Inhoud
Ik weet niet helemaal zeker hoe ik dit tot nu toe heb gehaald, maar we zijn nu in week 15 van de Legend of Zelda Rewind Review! Vandaag verlaten we eindelijk de Nintendo DS en gaan terug naar de Nintendo Wii voor wat gemene actie The Legend of Zelda: Skyward Sword.
Skyward Sword is een van de meer controversiële titels in de Legende van Zelda roster. Markering van de enige tijd waar een niet-vervolg Zelda titel deelde een console, Skyward Sword is vaak gezien als een beetje een rariteit. Veel negatieve en gemengde beoordelingen beweren dat Ocarina of Time - indien uitgebracht op het moment van deze game - zou dit spel minderwaardig lijken, bewerend dat de bewegingsbediening en het gebrek aan problemen de ervaring verpesten.
Iedereen buigt zich voor de Legend of Zelda: Ocarina of Time master race!
Hier bij Beoordelingen terugspoelen we houden ervan om dat soort uitspraken te horen voordat we het nostalgische hart eruit gooien voor hun eigen ogen ...
Zoals met alle Rewind-recensies, The Legend of Zelda: Skyward Sword zal een beoordelingsproces ondergaan door de ogen van een moderne criticus. Geen nostalgiebril, geen excuses, geen beperkende hardwarebeperkingen, en geen moeite met boze fans en lezers. Niets zal deze game excuseren voor alles wat we - zoals moderne gamers - vandaag in het genre zouden verwachten.
Dus zonder verder oponthoud, laten we naar de hemel gaan en ons erin laten indringen The Legend of Zelda: Skyward Sword voor de Nintendo Wii!
Het plot
Laat ik beginnen met te zeggen dat iedereen die een negatieve claim tegen het verhaal indient Skyward Sword moet hun bril laten controleren op een geval van acute nostos-itis. De plot van dit spel en het algehele milieugevoel zijn het toppunt van de serie tot nu toe, waardoor de claim op de "Best Legend of Zelda Storyline" tot nu toe sterk is afgenomen. Dit is waarom:
De plot zelf is een van de meest afwijkende tot nu toe. De game begint eerst met een voorgevoel - de tweede keer in de serie, met Ocarina of Time de eerste zijn - waar Link een visioen heeft van een groot monster dat het land daaronder verwoest. We worden dan door een loftwing uit de droom gehaald en het is dan dat we ontdekken dat vandaag de dag is van de Vleugelceremonie, waar hij moet concurreren om de kans te krijgen om naast Zelda te staan.
The Imprisoned staat hoog boven Link in zijn nachtmerries.
Naarmate het spel vordert, leren we meer over de godin Hylia en over de oorsprong van onze vijand. Er is ook nogal wat verborgen kennis rond verschillende landverslaafde races die je kunt vinden als je daar waakzaam voor bent. Misschien wel de meest interessante verhaallijn is de Timeshift Stones, waar we een verloren race blootleggen met behulp van bellen van tijd-omkerende orbs.
Ik moet dat opmerken Skyward Sword neemt veel aanwijzingen van Shonen Anime. De reden dat ik dit zeg, is dat we in het eerste deel van het spel in het bijzonder een groot aantal tropen hebben. We hebben de slapende held, een reeks anime-achtige komische situaties, de pester / rivaal en zelfs de sabotage van een competitie door de pestkop / rivaal die moet worden overwonnen. We hebben zelfs Zelda die de rol speelt van de jeugdvriendin die op hem lacht, ook al is hij vermoedelijk volledig capabel.
De voor de hand liggende romantische spanning tussen Link en Zelda, vermengd met de anime-trope van de te verzorgende jeugdvriend, zorgt voor een komisch en ook hartverscheurend verhaal terwijl het spel vordert ...
Dit brengt ons bij het volgende punt: karakters.
Zonder teveel in details (of spoilers) van de plot voorbij Skyloft te gaan, zou ik willen zeggen dat het een van de beste karakterontwikkeling heeft in alle van de Legende van Zelda serie. Terwijl ik beweerde in mijn Rewind Review dat Twilight Princess had een goede plot, het leed in termen van karakterontwikkeling aangezien Minda het enige dynamische personage in het verhaal was. In Skyward Sword, elk personage dat meerdere keren voorkomt, heeft iets die verandert wie ze zijn naarmate het verhaal vordert. Zelfs side-quests kunnen zelfs veranderen hoe bepaalde NPC's in de toekomst zullen reageren.
