Inhoud
- 10. Catlaterale schade
- 9. Armello
- 7. Bulb Boy
- 7. De hertengod
- 6. Onderdak 2
- 5. Sym
- 4. Hand van het lot
- 3.STASIS
- 2. Grow Home
2015 was een goed en een slecht jaar in gaming, wat ons een eclectische menagerie van titels opleverde waar je misschien nog niet bekend mee bent. Daarom ben ik hier, ik ben hier om te praten over de "Top 10 beste games van 2015 waar je misschien van hebt gehoord". Als je een van deze titels hebt gehoord, is dat geweldig, ik hoop dat je ze als leuk hebt gevonden Zoals ik deed. Als je nog nooit van deze titels hebt gehoord, is dat ook geweldig, ik hoop dat ik je kennis heb gemaakt met een geweldige game!
De spellen op deze lijst zijn misschien niet zo obscuur als mijn slechtste lijst, maar veel van de grotere titels zijn grotendeels vergeten door de gemeenschap, ter plekke gehoord of gewoon allemaal genegeerd. Undertale en Leven is Vreemd staat niet op de lijst omdat hun fandoms een klein eigen land kunnen vullen. Maak je geen zorgen over obscure game-enthousiastelingen; we hebben nog steeds een paar lastige op deze lijst waarvan je misschien nog nooit hebt gehoord.
Laten we beginnen zullen we?
10. Catlaterale schade
Weet je nog toen ik zei dat ik het ook zou hebben over games die de gaming-community grotendeels vergat of waarvan je nog steeds niet had gehoord? Nou, dit is mijn eerste geval. Catlaterale schade. Ondanks dat het een extreem succesvolle Kickstarter is en allerlei soorten dekking krijgt, is het net alsof de spelwereld bijna stil is geweest na de release.
De belangrijkste truc van het spel, spelen als een kat, is de hoofdtabel, maar ondanks dat blijft het spel urenlang vers en leuk. Er zijn verschillende niveaus, ontgrendelbare katten die je kunt spelen en manieren waarop je binnen de niveaus kunt spelen. Het is een van die titels die je gewoon rondrent en plezier hebt en niet te veel nadenkt tijdens het spelen ervan. Het is vermakelijk en dom om gewoon een kat te zijn, maar er is ook een rare hoeveelheid strategie om precies de juiste hoeveelheid dingen naar het volgende niveau te slepen.
Er zijn ook genoeg verwijzingen naar verschillende andere gelicentieerde producten die af en toe een lachje uit je kunnen halen. Eerlijk gezegd heb ik dit gezegd Catlaterale schade op de lijst omdat ik wilde dat die mensen die net een spel nodig hadden om voor een beetje plezier te spelen, iets te hebben dat bij hen past. Het is een destressor van mij sinds ik het heb gekocht en in deze drukke wereld denk ik dat we een game zoals Catlaterale schade om te ontspannen en wat verwoesting te veroorzaken, op een gezinsvriendelijke manier.
9. Armello
Tabletop-spellen bestaan al jaren en het is alleen maar passend dat we een aantal videogames zouden krijgen die dit zouden weergeven Armello uiteindelijk. Armello is een prachtig getekend spel over een koninkrijk dat dreigt in te storten nadat de monarch gek is geworden, en het is aan jou om de troon op te eisen. Je neemt het op tegen 3 andere spelers, of het nu AI of spelerpersonages zijn, en je moet ze verslaan in de winst. Er zijn 5 verschillende clans: Wolven, Ratten, Beren, Konijnen en Bandieten, en elk heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Elk personage heeft ook zijn eigen achtergrondverhaal dat bepaalt waarom ze koning van het land of een andere geschiedenis met de koning willen worden. Er zijn talloze gidsen over, dus ik zal hier niet al te uitvoerig ingaan, maar elke held heeft zijn eigen manier van winnen en leren. Dit is de helft van het plezier van deze game.
Geen twee rondes van Armello zijn hetzelfde en er is een breed scala aan dingen die je kunt doen in het spel om te winnen. Veel ervan is RNG, maar je kunt de kansen in je voordeel zetten door missies uit te voeren, andere spelers te bestrijden en prestige te verwerven, wat geldt als reputatie voor je prestaties. Dit betekent dat je je vijanden op een groot aantal manieren kunt verslaan, waarvan ze misschien niet eens zien aankomen. Er zijn ook elementen toegevoegd met betrekking tot wat de monarch, The Rot, infecteert, en je dwingt om niet alleen te concurreren met de ander
Er zijn ook elementen toegevoegd met betrekking tot wat de monarch, The Rot, infecteert, waardoor je niet alleen tegen de andere spelers strijden, maar tegen de koning zelf die ook op zoek is naar jou. Wat interessant is, is dat de AI van de monarch over het algemeen een stuk slimmer is dan de AI van de andere gecontroleerde personages, wat een grote uitdaging is en ook enigszins frustrerend. Er waren hele rondes waarbij ik alle personages kon decimeren, maar uiteindelijk verloren ging door iets dat de vorst deed.
Iets over Armello dat ik meteen opviel was dat terwijl het spel genoeg dingen doet om het fris te houden, Armello is geen spel waar je uren mee wilt marathoneren. Dat, en het spel schijnt veel meer in de multiplayer dan in de singleplayer, wat jammer is omdat er heel wat gedaan kon zijn om het net zo interessant te maken als multiplayer.
Armello is het soort ervaring dat je met anderen wilt delen en het is een spel dat niet op de achtergrond verborgen moet blijven voor Rot. Omdat de uitbreiding snel uitkomt, kijk ik er naar uit om meer hiervan te spelen Game of Thrones, Redwall schaakspel dat is Armello.
7. Bulb Boy
Bulb Boy is een uniek beest en ik wist dat vanaf het moment dat ik het zag op Kickstarter, waardoor ik de ontwikkelaars interviewde en me enthousiast maakte voor de uiteindelijke release. Het is een game die alles deed wat het beloofde in zijn Kickstarter, een horlogegame met punt en klik biedt met een unieke kunststijl, grove monsters en een aantal platformdraaiende wendingen. Bulb Boy zelf heeft een aanstekelijke lach en een schalkse maar gemakkelijk angstige persona die je echt het gevoel geeft dat hij tegen de gruwelen van het huis vecht.
De sfeer kan soms gespannen en wervelend zijn dankzij de muziek en geluidseffecten, waardoor je in je laarzen schudt. Elk gebied heeft een unieke manier om zijn puzzels op te lossen die worden getoond in de heldere droomachtige sequenties, zonder dat de lepel je de antwoorden geeft. Bulb Boy is over het algemeen vrij eenvoudig, en het laat veel te wensen over in de zin van feitelijk uitgedaagd te worden. Dood is slechts een mild ongemak, dat werkt omdat het spel zelf een beetje aan de korte kant is en het opnieuw spelen van de langere platformonderdelen een hele klus zou moeten zijn.
Bulb Boy is slechts ongeveer 2 uur, en het tempo was ongelooflijk snel, dus het gaat voorbij in een oogwenk. Het eindigt gewoon plotseling na een nogal gespannen bossgevecht, waardoor je je afvraagt wat er precies is gebeurd. Er is ook een focus op lichamelijke humor, waarvan ik niet kan zeggen dat ik er in het bijzonder voor zorg, vooral als het te veel wordt gebruikt.
Niettemin, Bulb Boy is een creatief juweeltje dat meer moet worden herkend en hoewel ik weet dat het behoorlijk wat aandacht van andere YouTube-kanalen heeft gekregen, was ik er al lang voordat het een afspeelbare demo had, maar ik ben blij dat ik het in het spel heb zien groeien het is nu.
7. De hertengod
Reïncarnatie is geen onderwerp dat te vaak in games wordt behandeld, althans niet in de meer traditionele zin van het woord, en dat maakt deel uit van wat De hertengod zo'n interessante titel. Het vergt een meer spirituele kijk op de dingen: je begint te spelen als een jager die een babyhert schoot en later door wolven wordt gedood. Je wordt dan teruggebracht door de gelijknamige hertengod, die je opdraagt je dagen als een hert uit te leven, vanaf het kruipen.
Dit gaat door je bijna machteloos te laten beginnen en langzaam meer vermogen te krijgen naarmate de tijd verstrijkt, door platformen te combineren met vreemd megaman-achtige moeilijkheden en power-ups. Nu weet ik dat dit een beetje vreemd klinkt voor de normale gamer, misschien zelfs een beetje hipster en pretentieus. Nou, je bent niet per se verkeerd over die aannames.
De hertengod spreekt soms tegen je en het heeft een toon van neerbuigendheid die ik niet denk dat de ontwikkelaar bedoelde, maar het staat daar in een deel van de tekst, vooral met de 'morele keuzes' die je moet maken. Niemand vindt het leuk om te horen dat ze een slecht persoon zijn, vooral wanneer The Deer God je straft omdat je dingen als konijntjes doodt, door je in een vis te veranderen als je net sterft. Het is een heel veroordelend spel dat bijna zet Undertale te schamen met hoe erg het je doet voelen over je acties. Ik was diep geboeid door
Het was een creatief concept met prachtige kunstwerken die me van begin tot einde boeide. Daarom heb ik de ontwikkelaar terug ondervraagd toen hij op Kickstarter zat en waarom ik er een preview van heb gemaakt op Early Access. De hertengod was een Kickstarter-game waarin ik geloofde en aangezien deze op mijn lijst staat, kun je zien dat ik niet ontevreden was over de resultaten.
6. Onderdak 2
Als het gaat om unieke en creatieve titels, zijn Might en Delight vaak een van de eerste studio's die voor de geest komt. En daarmee komt de Shelter-serie en de vermelding op deze lijst: Onderdak 2. In Onderdak 2, speel je als een moederlynx die, na het baren van haar welpen, op verschillende wezens moet jagen om ze in leven te houden, samen met het reizen van plaats naar plaats terwijl het gevaar je steelt.
Het heeft een semi-realistische benadering nodig, waarbij jij als moeder Lynx voor al je baby's moet zorgen, hun maaltijden tussen elke portie moet uitdelen, hen moet leren jagen met jou, en gevaren zoals wolven en het terrein zelf moet vermijden . Het verschil is dat het soms meer artistieke kant afwijkt met hoe je met de symbolen navigeert met je lynxvisie en hoe de tekenstijl eruit ziet alsof het rechtstreeks uit de pagina's van een verhalenboek kwam. Het helpt je het verhaal te vertellen van deze zeer mooie en toch zeer gevaarlijke wereld waarin je jezelf bevindt.
Nu zijn er nogal wat gameplay-problemen die, terwijl ze langzaam worden opgelost in patches, buitengewoon opvallen. Dingen als framerate drops, vreemde kleine glitches die ervoor zorgen dat de welpen uitzweten en verdwalen wanneer ze je volgen, en meer, wat de aandacht afwendt van de Onderdak 2 Als geheel.
Het kan ook een beetje repetitief worden, maar gelukkig zijn geen twee playthroughs hetzelfde, omdat je eventuele overlevende welpen kunt hebben, je bent je volgende protagonist en het verandert het pad dat je neemt. Iets, maar het verandert wel. Persoonlijk zou ik aanraden om deze game te krijgen wanneer deze te koop is, want ondanks de bugs die ik noemde, is het nog steeds zeer de moeite waard om te bezitten als je geniet van artistieke titels of games die tegen de stroom ingaan van wat als een normale game wordt beschouwd.
Onderdak 2 misschien niet perfect, maar het is de moeite waard om je kostbare welpen tot grote, sterke volwassenen te laten uitgroeien om deze cyclus van de natuur voort te zetten.
Ik hoop dat iedereen dit eerste deel van mijn video leuk vond, houd het in de gaten voor deel twee dat binnenkort verschijnt.
5. Sym
Sym is een merkwaardig spel dat probeert te benadrukken hoe het is om te leven met een sociale fobie door middel van een reeks toetsenbord-brekende puzzels tussen twee werelden, en het is een fascinerende kijk op het. jij, de speler, verken de wereld als Josh, de jonge man met de stoornis, die zijn twee alter ego's gebruikt. Er is Caleb, die aan de rand van de realiteit leeft en zijn angsten wil overwinnen, en Ammiel, die geen sociaal contact wil. Sym heeft een zeer abstracte kunststijl, waarbij alleen zwart en wit wordt gebruikt om te laten zien wat er op het scherm gebeurt.
Ze dragen dit over in twee verschillende werelden waar je doorheen moet navigeren, en kleine tekstloze tussenfilmpjes waarmee je kunt interpreteren wat er aan de hand is. Het spel werpt vaak willekeurige frases op in de levels die mensen met angst waarschijnlijk zullen herkennen; dingen over eigenwaarde, dat iedereen om hen lacht, dingen van die aard. Ons navigeren door deze puzzels is een manier voor de hoofdpersoon Josh om zich een weg te banen door zijn problemen en een betere werkelijkheid te ontdekken. Zelfs als de manier waarop het gebeurt, door ons in de draaiende bladen van de dood te gooien omdat we onze sprong een beetje missen. De bedieningselementen zijn strak, wat betekent dat er weinig ruimte is voor fouten tot frustratie.
Zoals in de doden in de Sym zijn niet altijd jouw schuld zoals bij andere platformgames in zijn soort. Sym is niet zo verfijnd als bijvoorbeeld zeg maar Super Meat Boy, maar het is nog steeds een goed samengestelde platform-puzzel-titel.
Niet alleen dat, maar er is een modus die u kunt spelen, waarbij u de mogelijkheid heeft om uw eigen niveaus te ontwerpen en op niveaus van andere spelers over de hele wereld kunt spelen, waardoor de replay-waarde exponentieel toeneemt.
Sym tactvol omgaan met het onderwerp sociale angst op een manier die het gemakkelijk te begrijpen en leuk om te spelen maakt, een spel als dat verdient het om op zo'n lijst te staan.
4. Hand van het lot
Toen ik het tegenkwam Hand van het lot, Ik had echt nog nooit zoiets gezien; het is een DnD-achtige actie-RPG met dekopbouwer met rogue-elementen.
Al deze concepten op zichzelf zijn al ontelbare malen eerder gebruikt, maar de manier waarop dat gebeurde Hand van het lot gaat om ze samen te laten werken, dat maakt het echt speciaal. Je speelt als een avonturier die een mysterieus kaartspel tegenkomt dat zijn herinneringen opneemt, verandert het in kaarten voor zowel jou als de dealer om mee te spelen. Maar de dealer heeft ook unieke kaarten exclusief voor zijn deck die je reis door de 'levels' nog moeilijker zullen maken.
Gelukkig kun je speciale uitrusting die uniek is voor jouw deck ontgrendelen om dit te bestrijden, maar het is allemaal aan het toeval. De speler mag het deck waarmee je speelt maken, wat betekent dat de meerderheid van de ontmoetingen die je tegenkomt je eigen spel is, tenzij ze door de dealer in het deck worden vergrendeld. De ontmoetingen veranderen de gameplay van een kaartspel naar een derde hack en schuine streep, waarbij je probeert te overleven tegen de hand die je hebt gedeeld.
Hoewel er een beetje geluk in zit, omdat je vaak niet weet wat er hierna komt te gebeuren en de dealer een paar gladde schuifelende zetten probeert om je te laten struikelen, geeft het Hand van het lot een ander element van gevaar daarvoor. Vooral als je op een ontmoeting komt waar je niet op bent voorbereid en die moet overschakelen naar een hack en slash van een derde persoon, met weinig leven over. Het helpt ook dat Hand of Fate er enige over heeft, die ik hier niet zal verpesten, maar het voegt gewoon een nieuwe laag toe. Ik zou graag willen vermelden dat dit in eenheid is gemaakt, net als veel van de vermeldingen op deze lijst, maar ik dwaal af, en hoewel het wel af en toe stottert, doet het niets af aan de ervaring over alles. Daarom raad ik je ten zeerste aan om bij deze mysterieuze dealer te gaan zitten en je vaardigheden tegen de
Het helpt ook dat Hand van het lot heeft enige overlevering, die ik hier niet zal verpesten, maar het voegt er gewoon een andere laag aan toe. Ik zou graag willen vermelden dat dit in eenheid is gemaakt, net zoals veel van de vermeldingen op deze lijst, maar ik dwaal af, en hoewel het af en toe stotterende problemen heeft, doet het niets af aan de ervaring over alles. Daarom raad ik je ten zeerste aan om bij deze mysterieuze dealer te gaan zitten en je vaardigheden tegen de Hand van het lot.
