Inhoud
Tegen de tijd dat Nintendo eindelijk het origineel opnieuw uitbrengt Pokémon spellen Rood en Blauw op de 3DS begin volgend jaar zal het meer dan 20 jaar geleden zijn dat ze voor het eerst werden uitgebracht. De tijd vliegt. Maar als je stopt en erover nadenkt, Pokémon in de kern is in die twee decennia vrijwel onveranderd gebleven.
Dat betekent niet helemaal Pokémon is ook precies hetzelfde gebleven. In de loop der jaren zijn er veel extra lagen aan elke nieuwe aflevering toegevoegd. Maar nu begint het er minder uit te zien als een franchise die trouw blijft aan zijn roots en meer als een serie die dringend aan het ruimen en een update toe is.
Dus voordat we allemaal terugspringen in het bekende monochrome land van Kanto (en Bulbasaur kiezen omdat hij de beste starter is), laten we eens kijken naar wat moet worden verbeterd voor de volgende grote, onvermijdelijke generatiewisseling.
Stop met het toevoegen van Pokémon
Welke Pokémon jij denkt dat het beste van de franchise is, hangt grotendeels af van wanneer je begon te spelen en wat je als de piek van de serie beschouwt. Maar een regel werd overschreden toen een vuilniszak (die evolueerde naar een grotere vuilniszak) en een ijshoorntje Pokémon werd. Serieus ... Trubbish?
Het is waar dat sommige van de oorspronkelijke 150 zo slecht zijn als de meest recente misbaksels - zoals Voltorb, die in feite gewoon een Pokéball met ogen is, of de stapel goo die Grimer is die evolueert naar een grotere hoop goo genaamd Muk - - maar het origineel Rood en Blauw spellen moeten worden gezien als het eerste album van Game Freak. Het was een tijd om te experimenteren en nieuwe wegen in te slaan, lang voordat Pokémon een miljardenbedrijf werd.
Het is duidelijk dat tegen de tijd dat Game Freak zijn tweede album uitbracht Goud en Zilver barstte de deur uit, ze wisten precies wat ze aan het doen waren. Er was een logica in de ontwerpen van de Pokémon en hun plaatsing in de wereld begon samenhangend en natuurlijk te worden. Maar naarmate de games zich verder ontwikkelden en veranderden, namen de resultaten af van niet alleen het ontwerp van de Pokémon, maar ook hun redenen om te bestaan.
Op dit moment zijn er 721 kleine zakmonsters die variëren van echt geïnspireerd tot belachelijk zinloos. Natuurlijk moeten niet alle Pokémon door de beesten verharde wezens zijn; er is altijd ruimte geweest voor het eigenzinnige en interessante in de serie, zoals Smeargle of Shedinja. Maar zou het iemand kunnen schelen dat de volgende game geen enorme nieuwe serie Pokémon introduceerde om te vangen en te trainen?
Het is moeilijk om niet te voelen voor Game Freak - per slot van rekening moet het een nachtmerrie zijn om nieuwe Pokémon te bedenken en ze in balans te brengen. Maar het voelt ook een beetje zinloos als er zoveel zijn die al onderbenut zijn. Het toevoegen van een nieuwe legendarische of twee om het verhaal naar voren te duwen en als een wortel op een stick te fungeren voor terugkerende spelers is logisch, maar als er nog zoveel anders is om aan te werken voor de volgende game, stel ik de waarde van het toevoegen van nog een horde wezens ernstig ter discussie. Besteed de tijd en middelen elders, want ik denk niet dat veel fans schreeuwen om het nieuwe equivalent van Luvdisc of Lopunny.
Weg met HM's
Het aanpassen van je Pokémon en het laten groeien van je team is misschien wel de grootste kracht van de serie. Mijn betrouwbare Furret van Pokémon Gold zou geen toernooien hebben gewonnen, maar de man heeft die kleine man ooit gered tijdens een paar korte telefoontjes vroeg in mijn reis.
Maar op een gegeven moment werd duidelijk dat hij niet mijn hoofdjager zou worden, en ik was zo ver gekomen dat ik toegang tot de bewegingen van Hidden Machine nodig had om het verhaal verder te zetten. Helaas werd mijn ooit trouwe partner niet veel meer dan een HM-slaaf en uiteindelijk werd hij opzij gegooid toen ik niet langer de moeite had om met hem samen te werken.