Mijn laatste punt is dat de plot sterk wordt verbeterd door de gezichtsanimaties. Nintendo heeft heel veel energie gestoken in het maken van de gezichten Skyward Sword zo geanimeerd mogelijk zonder overdreven cartoonachtig te lijken. De stijl van uitdrukkingen komt overeen met die van een anime zoals Durarara! of Saint Seiya, wat betekent dat personages expressief zijn maar niet zo over-the-top dat ze niet serieus genomen kunnen worden.
Deze game markeert de eerste keer dat je de woede bijna kunt voelen stromen door Link, in tegenstelling tot de bijna statische gezichtsuitdrukkingen van Twilight Princess.
Gelukkig heeft Nintendo deze game niet al te serieus gemaakt. Bepaalde personages hebben dramatische expressies of emoties gekregen om eigenschappen te illustreren op manieren die alleen een cartoonachtig gezicht kan. Een goed voorbeeld hiervan is Groose.
Groose - het rivaliserende / bullebakkarakter - is een van de meest vermakelijke personages in Legende van Zelda geschiedenis. Zijn verliefdheid op Zelda, zijn overdreven jongensachtige houding en zijn ontkennende niveaus van lafheid maken hem het grapkarakter van het spel. Maar wat Groose echt geweldig maakt, is dat hij, ondanks dat hij een secundair of zelfs zij-karakter is, het meest dynamische personage in het spel is. Hij gaat over van de jeugdige bullebak van Link naar de jongen die hem helpt het grote kwaad op afstand te houden.
Goede karakters, geweldig verhaal en nog betere gezichtsuitdrukkingen. Als het gaat om het plotten, wordt het niet veel beter dan Skyward Sword voor de Legende van Zelda serie.
De gameplay
Het prachtige:
Slechts één ding trok in het bijzonder mijn aandacht Skyward Sword, en dat is de bewegingsbediening.
Hoewel ik geen fan van was Twilight Princess's remote-waggling, Skyward Sword levert een 1: 1-verhouding voor beweging met de MotionPlus-add-on. In het begin was ik sceptisch, maar de MotionPlus biedt een heleboel gameplay-mogelijkheden. Sommige vijanden in het spel zijn ingesteld om bepaalde richtingen van zwaardzwaaien te blokkeren, en de speler moet visuele hints zoeken over de manier waarop hij moet aanvallen. Dit voegt een nieuw niveau van gameplay toe dat eerder was Zelda titels niet.
Als je goed op vijandelijke bewegingen let, kun je sneller harde vijanden neerhalen, op voorwaarde dat je tijdig aanvalt!
De MotionPlus wordt ook voor andere items gebruikt. De kever kan bijvoorbeeld worden rondgevlogen met behulp van de bewegingsbedieningen om verre voorwerpen te pakken of het gebied te verkennen. Bommen kunnen nu worden opgerold dankzij nauwkeurigere bewegingsdetectie en de boeg is veel minder springerig omdat hij niet langer afhankelijk is van infraroodtechnologie. Helaas is de rest van Link's inventaris niet zo opvallend voor zijn bewegingsfuncties, maar het feit dat de besturing het spel niet hindert, is altijd goed.
Ik wil echter graag de klachten over de bedieningselementen bespreken voordat ik verder ga. Hoewel niemand expliciet heeft gezegd wat de problemen voor hen veroorzaakt, kan ik gerust zeggen dat iedereen met de kleinste hand-oogcoördinatie dit spel gemakkelijk moet kunnen spelen. Mijn suggestie voor de minder gecoördineerde is om de gevoeligheidsinstellingen te veranderen, zodat er veel bredere lijnen moeten worden gemaakt. Op die manier heb je geen problemen waar Link te veel beweegt. Doe hetzelfde als het nodig is, andersom.
In de linkerbenedenhoek kunt u de gevoeligheid op elk gewenst moment wijzigen.
Wat de moeilijkheid van deze game betreft, moet ik er rekening mee houden dat dit de eerste game is met de hero-modus. Deze functie verhoogt de moeilijkheidsgraad van Skyward Sword door een aantal wijzigingen aan te brengen in het spel, waaronder:
- Vijanden hebben dubbele schade
- Harten verschijnen alleen wanneer Link de Hartmedaille vasthoudt
- Demise is nu onderdeel van de Lightning Round van de Thunder Dragon
- Schatten, beestjes en sheikah-stenen die je in de vorige game hebt gekocht, zijn vanaf het begin beschikbaar
Deze modus is een echte uitdaging voor elke speler. De reden? Terwijl Skyward Sword staat bekend als gemakkelijk, wat de meeste spelers niet opmerken is hoeveel harten ze hebben moeten oppakken om een volledige gezondheidsbalk te behouden. Door dubbele schade te nemen, nemen spelers die woorden waarschijnlijk terug, omdat zelfs de kleinste vijanden je moeiteloos naar beneden kunnen halen.
