Inhoud
Het meisje dat je kende in het eerste seizoen is verdwenen - veranderd. Clementine is misschien maar een paar maanden ouder, maar ze is volwassen geworden sinds het moment dat je haar voor het eerst ontmoette The Walking Dead: Season One in 2012. Ze is slimmer, meer afgemat en voorzichtiger met wie ze vertrouwt. Dit is gedeeltelijk te wijten aan de gebeurtenissen in de eerste game, maar is vooral een gevolg van Clem als front-end als hoofdrolspeler van seizoen twee.
Een moment in het bijzonder is zo zenuwslopend dat zelfs reeksen veteranen van vette games zoals Lege ruimte zal worden getest. Deze game is intens.
Het verhaal van seizoen twee is aangrijpend, ingeworteld en een beetje deprimerend, maar het is ook een beetje kort - te kort. In slechts twee uur is er eigenlijk maar een klein spel, maar wat is er is spanning en goed geschreven. Spelers zullen schommelen tussen een gevoel van proberen te handelen zoals een kind dat zou doen en Clementine beschermen zoals een ouder dat zou doen.
Het enige nadeel van de hele beproeving is dat Clementine soms dingen zegt die een kind waarschijnlijk niet zou zeggen, zombie-uitbraak of niet. Ik zal niet bederven wat er gebeurt, maar wees gerust, het verhaal is de hele tijd schokkend en een wervelwind van gevaar. Een moment in het bijzonder is zo zenuwslopend dat zelfs reeksen veteranen van vette games zoals Lege ruimte zal worden getest. Deze game is intens.
Clem wordt gedwongen om te beslissen wie te redden, wie te vertrouwen en wie te vertrekken om te sterven.
De gameplay is sterk verbeterd en Telltale lijkt een aantal van de verbeteringen te hebben toegepast De Wolf onder ons naar het laatste seizoen van De wandelende doden. Met de rechter trigger die als run-knop werkt, is het traversal van het terrein veel minder traag dan in Season One. QTE's lijken eenvoudiger dan vorig seizoen, misschien te gemakkelijk, maar dat komt met het leren van de serie. Het echte hoogtepunt van het spel zijn echter de beslissingen, die even hartverscheurend, moeilijk en gruwelijk zijn als ooit, met Clem gedwongen om te beslissen wie te redden, wie te vertrouwen en wie te vertrekken om te sterven.
Meer geweldige dingen lijken aan de horizon te zijn.De graphics zijn mooi, hoewel ze sindsdien niet erg verbeterd zijn Seizoen een. De animaties van personages zijn nog steeds een beetje schokkerig als een stop-motionanimatie, maar de stripboekkunststijl draagt echt bij aan het gevoel van het spel en doet nooit af aan de gevaren in de wereld van het spel.
Seizoen twee van De wandelende doden begint langzaam, maar uiteindelijk komt het uit op het verhaal dat spelers zullen verwachten. Meer geweldige dingen lijken aan de horizon te zijn, en met de sterrenformule van het eerste seizoen als basis, de rest van dit seizoen van De wandelende doden misschien wel het lichtend voorbeeld van episodisch gamen op zijn best, en ik kan niet wachten om te zien wat er daarna komt.