Inhoud
- Ik ging dwaas van teen tot teen met deze man om mezelf te bewijzen aan mijn nieuwe vrienden. Het is niet goed gekomen.
- Een van deze geruchten heeft geholpen een oorlog te ontketenen.
- Squeakers worden verdoemd.
- We gaan voorwaarts als een massa woedende wraak.
- We hebben de tienjarige oorlog verloren.
Ontkenning: De gebeurtenissen in dit verhaal gebeurden me in feite in het spel. Ik nam wat vrijheden met de gebeurtenissen om het te vertellen vanuit het gezichtspunt van de eerste persoon van mijn in-game karakter.
Ik ontwaak uit een lange sluimering, de activiteiten van de vorige nacht bleven in mijn gedachten hangen. Ik heb een bandietgroep gevonden die me niet meteen heeft gemeden, we hebben talloze huizen afgeslacht op zoek naar benodigdheden met bijlen, en een eenzame schutter die een krachtig jachtgeweer gebruikte, viel ons vervolgens aan.
Ik ging dwaas van teen tot teen met deze man om mezelf te bewijzen aan mijn nieuwe vrienden. Het is niet goed gekomen.
De wereld om me heen is verduisterd; de zon begint net in de verte op te stijgen, de top naar het oosten kammend. Ik schep een losse rots van de grond, terug naar waar ik begon, denk ik. Het is tenminste een wapen, iets om me mee te verdedigen en spullen te verzamelen.
Ik begin opnieuw te lopen, spullen te verzamelen en naar betere versnellingen te zoeken. Alles wat ik had was weg.
De dagen gingen voorbij; Ik sliep alleen in een klein krot dat ik uit talloze stukken hout had gemaakt. Ik krijg eindelijk een stenen bijl en gebruik hem om een varken te krijgen. Ik leef best goed, ik heb er zelfs in geslaagd om wat succesvol handelsverkeer op te doen, vriendelijke overlevenden langskomen op zoek naar wat voorraden in ruil voor anderen. Via deze mensen hoor ik geruchten van over het hele eiland.
Een van deze geruchten heeft geholpen een oorlog te ontketenen.
Ik hoorde van een vallei, volledig bezet door nieuwe overlevenden, die allemaal bij elkaar lagen en elkaar beschermden met hun bijlen en rotsen. Forten begonnen op te duiken in de vallei, maar niets significants. Meestal zijn krotten zoals de mijne wat je zou vinden in de met gras begroeide vlakte. Binnenin waren alle spelers die probeerden te overleven, hun eigen voorraad aan horde verzamelen.
Ik begon naar het werk te gaan. Ik spreidde het woord dat mensen elkaar moesten ontmoeten in een van de uitgestraalde steden die het landschap bedekken. We zouden die vallei opruimen en het eiland voor eens en altijd van deze jonge onverlaten bevrijden.
Squeakers worden verdoemd.
Gewapend met bijlen, pistolen, aanvalsgeweren en jachtgeweren, heeft een flinke groep overlevenden zich verenigd. Het is de eerste keer dat ik dit aantal mensen zie samen werken aan een gemeenschappelijk doel sinds ze in dit door god verlaten land zijn aangekomen. We willen dat deze mensen weg zijn en zullen samenwerken om dat resultaat te bereiken.
We gaan voorwaarts als een massa woedende wraak.
We kunnen de mensen in de vallei naar elkaar horen schreeuwen en om versterking roepen als ze de vijand vanaf de top van de heuvel zien vallen. Geweren gaan uit de vallei; pistolen en een aanvalsgeweer of twee vuur af van het deksel van houten barricades. We dachten dat ze alleen luiken hadden, maar het maakte niet uit, we waren al op koers.
Velen sterven aan beide zijden, hun lichamen worden net zo snel geplunderd als ze op de grond vallen. Munitie is verbruikt en luiken worden neergehaald bij lege hoofden. Huizen worden uit elkaar gehaald en geplunderd voor wat voor goederen dan ook verborgen zijn.
Er zijn echter veel te veel van deze vijanden. We worden teruggedrukt en gebroken; degenen die niet zijn gestorven, rennen terug de heuvel op en het bos in voorbij de uitgestraalde stad, weg van de strijd die we hadden gecreëerd.
We hebben de tienjarige oorlog verloren.
Iemand binnen onze groep kan het verlies niet aan; hij draait zijn aanvalsgeweer op een paar mensen in onze resterende groep en opent het vuur. Hij doodde er twee meteen; de rest rennen of draaien hun eigen wapens op hem en anderen. Het is chaos als we afwijken van onze oude manieren, niet langer samenwerken. Alles voor een en voor iedereen inderdaad.