De goede:
Dungeon-ontwerp in Skyward Sword is een van de meest interessante in de serie. Niet alleen is elk gebied buiten een kerker een "kerker" van zichzelf, vol met puzzels en vijanden, de kerkers zelf zijn gevuld met ontwerpen waarvan de complicaties wedijveren met die van Twilight Princess en Ocarina of Time.
Ontdaan worden van je items later in het spel creëert een gevoel van zwakte dat weinigen hebben Zelda titels worden ooit opnieuw gemaakt, vooral tot nu toe in het spel van de gameDe overworld kerkers (zoals ik ze zal noemen omwille van dit artikel) zijn misschien wel het meest interessante deel van het spel. Elke overworld heeft bepaalde voorwaarden waaraan moet worden voldaan om verder in het spel te komen. Soms kan dit iets eenvoudigs zijn, zoals verloren leden van een stam vinden of Timeshift-stenen naar een bepaald gebied brengen om verder te gaan. Andere keren kan het je laten ontdoen van je items totdat je ze weer vindt in een missie vergelijkbaar met die van het Fort Forsaken van Wind Waker.
De game maakt ook veel gebruik van de bewegingsbediening van elk item. Dankzij de mogelijkheid om bommen te gooien of te gooien, of om nauwkeurig verschillende items te controleren, vereisen veel puzzels een grote mate van precisie ten opzichte van eerdere items in de serie. Het biedt ook ruimte voor puzzels die niet gemaakt konden worden voordat traditionele besturingsschema's werden gebruikt.
Baasjes in Skyward Sword zijn ook enkele van de meest gecompliceerde en moeilijkste waarmee ik ooit heb gevochten. Met uitzondering van Tentalus (wat eigenlijk een Morpha / Ghoma-kloon is) hebben de bazen elk een unieke - en soms belastende - strategie om te verslaan. Minibosses zijn soms even uitdagend en bieden een echt plezierige gevechtenervaring.
Minibaasjes zijn boeiend en hebben soms hun eigen interessante thematische gevechten, zoals deze vijand, die Link moet dwingen om "de plank te lopen" om zo maar te spreken om hem te verslaan.
Een veel meer over het hoofd gezien kenmerk is de opname van de Dowsing Feature die Fi voor u mogelijk maakt met het Goddess Sword. Verzamelopdrachten zijn veel minder pijnlijk dankzij de Dowsing Tool, waarmee spelers het zwaard in elke richting kunnen wijzen om te zien of een bepaald questitem in die richting is. Het is een kleine functie die meestal nutteloos is om te ervaren Legende van Zelda spelers, maar toch ben ik er dankbaar voor.
Oh, en voordat ik het vergeet: ze brachten Tears of Light terug. Echter, deze keer is het spel veel meer intimiderend omdat je alle Tranen van de Godinnen moet verzamelen voordat de tijd om is. Als de tijd opraakt, zal Link gedwongen worden om te vluchten voor de Bewakers van het Stilte Rijk. Dit leidt tot enkele adrenaline-pompende situaties en is veel leuker dan de Tranen van het Licht Twilight Princess. Gelukkig is de sprint-functie (een ander pluspunt) hier om deze secties net een beetje makkelijker te maken.
De slechte:
Dat gezegd hebbende, Skyward Sword heeft een paar tekortkomingen. Hoewel het introductieniveau lang niet zo lang is als vervelend en lang Twilight Princess, het heeft ook last van een vrij lange tutorial. Het lijkt een trend te zijn met games van het tijdperk, en hoewel dit voor sommigen misschien te excuseren is, is het niet zo hier bij Rewind Reviews.
Een ander probleem is de scènes waarin Fi nodig is om de harp van Zelda te spelen. De timing- en lijnpatronen zijn een beetje vreemd, en de tijd die het kost om het nummer af te maken terwijl je luistert naar de verminkte pogingen van Fi om haar stembanden op te warmen, is pijnlijk.
Het slechtste is dat de bloemblaadjes verdwijnen als je meerdere keren faalt ...
Ook gerelateerd aan de bewegingsbediening vliegt op uw Loftwing. Dit is een kleinere kwestie, omdat de bediening soms kieskeurig kan zijn, maar het is nooit zo erg dat je het gevoel hebt dat je geen controle hebt.