Als je ooit hebt gespeeld Pokémon, je zult ongetwijfeld een paar slechte herinneringen hebben aan de bewegingen van de gevreesde Hidden Machine (HM). Hun insluiting was echter wel logisch: ze helpen gebieden van het spel te blokkeren totdat je zowel de HM als de sportbond-badge hebt verzameld die je nodig hebt om het te gebruiken. Maar ergens langs de weg, werd HM's meer een last dan een slimme manier om de speler te begeleiden.
Waterval. Whirlpool. Rock Smash. Heeft iemand het leuk om deze bewegingen tijdens de strijd te gebruiken? Ik bedoel, ik zal Fly en Surf tot de dood verdedigen, maar serieus kan ik me een tijd niet herinneren toen ik dacht: "Ik kan niet wachten om dit kleine mannetje Rock Climb te leren!" HM's zijn een noodzaak die je Pokémon van hun persoonlijkheid en maken ze eerder tools dan partners.
De oplossing is eenvoudig. Zoals ik al eerder zei, hebben HMs een bijbehorende sportbond nodig om buiten het gevecht te werken, maar wat als dat sportbondenbadge het enige was dat je nodig had? Stel dat je vindt dat je pad is geblokkeerd door river. Waarom maakt u het zo niet? ieder Watervoerende Pokémon kan je naar de overkant brengen, of het Surf nu wel of niet kent, op voorwaarde dat je de juiste badge hebt. Hetzelfde geldt voor Cut - ik bedoel, een Pokémon zoals Scyther werkelijk een HM nodig om te weten hoe een struik te kappen? Zijn armen zijn letterlijk messen!
Houd HM's in elk geval in het spel, maar zorg ervoor dat ze gemakkelijk kunnen worden vervangen nadat ze aan een Pokémon zijn geleerd en niet nodig zijn voor progressie. Ze zijn een overblijfsel uit vervlogen tijden en het is tijd om verder te gaan.
Open wereld
Zo groot als de werelden van elke Pokémon-game met nieuwe afleveringen zijn geweest, zijn ze altijd redelijk lineair in hun lay-out geweest, waarbij ze de speler meestal in een cirkel naar hun woonplaats wikkelden voordat ze op een nieuw pad werden verzonden. Zelfs bewegingen zoals Fly die je toestaan om tussen gebieden te gaan die je eerder hebt bezocht, openen de wereld niet zozeer als sneller terugreizen.
Nintendo zou een pagina uit hun eigen boek moeten halen en de wereld van Pokémon een beetje moeten openen zoals ze deden met de briljante The Legend of Zelda: A Link Between Worlds. Stel je voor dat je thuisstad in het midden van de kaart staat en dat je elke kant op kunt gaan en elke sportleider kunt uitdagen of een aantal bijverdiensten kunt opdoen en nieuwe Pokémon kunt vinden. De wereld op een meer organische manier verkennen in plaats van vast te houden aan een gesloten pad zou het hele gevoel van het spel veranderen zonder teveel heilige koeien te doden.
Natuurlijk zouden er nog steeds afgelegen gebieden zijn, en kan vergrendelingsbeweging over rivieren of door struiken nog steeds worden gedaan als dat nodig is, maar waarom zou ieders Pokémon-reis zo rigide zijn? Waarom laten we ons eigen pad niet kiezen?
Het meest voor de hand liggende probleem zijn de sportscholen die logisch zijn uitgespreid om je op hetzelfde niveau te laten stijgen en de sportschoolleider op het juiste moment op te nemen. Maar het aanpassen van sportscholen om aan te passen aan wat je huidige Pokémon-niveaus en speeltijd zijn, kan het hele gevoel van het volgende spel veranderen. Je bent altijd op zoek naar nieuwe gebieden, experimenteert met nieuwe Pokémon en gaat uitdagingen aan die passen bij jouw niveau.
