoering van deze stijl. Ondanks dat het geen open wereld is, is het heel goed mogelijk om in een paar gebieden verdwaald te raken, en vreemd genoeg is de volledige tutorial met uitleg over alle ins en outs van het complexe vechtsysteem pas beschikbaar na meer dan een uur in - nadat je je eerste baas al hebt gevochten.
Zoals met alle van de overdreven moeilijk Souls-achtige games, er is een moment waarop de frustratie meer wordt dan de moeite waard is om door te spelen, in het bijzonder tijdens boss-gevechten waarbij je kunt sterven in twee hits.
Als je niet perfect bent in elke beweging gedurende een gevecht van 5 - 10 minuten, maak je dan klaar om het opnieuw te doen. En opnieuw. En nogmaals ... Als je echt alles wilt doen en krijgen Nioh te bieden heeft, er is ook een behoorlijke hoeveelheid terugkeer naar vorige missies en wegslijpen.
Voor het grootste deel zijn dat geruziedheden die over het hoofd worden gezien of ronduit genegeerd worden voor genrefans. Hoewel ik normaal gesproken de voorkeur geef aan spellen die niet uit de weg gaan om te frustreren op het moeilijkheidsfront, Ik moet toegeven dat dit een van de beste voorbeelden is van de Souls stijl nog niet vrijgegevenen als je van dat specifieke type spel houdt, zul je het geweldig vinden Nioh.
