Inhoud
- Ja soort van
- Proef- en foutenspel
- Het breekt gewoon de onderdompeling, wat een spel leuk vindt De Laatste station vertrouwt erop om u geïnvesteerd te houden
Het laatste station is een post-apocalyptisch shooter-exploratie pixelart-game ontwikkeld door Do My Best en uitgegeven door Tiny Build-spellen. Wat ons nu meteen onderscheidt van de reeks zombie-overlevingsspellen die we vandaag hebben, is niet alleen de verschillende kunststijl, maar ook de setting. Voor een groot deel van het spel zit je in een trein en het hoofdpersonage is een treindirigent die wanhopig probeert zijn lading af te leveren, terwijl de wereld zoals hij die kent hem om zich heen instort.
In de eerste momenten van het spel sta je meteen in de gameplay zonder context, waardoor je de kans krijgt om te wennen aan de besturing en hoe je je kunt verplaatsen. Je wordt dan geschokt uit deze tutorial "Leer jezelf" wanneer de Conductor wakker wordt en dat is waar ons verhaal eigenlijk begint. Het zet ook de moedeloze sfeer op met zijn pixelart graphics en een dringende maar treurige soundtrack. Voeg dan dat meerlagige verhaal toe en het lijkt erop dat we een zekere hit van een game hebben.
We hebben de dirigent, die een soort achtergrondverhaal heeft dat de karakters doet aarzelen om hem de baan te geven in de eerste plaats; de dingen die hij levert voor de overheid; de mensen in de steden vragen zich af waarom de overheid geheimen voor hen achterhoudt, en dan de mensen binnen de apocalyps die je over hun laatste momenten op kleine stukjes papier kunt lezen. Zoals je kunt zien, zijn er heel wat lagen in het verhaal, maar de vraag is De Laatste station erin slagen al deze individuele verhalen op een enigszins samenhangende manier te vertellen?
Ja soort van
Niet verkeerd begrijpen, ik geniet van hoe De Laatste station heeft dit meerlagige verhaal opgezet, maar de manier waarop het spel is opgezet maakt het moeilijk voor hen om de spelers het verhaal te vertellen dat ze willen. Wat er ook gebeurt, de speler krijgt de twee basisverhalen van de dirigent en het ding dat hij aflevert, maar of ze wel of niet werken is uiteindelijk voor interpretatie vatbaar. Ik dacht dat het verhaal van de dirigent werkte, omdat het tijdens het spel werd gesuggereerd, maar de regering is een meer stereotiepe, kwaadaardige regering die dingen voor ons verbergt.
Helaas vallen de andere lagen langs de kant, of ze zijn er gewoon. Je krijgt een algemeen idee van de burgerlijke onrust die er in deze wereld gaande is door gewoon door de niet-zombified gebieden te lopen, maar verder komt er niets anders dan een paar boze woorden tussen je overlevenden. Dat brengt me bij mijn volgende twistpunt; in alle niveaus van de zombie moet je het gebied verkennen om een toegangscode te vinden om je trein te bevrijden. Onderweg vind je kleine stukjes papier aan de muur die de laatste verhalen over overlevenden vertellen die je naar hun tragische einde kunnen leiden of naar een andere overlevende die je mee kunt nemen in je trein.
Dat is allemaal goed en dandy als je die zin hardop uitspreekt, toch? Hoe kan dat een slechte zaak zijn? Welnu, het probleem ligt in wat je moet doen om meer van dit verhaal te krijgen, en dat brengt actief je leven in gevaar om meer diepgang aan een verhaal te geven. Dit is niet hetzelfde als Transistor, waar je meer verhaal krijgt over elk van de personages door je vaardigheden meer te gebruiken of een beetje buiten de gebaande paden te gaan. Het laatste station laat je niet een beetje buiten de gebaande paden gaan; je gaat helemaal naar Xanadu om een paar van deze stukjes verhaal te krijgen. Ik zou dit bijna niet erg vinden als het niet voor één ding was.
Proef- en foutenspel
Het probleem ligt zelf in de zombieniveaus, want wat er gebeurt, is dat je de trap naar beneden de kamer in gaat en je dan verrast, een zombie is er om je gezicht op te eten. Het stuurt je terug naar het dichtstbijzijnde controlepunt, wat niet zo erg is, maar je denkt bij jezelf: "Oké, nu ga ik het kunnen doden". Ga dan daar weer naartoe, dood die zombies, open de deur naar de volgende kamer en verras meer zombies! Laat me alle mogelijke gevoelens van "WELL U MOET MEER VOORBEREIDEN" verminderen, want hier is het ding over: u kunt u niet voorbereiden op wat er hierna gaat gebeuren.
