* Lezers Let op, er zullen enkele Spoilers zijn *
Er zijn een aantal problemen die ik heb gemerkt met de The Walking Dead Seizoen Tweeen ik wil enig licht werpen op enkele van die problemen. Nu terwijl ik grondig genoot Seizoen een van de serie, ondanks dat het resultaat altijd hetzelfde is, ongeacht welke beslissingen ik tijdens het spel heb genomen, vond ik het echt niet erg. Het verhaal was krachtig en zo boeiend maakte het me direct verslaafd.
Seizoen 2 aan de andere kant, hoewel het sterke overeenkomsten heeft met Seizoen een, heeft geen van de in je gezicht plotwendingen en veranderende stemmingsstromingen in het verhaal om je naar hun wereld te trekken. De personages zijn naar mijn mening behoorlijk saai, met slechts één echte opvallende Janet en misschien Kenny. De rest van de personages irriteren Clementine met belachelijke verzoeken of huilen, huilen en kreunen tegen haar. Dat is buitengewoon belachelijk, aangezien ze jammeren en huilen tegen een klein meisje. Het zou niet moeten uitmaken dat ze in staat is om met een pistool om te gaan en alleen te overleven. Uiteindelijk is ze nog steeds een klein meisje en zou als zodanig behandeld moeten worden. Ik zie geen logica in de wereld, waar gezonde volwassenen het leven van een kind in gevaar zouden brengen.
Ik heb ruzie gehoord over blogs en websites die naar voren komen De laatste van ons door Stoute hond. Dat zij ook een jong meisje op dezelfde manier gebruiken, maar het is niet hetzelfde. De De laatste van ons hoofdpersoon brengt het meisje nooit opzettelijk in gevaar. Verdorie, de hoofdpersoon Joel probeert Ellie altijd in het oog te houden om er zeker van te zijn dat ze veilig is en een groot deel van het zware werk doet. Plus de verhaallijn voor het verhaal is heel anders, in plaats van het jonge meisje recht in gevaar te brengen, wanneer ze er niet klaar voor is. De laatste van ons toont ons deze voortdurende groei, waarbij het jonge meisje minder belastend wordt en meer een vertrouwde teamspeler.
In Seizoen twee van De wandelende doden Clementine wordt echter consequent in deze situaties gestoken, die een volwassene naar mijn mening nooit zou toestaan, totdat ze zich echt op haar gemak voelen en zichzelf aankan en zelfs dan zouden ze voorzichtig zijn. Bijvoorbeeld in Seizoen twee, Clementine en een ouder meisje worden helemaal alleen achtergelaten in een huis, terwijl iedereen anders op zoek gaat naar iemand. En Clementine zal naar verwachting het oudere meisje in de gaten houden, waar zit de logica in? Het zou logischer zijn om ze mee te nemen of op zijn minst een volwassene achter te laten om hen te bewaken. Het is veel te vroeg in het verhaal dat het feest op die manier op haar vertrouwt.
Iets anders dat me aanzag, was de manier waarop de meningen van Clementine zoveel gewicht droegen, dat het vaak de karakters overstuur zou maken. Nogmaals, het slaat nergens op. Ik heb nog nooit van een ouder gehoord, advies van een kind gekregen en het echt doorgezet. Als ze dat doen, zou ik het graag horen, maar ik ben er vrij zeker van dat het zeldzaamheid is.
Mijn laatste punt, en je hebt deze klacht waarschijnlijk al vele malen eerder gehoord, Seizoen 2 was veel te kort. Ik had de game waarschijnlijk in drie uur kunnen afmaken, misschien zelfs twee. En er waren geen echte beslissingen waardoor je dacht: "Hmmmm, misschien moet ik teruggaan en die scène opnieuw doen, omdat het me later in de kont zou kunnen bijten." Terwijl Seizoen een, Ik veranderde voortdurend van gedachten en speelde scènes opnieuw af, zodat ik kon zien wat er zou gebeuren. Eerlijk gezegd was ik meer geïnteresseerd in het krijgen Seizoen twee over en klaar met, in plaats van het opnieuw te willen herhalen.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van The Telltale Game Series en ik zal waarschijnlijk ophalen Seizoen drie, maar ik wil echt niet dezelfde problemen terug zien komen.