Inhoud
Tijdens de vroege stadia van mijn Super Smash Bros. voor Wii U hype, op de een of andere manier overtuigde ik mezelf ervan dat ik de trotse eigenaar van een Robin Amiibo zou worden. Door mijn lessen - a.k.a. meedogenloze Thoron-spam vergezeld door mij zingend: "I'll make a man out of you" - hij zou een legende zijn geworden.
... Helaas, ik betwijfel ten zeerste of ik ooit een van de verdomde dingen in handen krijg. Ik bedoel, ik had er nu al een kunnen hebben als ik bereid was om de scalpers die ze allemaal hadden gekocht, te verwennen, maar nee. Ik heb mijn lot aanvaard.
Proloog: onschuld
Iedereen die mij op gokbasis kent, kent twee dingen over mij:
- Ik ben een raszuivere Vuur embleem fanatiek zonder de intentie om naar de rehab te gaan.
- Ik heb [nogal] een beetje een sadistische streak als het gaat om Super Smash Bros.
Deze twee waarheden samen deden het idee ontstaan om Robin te hebben, want mijn eigen kleine amiibo-buddy klinkt best cool. Ik wilde ook Lucina - ik bezit het Fire Emblem Awakening en beide personages groeiden op mij - maar de stijl van Robin paste beter bij de mijne. Ik had al gehoord hoe de populariteit van de Wii Fit Trainer het uitsterven van haar amiibo bewerkstelligde, maar ik wist zeker dat dat niet met Robin zou gebeuren.
The In-Between: Anger
Slechts enkele seconden waren verstreken voordat Wave 4 niet meer bestond. Ik zat ongelovig en staarde wezenloos naar de woorden "UITVERKOCHT". Tegen de tijd dat ik bijkwam, was ik teruggevallen naar peuterachtige niveaus van bezitterigheid. Ik was oprecht woedend dat ze allemaal weg waren voordat ik er zelfs maar dichtbij kwam. Het ergste was dat ik wist dat het niet alleen fans van de serie waren die ze kochten.
Ik weet dat ergens een kerel behoorlijk bovenop een enorme stapel Robin Amiibo-figuren zit. Ik had al besloten hem niet te kopen, want eerlijk gezegd walgt het idee van scalperen mij. Ik werk te hard voor mijn geld om mijn portefeuille door gieren uit elkaar te laten halen. Ik kan ervoor kiezen om mezelf niet tot slachtoffer te maken ... maar hoe zit het met de kinderen?
Epiloog: teleurstelling
Ik ben een 21-jarige man die toegeeft dat hij een driftbui wil gooien over een speeltje. Ik veronderstel dat het nu meer waar is om te zeggen dat ik gezocht om een driftbui te gooien; het duurde niet lang om te bedenken dat ergens iemand jonger dan ik die Robin amiibo meer wilde hebben dan ooit tevoren. *
* Nou ja, misschien niet meer dan ik nu - de aankomende Fire Emblem Fates cameo heeft mijn woede opnieuw aangewakkerd - maar ik doe er tenminste geen pijn aan. Het is gewoon raar dat een kind daar misschien is.
Het is zonder spijt dat ik mezelf reinig van deze amiibo-waanzin. Ik heb misschien nooit een Robin Amiibo, maar dat Mulan montage zal voor altijd op een waardige leerling wachten.