Inhoud
Momentopname bewijst de wereld dat schattige robots niet noodzakelijk alleen voor kinderen zijn.
Dit feit zorgde voor een verrassend uitdagende game die veel vertederend is! Ik ben nog steeds langzaam bezig met het doornemen van een lijst met spellen die ik had geluk gehad om Pax East te zien, en toen ik Snapshot op stoom zag met een verkoopprijs van $ 3,39 - won het de volgende plek in de line-up.
Momentopname is een schattig, creatief en uitdagend spel. Dit kan zowel goed als slecht zijn (Spoiler: Mostly good). De afbeeldingen en illustraties omvatten een reeks bijvoeglijke naamwoorden, van kinderachtig, schattig tot ronduit Purdy. Eenvoudige achtergrondanimaties geven statische objecten, zoals bomen, voldoende aandacht die ik in elk niveau voelde om een stapje terug te doen en daadwerkelijk naar de kwaliteit van het niveauontwerp, de illustratie en de animatie te kijken.
De eerste keer dat ik een springerige olifant vond en hem voor mijn karakter neerplofte, verloor ik een paar seconden alleen maar afgeleid door hoe schattig hij was. (NB: deze zelfde olifant stopte een mannelijke vriend in zijn tracks en lokte een kreet uit van "dat is schattig" dus laten we niet onze ogen rollen en de schuld geven aan het oestrogeen, deze keer.)
Maak kennis met PIC
Snapshot's lieve ster verzamelende held PIC, kort voor Personal Intelligent Camera, avontuurt zich een weg door tonnen korte, doolhof-achtige levels. Wat deze puzzel onder druk heeft gemaakt, is dat PIC niet alleen verborgen schatten heeft die hem motiveren om zijn camera te gebruiken, maar dat hij geen andere keus heeft dan dat te doen. Met zijn innovatieve camera kunt u een foto van een object in het niveau (onder de meeste omstandigheden) vastklikken en maximaal drie foto's achter elkaar opslaan.
Vervolgens, op een later en meer noodige tijd, deponeer die items in de speelruimte om te worden gemanipuleerd of teruggekaatst. De beperkingen en mogelijkheden van dit deel van gameplay / ontwerp zijn niet alleen uitdagend, maar verrassend leuk en intuïtief. Denk aan copy paste, waarbij met de linkermuisknop die grappige plantenvormige superveer wordt vastgelegd en met de rechtermuisknop op de bewegende olifant wordt gelegd voor je stuiterende plezier.
Over intuïtieve spelbesturing gesproken, de camerafunctionaliteit is waar dat lof eindigt. Ik probeer nog steeds, voor het leven van mij, uit te vinden waarom de spatiebalk een goed alternatief was voor de W-toets. Omdat het spel 2D is, hebben A en D duidelijke functies, waarbij S fungeert als een hurker / activeerfunctie.
Iets dat me blijft verbazen is die verdomde spacebar-to-jump beslissing. Eerlijk gezegd, toen ik dit voor het eerst tegenkwam, was ik verbaasd over mezelf en oordeelde dat ontwikkelingsbeslissing zo hard. Ik zei tegen mezelf dat ik ervoor wilde kiezen om het een groot probleem te maken en dat ik me kon aanpassen aan de unieke besturing van het spel.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik gelijk had. Toen ik het einde van het eerste hoofdstuk naderde, begon ik het ermee eens te zijn dat deze specifieke ontwikkelingskeuze de flagrante ondergang was in een verder fantastische ervaring voor mij. Gelukkig biedt Snapshot een optie om de spelbesturing opnieuw in te delen, en het omwisselen van de standaard spatiebalksprong naar de intuïtieve W-sprong maakte een wereld van verschil voor mij.
(Afbeelding afkomstig van de Facebookpagina van Retro Affect)
Halverwege het eerste hoofdstuk van de game had ik een openbaring toen ik me realiseerde dat ik kon springen, een foto in de lucht kon plaatsen - en er vanaf kon botsen voordat de zwaartekracht het slachtoffer opeiste. Dit, en de giggle / ragequit waardige animatie wanneer PIC landt in of springt in iets scherps en puntigs, dit zijn de dingen die we vasthouden als ik niet speel.