Je kunt het zeker proberen, en ik deed; Ik zou altijd teruggaan van de deuren om op de hoofden van de zombies te schieten of me voorbereiden om ze neer te slaan met mijn mannelijke vuist. Maar zelfs dan was er een kans van vijftig of vijftig dat ik zou sterven. Ik zou alle zombies kunnen neerschieten en doden, maar ik zou per ongeluk een richting te ver kunnen lopen en door een andere horde worden lastig gevallen. Of ik gebruik al mijn munitie om een vrij grote horde aan te nemen, alleen om door de rest gegeten te worden, niet wetende dat ik er gewoon doorheen moest rennen en alleen wat van hen opzij moest blazen. Natuurlijk krijg je slechts een paar manieren teruggestuurd naar een checkpoint, maar het spel probeert bestraffend moeilijk te zijn om de intense atmosfeer te hameren, maar slaagt er niet in om dat te doen wanneer je alleen maar een klap op de pols krijgt. Het is net alsof je in een Groundhog Day of Death wordt gebracht, maar het verschil is dat het je maar een paar seconden kost.
dit is wat het zoeken naar andere overlevenden of meer van het verhaal niet de moeite waard maakt voor de hoeveelheid middelen die je uitgeeft om ze gewoon te vinden in de eerste plaats. Je krijgt zeker beloningen, maar dat houdt nauwelijks in wat je moet uitgeven. Wat teleurstellend is, is dat de schietmechanismen in orde zijn, de verkenning prima is en zelfs de strijd prima. Je krijgt dingen op te blazen, dingen om te slaan en dingen om te gooien. Het controleert alle vakken op wat op zijn minst werkbaar moet zijn in een overlevingsverkenningsspel met shooter. Er is zelfs een minigame in de trein waarbij je je passagiers in leven moet houden door ze voedsel en medicijnen te geven om hun beloning aan het einde te krijgen.
Je kunt geen med-kits meer hebben terwijl je in het veld bent, en terwijl je dingen zoals munitie en medicijnen kunt maken, moet je misschien een passagier opofferen om de rest veilig te houden. Het zijn enkele van de meest lonende delen van het spel en als je gewoon door het level heen waait zonder de verhalen op de derde laag te vinden, terwijl je onderdelen van het spel mist, kun je uiteindelijk meer van het spel genieten. Wat ik moet toevoegen is geen compliment.
Er is nogal wat De Laatste station doet het goed als het gaat om de gespannen sfeer in elk niveau of zelfs in de trein. Je zult merken dat je adem wordt weggenomen door de verbluffende beelden of je kunt je adem inhouden terwijl de passagiers van de trein iets gespannens spreken terwijl je in hun auto bent om voor ze te zorgen. Er zullen momenten zijn waarop je per ongeluk geen munitie meer hebt en misschien moet je door de hordes rennen, verwoed op zoek naar een plek om te herladen. De zombies zelf hebben deze inktzwarte look erover, waardoor ze het uiterlijk hebben dat ze bijna vloeibaar zijn door de manier waarop ze bewegen, wat een uniek element aan hen toevoegt. Als je ze in de borst schiet, wankelen ze en is het alsof je kogels gewoon in deze gelatineuze massa zinken.
Het laatste station werkt zo goed op deze momenten dat het bijna gemakkelijk is om te vergeten dat de eerlijk gezegd onaangename trial and error gameplay bestaat ... Dat is totdat je een deur opent en een stel zombies met verschillende gevaren binnenin ziet, waarvan je weet dat je gaat om te sterven, ongeacht wat. De reactie is niet "Laten we dit doen." Terwijl je je wapen laadt, of "Ik hoop dat ik dit hier levend van kan redden." Terwijl je met je laser naar het hoofd van de zombie richt, is het "Oh geweldig, ik vraag me af hoeveel dit gaat duren voordat ik dit niveau / videospel kan verslaan. "
Het breekt gewoon de onderdompeling, wat een spel leuk vindt De Laatste station vertrouwt erop om u geïnvesteerd te houden
Het laatste station is een gespannen spel dat ik echt leuk vond om te spelen, maar die flagrante fout die het heeft, weerhoudt me ervan om het spel te bewonderen zoals ik wilde. Het leek gewoon niet te weten of het een straffeloos moeilijke rogue-like of een gespannen survival-game wilde zijn, wat uiteindelijk verpest wat een geweldige titel had kunnen zijn. Er is hier van alles te doen, maar er is ook een schetterende scheur in de motor van deze trein die je gewoon niet kunt negeren.
Onze beoordeling 7 Het Final Station is een overlevingsspel voor zombies dat een unieke setting biedt, maar een conflicterende gameplay. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean