Inhoud
- Nintendo = voor de kinderen?
- Xbox = Voor de reguliere gamers?
- PlayStation = voor de hardcore 'puristen'?
Deze industrie gedijt nog steeds op labels en stereotypen, of we het nu leuk vinden of niet. Het is wat de meeste discussie de brandstof geeft, want natuurlijk hebben degenen die aan de hobby deelnemen een enorm sterke mening.
Als we vandaag naar de huidige consolemarkt kijken, is het moeilijk om slechts één woord toe te passen op elke fabrikant. Uiteraard is het niet echt eerlijk om dat te doen, maar in het belang van conversatie en ruzie is het altijd interessant om te overwegen.
Door de jaren heen buigen en veranderen stereotypen met de tijd. Misschien zijn de labels in de titel echter duurzamer dan iemand denkt te geloven ...
Nintendo = voor de kinderen?
Oh, mensen raken hier helemaal van vormeloos. Maar het is voor iedereen met het oog duidelijk dat Nintendo een lagere demografische doelgroep target met hun producten, in tegenstelling tot Sony en Microsoft. Ik bedoel, dat is gewoon logica en gezond verstand. Ik denk dat wat mensen echt dwars zit, het idee is dat Nintendo is uitsluitend voor kinderen, wat niet waar is. Dat zou grotendeels hun beoogde publiek zijn, maar het betekent niet dat volwassenen geen plezier kunnen hebben met die spellen.
Daarom is het label zo beledigend voor Nintendo-volgers, vooral voor degenen die zijn opgegroeid met het iconische merk. Het is niet omdat ze het er niet mee eens zijn dat Nintendo-producten gezinsvriendelijk zijn; het is gewoon omdat sommige bekrompen gamers deze meer toegankelijke, onschadelijke avonturen voor het zijn van "kiddie" bespotten. Tegelijkertijd is er een reden waarom Nintendo dergelijke software produceert; het blijft het ultieme 'moedermerk', bij wijze van spreken. Als je jonge kinderen hebt, is de kans groot dat een Nintendo-platform de beste keuze is.
Dat is niet beledigend; het is gewoon de realiteit.
Xbox = Voor de reguliere gamers?
Dit is een ander hot-button probleem, vooral vanwege het overwicht van cross-over titels tussen PlayStation en Xbox. Aangezien de overgrote meerderheid van de geproduceerde games op beide platforms terechtkomen, hoe kan iemand dan argumenteren dat de ene "meer casual" is dan de andere? Nou, nogmaals, we kijken naar de exclusieve software om bepaalde beslissingen te nemen. Je kunt ook de hardware bekijken; de Xbox One heeft bijvoorbeeld een handige tv-georiënteerde functie die niets met videogames te maken heeft, en niets is waar veel kernspelers om geven.
Xbox is groot in multiplayer en is dat altijd geweest. Nu zou je kunnen zeggen dat multiplayer-entertainment net zo 'hardcore' is als singleplayer, maar daar ben ik het niet mee eens. De basis van multiplayer entertainment is sociaal van aard; ze komen voort uit LAN-partijen en algemene feesten waar eenvoudig, gemakkelijk en toegankelijk gamen centraal stond. Ja, ik weet dat MMORPG's een groot deel van de omgeving vormen en dat ze in feite het toppunt van hardcore zijn. Maar in de consolewereld krijgt multiplayer vaak heel verschillende betekenissen en connotaties.
Entertainment voor één speler we stellen altijd gelijk aan de eenlingen, zij die ervoor kiezen om hun hobby zelf te ervaren. En deze mensen zijn ver meer kans om te worden beschouwd als "hardcore" dan degenen die een paar rondes spelen Halo of Plicht hier en daar.
PlayStation = voor de hardcore 'puristen'?
Laten we, in dezelfde geest als hierboven, eens naar de software kijken: Recente exclusieve PlayStation-titels hebben de neiging om een bonus te bieden voor de singleplayer-ervaring, en misschien is dat precies waarom dit merk de zogenaamde 'hardcore puristen' trekt. Zware regen, Demon's Souls, Kleine grote planeet (vaak verkeerd opgevat als een kiddie of casual vanwege zijn schattige buitenkant, maar uiterst diepgaand), niet in kaart gebracht, God van de oorlog, zelfs Killzone (een van de weinige FPS-franchises in de vorige generatie met goede campagnes); dit zijn goede voorbeelden. En laten we dat niet vergeten Metal Gear Solid en Final Fantasy ooit waren dit ook PlayStation-exclusives.
En kijk wat er gaat komen: bloodborne, De orde: 1886, Uncharted 4: A Thief's End, The Dark Sorcerer (of waar Quantic Dream aan werkt) en hopelijk, op een gegeven moment, The Last Guardian. Deze worden vaak beschouwd als "kerntitels" en zouden niet noodzakelijk een beroep doen op de toevallige mainstream-massa's. Ze vertegenwoordigen ook typisch de allernieuwste als het gaat om technologie in de consolewereld; een andere eigenschap die gewoonlijk wordt geassocieerd met alles wat 'hardcore' is.
Dit zijn nu alleen argumenten die de betreffende labels ondersteunen, en Ik ben het niet noodzakelijk eens met alles wat geschreven is. Het is slechts een presentatie van wat zo velen geloven, en biedt iedereen een kans om te weerleggen. :)