Fokkerij opknappen
Halverwege de jaren negentig gingen een vriend van mij en ik op een zaterdagmorgen vroeg zitten met onze Game Boys, onze kopieën van Rood en Blauw en een verbindingskabel. We begonnen toen met het pijnlijke proces om alle starter-Pokémon te verzamelen. Ik zou een starter kiezen, op het punt komen dat ik hem zou kunnen ruilen, de Pokémon naar het spel van mijn vriend zou sturen en dan opnieuw opstarten en het allemaal opnieuw doen. Lang verhaal kort, we hadden allebei uiteindelijk een Squirtle, Charmander en een Bulbasaur, wat resulteerde in het verzamelen van alle 150 Pokémon. Tot op de dag van vandaag beschouw ik het als een van mijn meest beschamende / meest trotse gameservaringen.
Nu heb ik een Pokémon-opbergdoos vol met Charmanders, Squirtles en Bulbasaurs. Ik heb gefokt in een poging om er een te vinden met de juiste individuele waarde. Maar ze hebben geen waarde; Ik heb niet veel meer gedaan dan op mijn fiets stappen en een lang stuk weg op en neer rijden om ze te maken. En eerlijk gezegd zou ik een van hen ruilen voor wat rommel op een laag niveau, gewoon om mijn Pokédex in te vullen.
Fokken moet worden veranderd. Het is een lastige formule om mee te rotzooien, want als het een karwei wordt, is het niet de moeite waard om te doen, maar als je het een beetje complexer maakt, zou het je meer voldoening geven. De Nature-status van Pokémon kan worden gebruikt om te bepalen of ze daadwerkelijk met elkaar willen fokken. Of maak de productie van eieren en het uitkomen ervan in realtime zodat gemeenschappelijke Pokemon als Rattata een uur kan duren, terwijl zeldzamere soorten zoals Feebas een halve dag of langer kunnen duren.
Het gaat niet om het compliceren van een eenvoudig systeem, het gaat om het terugbrengen van de balans naar een serie die is verdwenen uit het vertrouwen op handel en het maken van eerlijke deals met vrienden met Pokémon-eieren, boeren die de markt overspoelen met eenvoudig te vermengen rommel. Oh, en serieus hou op laat Ditto met elke Pokémon broeden. Het is belachelijk gemakkelijk. Maar ik vrees dat met de online Pokémon Bank, het paard misschien op dit punt is geschoten, toch is het een schande dat ooit felbegeerde monsters zo gewoon zijn geworden.
Weten wat te bewaren
De waarheid is dat, hoewel er een paar dingen zijn die moeten worden veranderd om te verbeteren Pokémon, er zou nog veel meer moeten blijven. Het vechtsysteem is misschien een beetje opgeblazen geraakt door de dubbele en driedubbele gevechten, maar de kern van een-op-een gevechten zijn nog steeds de perfecte mix van strategie, improvisatie en geluk.
Veel van de nevenactiviteiten zoals de modeshows en de Poffin-keuken hebben niet echt veel voor me gedaan, maar ik weet zeker dat ze hun fans hebben, dus ik begrijp niet waarom ze geëlimineerd moeten worden. Zelfs het rigide op rasters gebaseerde ontwerp van de wereld hoeft niet opnieuw te worden bewerkt - want nogmaals, zoals het eeuwenoude gezegde luidt: "als het niet kapot is, repareer het dan niet."
De waarheid is dat Nintendo waarschijnlijk erg terughoudend is om dingen op te schudden Pokémon, want het is al twintig jaar een solide franchise. Maar hun bereidheid om geliefde eigenschappen te ontwikkelen zoals De legende van Zelda met Hyrule Warriorsof geef je gamers de teugels Super Mario Maker, bewijst dat de grote N de laatste tijd wat meer risico's neemt.
Als een zeurende moeder zeg ik alleen al dit spul omdat ik erom geef. ik hou nog altijd van Pokémon, maar ik wil het zien groeien naar de serie waarvan ik altijd al wist dat het zou kunnen zijn. Dus hier is de hoop dat het licht is bijgewerkt Pokémon Red en Blauw op de Nintendo 3DS, compleet met handel via Wi-Fi, is hun tip van de dop naar de Pokémon van ouds en dat de toekomst van de serie de magie een nostalgie-doorzeilde fan zoals ik zo wanhopig wil terugbrengen.