Inhoud
- Ik zelfs niet ...
Kom niet voor de productie, maar blijf voor de strategie
- Werkelijke constructieve kritiek
- Conclusie
Ontwikkelaars bij Frogdice hebben besloten dat het beste ding om te doen voor hun recente spel was om elementen van casual puzzelspellen te combineren met die van RPG's (role-playing games). Het resultaat is iets dat net zo speelbaar als bizar is, en meer dan een beetje ruw aan de randen. Maar hoe ver kan een vreemd concept en goede bedoelingen je bezorgen? Het antwoord: vrij ver!
Ik zelfs niet ...
Na de Indiana Jones- een spannend titelscherm, je bent ondergedompeld in een fantasiewereld waar alchemisten monsters in kerkers (of circustenten) bestrijden door te grote pilcapsules met magische rook naar hen toe te gooien. Het is alsof Dr. Mario werd dronken en viel in slaap in de Renaissance Fayre! Niets daarover is echt logisch, en het voelt alsof de mechanica van het hele spel is afgekrapt om rond het idee te passen in plaats van andersom, met als resultaat een monsterlijk spel van Frankenstein.
Verdere esthetische tekortkomingen omvatten een handvat van de muziektracks die aan de kant van gênant zitten: alleen merkbaar voor hoe grating ze zijn in plaats van een effectieve auditieve illustratie van omgeving of atmosfeer tegen enkele andere meer standaard geluiden.
De gebruikersinterface is ook een beetje vreemd. Het feit dat je avatar een goede vijfde van het scherm inneemt om er gewoon te staan en niets doet, lijkt een verspilde potentie.En de enige reden die we kunnen vinden om de camerahoeken in het camerabeeld onderaan te wijzigen, is om obstakels op het bord beter te onderscheiden. Anders is de camera slechts een ongemakkelijke toevoeging die niet echt veel oplevert door de manier van assisteren.
Terwijl het is onoprecht om een Indie-game te disselleren voor de grenzen van de productiewaarden, het is moeilijk om te voorkomen dat je ze opmerkt en je afvraagt wat de ontwikkelaars in hemelsnaam dachten. Maar dit is iets dat slechts zo lang duurt als eerste indrukken dat doen, plaatsmaken voor een spel dat veel meer is dan de som van de delen en het bewijs dat je een game nooit naar zijn uiterlijk moet beoordelen.
Ongeacht alle negatieve dingen waarover ik kon blijven vertellen Dungeon of Elements, Ik kan niet voorkomen dat het buiten de ongepolijste grenzen eigenlijk een ongelooflijk absorberende en strategische aangelegenheid is. Hoewel het in wezen een derrivaat is van puzzels en andere pogingen tot puzzel / RPG-cross-overs zoals de poging van Square Enix, is het in geen geval even luchthartig, gemakkelijk en weggooiend als de meerderheid van hen. Dit spel is er een die je voor de lange termijn betreedt, en je zou een uitdagend spel moeten verwachten dat grenst aan razend moeilijk, niet een beetje afleiding en disposable afleiding.
Combo's opstellen, proberen te achterhalen wat te doen met ongewenste pilkleuren, besluiten of we een horizontaal AOE-wapen boven een verticaal wapen moeten hebben, nadenken over obstakels, allemaal heel intensief denken en problemen oplossen. Werp enkele verrassende eindbazen en een gevarieerd levelontwerp in, je kunt absoluut niet zeggen dat dit niet leuk en speelbaar is: dat zou een regelrechte leugen zijn.
Werkelijke constructieve kritiek
Er zijn echter enkele echte tekortkomingen van het spel, buiten oppervlakkige kritiek. Het tempo van de niveaus is bijvoorbeeld niet geweldig. Naar het midden toe begin je te voelen dat je alleen puzzels aan het malen bent die niet ver komen in het verhaal van de game of moeilijk zijn. Aangezien je bijna je interesse verliest, word je plots beloond met een dramatische draai en een versterkte gameplay. Maar het is een schande dat de moeilijkheidsgraad en de snelheid van de progressie je niet overal bijhoudt, vooral omdat het spel uiteindelijk verslavend en boeiend blijkt te zijn wanneer het op zijn best is.
Bovendien, hoewel er genoeg gameplay-uren zijn, met ongeveer 30 puzzels die elk ongeveer vijf minuten duren om op te lossen voor een beginnende speler (als je niet faalt en te veel tijd opnieuw moet starten), is de game helaas vrij kort. Als je eenmaal zover bent dat je er echt je tanden in kunt doen, en de puzzels gekmakend maar bevredigend vindt, realiseer je je dat de game bijna ten einde is en het is een beetje triest om te zien dat het tot een finale komt.
Het grootste probleem is echter het alchemiesysteem. Het lijkt een integraal onderdeel van het spel te willen uitmaken, maar wordt uiteindelijk erg beperkt. Je leert snel het voordeel van het upgraden van wapens om meer schade toe te voegen, AOE's, het verminderen van cool-downs en het vertragen van de snelheid van pillen. Maar je zult snel merken dat je later in het spel niet echt veel gebruik maakt van het systeem, maar een paar handige power-ups blokkeert die wel enigszins nuttig zijn, maar alleen in latere levels. Het heeft gewoon niet de diepte en de complexiteit om te maken hoe je het een game-changer gebruikt en daarom zijn potentieel niet bereikt.
"De tijd van een puzzelverslaafde zeker de moeite waard voor wat anders, moeilijker en opvallender dan de rest van het gewas."Conclusie
Maar voor al zijn tekortkomingen is de game eigenlijk de geest van indie-games op zijn puurst. FrogDice heeft een vreemd en ongemakkelijk concept gekozen, heeft er via crowd-sourcing een vraag naar gevonden en ondanks zijn ruwe kanten is het een geweldig juweeltje, ondanks beperkte middelen en glans. Zeker de moeite waard voor elke puzzelverslaafde die snakt naar iets anders, moeilijker en opvallender dan de rest van het gewas.
Dungeon of Elements is beschikbaar om DRM-Free direct te kopen bij http://frogdice.com. Je kunt ook op de titel stemmen op Steam Greenlight.
Onze beoordeling 7 Skinny: ondanks een verbluffend concept en ongelooflijk ruig rond de randen, is deze genreoverschrijving een speelbaar juweeltje.