Fi is ook net zo vervelend als Navi Ocarina of Timeik zou echter nooit zeggen dat ze erger is. Achteraf gezien is ze zelfs een beetje beter, omdat ze niet reageert op alles wat je kunt richten met de Z-Targeting. Dat gezegd hebbende, zou het fijn zijn als ze mijn onderdompeling niet heeft onderbroken door me te vertellen dat mijn batterijen bijna leeg zijn.
Rechtsonder staat een rood pictogram dat aangeeft dat de batterij bijna leeg is. Dus waarom vertel je me dit nog een keer, Fi?
Ten slotte moet ik opmerken dat de gevechten met The Imprisoned de vloek zijn van mijn bestaan. Hoewel elke strijd enigszins anders is, is de repetitieve aard van de veldslagen frustrerend. Toch zijn ze behoorlijk uitdagend, maar de vervelende aard van de herhalingen van de veldslagen wegen veel zwaarder dan de adrenalinestoot die ik bij elke ontmoeting krijg.
De presentatie
Zoals eerder vermeld, doen de uitdrukkingen in dit spel wonderen voor onderdompeling. Niet alleen dat, maar het kleurrijke palet zorgt voor een prachtige omgeving waar ik urenlang naar kan staren zonder het beu te worden. De silhouetten van personages zijn ook goed gedaan, waardoor elk personage zich uniek voelt.
Hoewel ik niet kan zeggen dat ik een bepaalde fan ben van de kunststijl, moet ik zeggen dat ik het wel waardeer Wind Waker / Twilight Princess hybride stijl die de game heeft. Het biedt spelers iets luchtigs, maar niet zozeer dat het de serieuze aard van de plot wegneemt. Ik ben echter van mening dat de game nog steeds kan profiteren van een hardware-upgrade, omdat de wazige texturen soms in de weg kunnen staan van immersie (zoals hierboven te zien is).
Muziek is veruit een van de beste in de serie, vooral omdat de nummers volledig georkestreerd zijn. Ik heb in de vorige paar reviews vaak gezegd dat de games baat kunnen hebben bij niet-gesynthetiseerde muziek, en het laat zien met Skyward Sword. Luister gewoon voor jezelf en je zult zien:
Het vonnis
The Legend of Zelda: Skyward Sword is een opmerkelijk spel, ondanks een paar fouten. Zou ik zeggen Ocarina of Time is beter? Nee.Zou ik zeggen dat het de normen overtreft die zijn gesteld door Ocarina of Time? Door een longshot. Zou ik zeggen dat het beter is dan Ocarina of Time 3DS? Ik zou zeggen dat ze ongeveer gelijk zijn aan, met Ocarina of Time 3DS nauwelijks vooruit te trekken.
In alle eerlijkheid, ik voel me alsof Skyward Sword last van het delen van een console met een andere geweldig Legende van Zelda titel. Als het iets later op de Wii U was uitgebracht, zou het misschien de beste titel in de serie zijn geworden. Maar fans zullen vasthouden aan hun nostalgie, denk ik.
Als zodanig geef ik Skyward Sword een 9/10 voor het hebben van enkele van de beste gameplay, muziek en plot die de serie ooit heeft gehad. De enige verbeteringen die ik zou aanbrengen om dit spel een 10/10 te geven, zijn allemaal genoteerd De slechte gedeelte van dit artikel, en dat zegt iets.
Maar genoeg van wat ik denk. Wat denk je allemaal van Skyward Sword? Ben jij een van de fans van het spel? Denk je dat het beter is dan Twilight Princess? Ocarina of Time? Laat je gedachten en meningen achter in de comments hieronder!
Dit markeert het einde van Week 15 van de Legend of Zelda Rewind Review! Volgende week pakken we de laatste van de Legende van Zelda titels: een link tussen werelden. Ik heb nogal wat dingen te zeggen over die titel, dus blijf op de hoogte van GameSkinny voor meer RR-sama en al je Rewind Review-behoeften!
Beoordelingen in deze serie:
- The Legend of Zelda (NES)
- The Adventure of Link (NES)
- Een link naar het verleden (SNES / GBA)
- Link's Awakening / Link's Awakening DX (GB / GBC)
- Ocarina of Time / OoT 3DS (N64 / 3DS)
- Majora's Mask / MM 3DS (N64 / 3DS)
- Oracle of Ages / Oracle of Seasons (GBC)
- Four Swords (GBA)
- The Wind Waker (GC)
- Four Swords Adventures (GC)
- The Minish Cap (GBA)
- Twilight Princess (GC / Wii)
- Phantom Hourglass (DS)
- Spirit Tracks (DS)
- Skyward Sword (Wii)
- A Link Between Worlds (3DS)
- Tri Force Heroes (3DS)