Wat is dat geluid?
Als je mijn Dead Pixels-recensie hebt gelezen over Indie Combo, weet je dat ik een sukkel ben voor een goede soundtrack en effecten. Retro Affect, het voormalige 3-koppige team achter Snapshot, heeft zeker de juiste beslissingen genomen als het op beide zaken aankomt. De soundtrack, ontworpen voor het spel door muzikant Wil Whitlark, is charmant en betoverend. Gecombineerd met de styling van 'tovenaar van geluid', Jordan Fehr, wordt het spel meeslepend met geweldige keuzes van geluidseffecten - en niet alleen voor de camera-interacties.
The Men behind the Machine
Retro Action wordt geleid door 'Master Gentleman of Design', de twintiger Kyle Pulver. Na het snel lezen van Kyle's verleden met games en ontwikkeling, was ik geïntrigeerd door de bewering van de Retro Affect-homepage dat ik kon chatten. Laag en zie, de Heer reageerde zelf op mijn waarschuwing in een verder lege IRC-chat. Kyle was zo vriendelijk om een paar van mijn vragen te beantwoorden. Van het "over mij" gedeelte van de site, wist ik dat hij had gewerkt aan de IGF genomineerde game met software / game engine designer David Carrigg, en de nu vertrokken kunstenaar / animator "Dr." Peter Jones.
Uit onze korte chat leerde ik dat hij persoonlijk het gevoel had dat de game een succes was. Hun team was vrijwel onbeproefd en hij verklaarde ook dat voor de tijd die erin was gestopt, ze zelfs in het algemeen waren gebroken. Voor een indie is dat geen vreselijke manier om in te breken in de markt. Op de vraag wat hij anders zou hebben gedaan, heeft Kyle me geïnformeerd met het volgende inzicht in de uitdagingen van game-ontwikkeling:
"Ik heb het gevoel alsof ik teveel druk op het project legde, omdat het voelde als een ECHT SPEL versus een spelproject dat ik gewoon voor de lol deed, maar ik had het net moeten behandelen als een spelproject dat ik voor de lol deed vanuit de Het was pas toen ik begon de gevoelens van "bezig met een GROOT PROEFPROJECT dat we de dingen anders moeten doen!" af te schudden, dat ik begon om echt dingen gedaan te krijgen met het project. " - Kyle Pulver, hoofdontwerper voor momentopname
Terwijl Retro Affect als studio nu geen nieuwe projecten heeft om aan te kondigen, gaf Kyle me een voorsprong dat Snapshot in de nabije toekomst wat Sony gerelateerd nieuws zou gaan aankondigen. Na het spelen voor pc op Steam, windt een Vita / PSN-versie van het spel me enorm op. Als eigenaar van een Xbox 360, hoop ik dat als Microsoft weet wat goed voor ze is, ze niet ver achterop zullen raken.
Het eindspel
Snapshot heeft naar mening van de recensent een aanzienlijke hoeveelheid herhalingsmogelijkheden. Elk niveau kan worden gespeeld tegen de nominale waarde - alle sterren verzamelen en op zoek naar het te fotograferen mysterie-item. Als je echter aan het einde van dat level bent, zul je het opnieuw moeten spelen als je zelfs een greintje uitdaging of competitie in je aderen hebt. Het slotscherm van elk niveau laat zien hoeveel sterren je had kunnen krijgen, een ruwe schaduw van het mysterie-item dat je had kunnen fotograferen, en het allerbelangrijkste: een uitdaging voor elke levels gekke snelheidsloop. Meer dan eens ben ik trots op een niveau, alleen maar om Snapshot bijna te laten lachen met alle prestaties of sterren die ik had gemist. Het enige dat deed was me laten kriebelen om opnieuw te spelen.
(Afbeelding afkomstig van MobyGames.com)
Grijp de genomineerde voor het Independent Games Festival 2010 alleen voor Steam $3.39, terwijl de verkoop duurt. Anders pak je een lunch in plaats van op BK of McD's- te spelen en speel je Snapshot in plaats daarvan voor de volledige prijs van $ 4,99. Retro Affect verdient niet alleen de liefde, maar verdomme is die robot schattig - en wie houdt niet van een schattige robot die foto's maakt?