Wanneer we gamers proberen die buiten de gamercultuur te krijgen om videogames het respect te geven dat ze verdienen, kan het gemakkelijk zijn om tunnelvisie te ontwikkelen - alleen lof toe te spitsen op games die zich richten op 'serieuze' onderwerpen en anderen eerder zullen overtuigen dat videogames een legitiem artistiek medium. Sommigen gaan zelfs zover dat alle andere games worden geweigerd omdat ze niet zo waardevol zijn voor het medium als deze 'serieuze' games. Maar er zijn veel verschillende manieren waarop iets als waardevol kan worden beschouwd, en als zodanig heeft escapisme een eigen waarde.
Veel mensen wijzen videogames nog steeds af als een gewelddadig, dwaze escapisme dat niet de aandacht waard is. Het kan dus erg verleidelijk zijn om afstand te nemen van games die misschien passen ieder van de bovenstaande criteria.
Maar ik denk dat we gedachteloos escapisme nodig hebben. We hebben plezier nodig. Heel vaak heb ik beide nodig.
Echt praten: een van de redenen waarom ik zo dol ben op videogames, is dat ze me af en toe de kans geven om aan mijn eigen problemen te ontsnappen. Er waren momenten waarop ik jonger was dat ik me zwak, bang of hulpeloos voelde en in staat was om een a te pakken Legende van Zelda spel en doe alsof je een held bent die in staat is om controle te krijgen over zijn situatie betekende veel voor mij. Soms gaf het me zelfs de moed om te proberen die persoon te zijn en mijn eigen problemen aan te gaan.
Deze goofball hier maakte me de persoon die ik nu ben.
Vaak heb ik ook het tegenovergestelde nodig. Door een game te spelen die serieuze problemen aanpakt, heb ik mijn eigen problemen kunnen oplossen of mijn ogen kunnen openen voor problemen die ik nog niet eerder had gezien. Videogames zijn een bijzonder goed medium om ongemakkelijke onderwerpen aan te pakken, omdat ze de speler in de positie kunnen brengen om zelf moeilijke beslissingen te nemen, in plaats van passief te kijken naar iemand anders.
Ongemak daagt ons uit, en onszelf uitdagen helpt ons groeien. Maar we moeten ook een pauze nemen van uitdagingen en groei om af en toe te ontspannen. Daarom is het belangrijk om beide soorten games te hebben, of games die de twee combineren, of zelfs games die iets geheel anders zijn.
Het is gemakkelijk om escapistische spellen te beoordelen, omdat ze zo goed verkopen. Plezier wordt verkocht en zolang er iets wordt verkocht, zullen uitgevers er nog veel meer van maken. Maar we kunnen de verdienste van niet-'serious' games niet uit de hand laten lopen. Als games kunst zijn, zijn games kunst - we hoeven niet te beslissen welke games tellen en welke games dat niet doen.
Uiteindelijk, als meer mensen erkennen en accepteren dat videogames inderdaad kunst zijn, hopelijk kunnen mensen die het medium lang hebben verdedigd een beetje ontspannen en erkennen dat games die meer op plezier en escapisme zijn gericht, ook waarde hebben.