Ik ben een grote fan van Coheed en Cambria. Voor degenen die nog nooit van hen hebben gehoord, zijn ze een prog-rockband die uitsluitend conceptalbums opneemt waarin het verhaal wordt verteld van Claudio Kilgannon, de redder van de melkweg (ook bekend als de Crowing in dit universum), en zijn ouders Coheed en Cambria. Naast hun albums, heeft de band ook verschillende strips uitgebracht die de avonturen van de Kilgannon-familie volgen, en er zijn zelfs geruchten geweest dat Mark Wahlberg een film zal produceren gebaseerd op het verhaal. Met dit alles gaande is het geen verrassing dat eerder dit jaar een game werd uitgebracht in hetzelfde universum. Het heet The Amory Wars: Fall of the Keywork en het is absoluut afval.
The Amory Wars: Fall of the Keywork is een vechtgame voor iOS waarin je speelt als verschillende personages uit de Coheed en Cambria-sage. Eigenlijk "spelen" is niet het juiste woord. Je kijkt echt alleen terwijl twee stijve personagemodellen tegen elkaar aan flapperen totdat een van hun health bars niet meer vol is. Het is praktisch onmogelijk om je jager te besturen en zelfs als je hem of haar iets laat doen, is de kans heel klein dat ze de persoon raken die ze geacht worden te bestrijden, aangezien geen van de personages een bereik heeft voor hun aanvallen. Dit is hoe het spel speelt als het niet crasht, maar dat gebeurt zo vaak dat het het proberen niet waard is.
De game ziet er ook vreselijk uit. De achtergronden en personageselectiepictogrammen zijn getekend door artiesten van Evil Ink Comics en zijn eigenlijk goed gedaan, maar de personagemodellen zelf zijn verschrikkelijk. Ze namen diezelfde prachtige tekeningen en converteerden ze naar 3D en het eindresultaat ziet eruit als iets uit nachtmerries. Het is erg schokkend en heeft de neiging om af te leiden van het gevecht dat je hoort te hebben.
De game heeft twee opties voor één speler: single match en story mode. Een enkele wedstrijd is je standaardgevecht waarbij je twee personages kiest en ze laat uitvechten; verhaalmodus is gewoon en arcade-modus met een andere titel. Je kiest een jager en vecht dan tegen willekeurige tegenstanders. Er zit geen verhaalelement in. Geen tekstdialoog of schermen tussen gevechten die uitleggen waarom je het met je volgende tegenstander gaat hashen. Het is gewoon een zinloze reeks vechtpartijen. Dit is teleurstellend omdat de band zeven albums aan materiaal heeft om op te tekenen. Het had eigenlijk een goed verhaal kunnen zijn als iemand had gedacht er moeite voor te doen. Er is een multiplayer-modus waarin je andere mensen kunt bevechten die het spel hebben, maar het werkt gewoon niet. Ik heb nog nooit in staat geweest om tegen een ander mens te spelen.
Ik denk dat de grootste gemiste kans is dat de game de muziek van de band niet gebruikt. Ik begrijp niet hoe het kan dat er geen Coheed- en Cambria-muziek in een Coheed- en Cambria-videogame kan zijn, maar dat is niet zo en ik word er van binnen wenen.
Ik ben eigenlijk blij dat ik heb gekocht Val van het Keywork. Het is zo afgrijselijk dat ik me beter voel over mezelf als ik het speel. Het herinnert me eraan dat hoe zwaar het leven soms ook lijkt, het nooit zo slecht zal zijn als dit vreselijke stuk onzin. Ik geef het eigenlijk een aanbeveling als je aan een depressie lijdt. Je zult je snel beter voelen.
Ik geef The Amory Wars: Fall of the Keywork twee sterren op tien. Het verdient alleen een maar ik ben zo'n grote fan van de band dat ik het niet kan laten, maar geef het een extra jammerster. Ik hoop dat ze op een gegeven moment in de toekomst een nieuw spel proberen te maken omdat het ietwat goed zal zijn of het net zo verschrikkelijk zal zijn als deze en ik zal dat hilarisch vinden. Hoe dan ook, ik zal gelukkig zijn.
Onze beoordeling 2 The Amory Wars: Fall of the Keywork is gemakkelijk de slechtste game die ik ooit heb gespeeld.