3.STASIS
Een tijdje geleden had ik een vriend van me die me benaderde over een spel genaamd stasis, met lichaams-horror, menselijke experimenten, wat-als-scenario's en ruimte. Onnodig te zeggen dat ik er vanaf het begin 100% mee bezig was. Het is een point-and-click-avontuur, maar het is iets meer aan de basis dan andere items in zijn specifieke genre. De meeste puzzels kunnen met gezond verstand worden opgelost, maar dat is niet waar mensen voor komen. Ze komen voor het verhaal van John Marachek die zijn vrouw en dochter probeert te vinden, en in dat opzicht stelt Stasis niet teleur.
John en jij worden getuige van de gruwelen van het station, plaatsmakend voor genoeg momenten van shock,
ik ben getuige van de gruwelen van het station, plaats makend voor vele momenten van shock, angst en walging gedurende de hele reis. Dit is geen avontuur voor mensen met een kwetsbaar hart, of een zwakke maag, er zijn sommige delen dat is gewoon maagkolonie om te zien, maar dat is een deel van de schoonheid ervan. Elk moment dat je een misselijkmakende plaat van verminkt menselijk vlees vindt, leer je meer over het verhaal door hun datalogs en het helpt echt om deze wereld op te bouwen die de ontwikkelaars voor ogen hadden. Er zit ook nauwelijks muziek in, behalve de geluiden van machines die zoemen.
Dit laat een leuk griezelig gevoel over waardoor de speler zich niet gehinderd voelt. Er is ook geen moreel keuzesysteem, er is ofwel een slechte keuze waardoor je wordt vermoord, of een goede keuze die je laat leven. Je komt erachter welke echt heel snel is nadat je het hebt gedaan, dus wees voorbereid op die momenten.
Volledige transparantie: ik hou van dit soort dingen. Ik ben een grote fan van medische horror, body horror en sci-fi, wat betekende dat deze game al een tijdje mijn brood en boter was. Ik zou het graag willen zeggen stasis is onberispelijk, maar dat is het niet, omdat er een aantal beurten zijn die het verhaal alleen waardevol zijn, maar verder was ik grondig verloofd.
stasis is een game die echt profiteert van de uitdrukking "In Space, niemand kan je horen gillen".
2. Grow Home
Nu weet ik wat je denkt "Kweek naar huis staat op de lijst? Kweek naar huis is populair! "Nou, daar heb je een beetje gelijk in; het is populair, maar lang niet zo populair als het zou moeten zijn en het feit dat ik dit spel nog steeds aan gamers kan vertellen en ze hebben geen idee waar ik het over heb, is nogal veelzeggend. In vergelijking met de wil van Undertale of Het leven is vreemd, Kweek naar huis heeft niet hetzelfde soort fans en ik moet zeggen, dat is teleurstellend, want Grow Home is echt een traktatie.
Je speelt als B.U.D., een kleine robot op een zoektocht om zijn planeet te redden door vreemde planten naar de sterren te laten groeien. Hoewel er nog veel meer te doen is in dit spel, zoals het verzamelen van vreemde flora en fauna, het verzamelen van verschillende "zaden" en alleen het verkennen van deze enorme planeet waar je op valt, is dat het uitgangspunt. Je krijgt deze grote wereld die BUD moet begrijpen om zijn eigen wereld te redden, met de hulp van "M.O.M"; een AI ontworpen om BUD te helpen tijdens zijn reis.
Je krijgt vrijwel de vrije hand, maar er is een gevoel van progressie als je bepaalde dingen verzamelt, want hoe meer je onderzoekt en verzamelt, hoe meer je beloond wordt met dingen die je leven als kleine robot gemakkelijker maken.
Dit is het soort spel dat je urenlang kunt verkennen en misschien nog steeds niet alles ontgrendelt, wat geeft Kweek naar huis best een beetje replay-waarde, vooral voor degenen die al die glimmende prestaties willen krijgen. Er zijn een aantal problemen met de bediening van BUD: aangezien hij nogal topzwaar lijkt, zal hij vaak zonder waarschuwing instorten, of soms moet je te druk zijn met de knoppen van Bud, maar niets te groot om over te klagen.
KNOP. is op de een of andere manier het meest expressieve personage dat ik een tijdje heb gezien en als deze kleine man de Moordenaars gelofte jongens uit de weg en werd de nieuwe mascotte van Ubisoft, daar zou ik het helemaal mee eens zijn.
Eigenlijk, doe dat alsjeblieft, misschien als je in de buurt bent, krijgen we eigenlijk een vervolg Voorbij goed en kwaad. Kweek naar huis is een reis naar de sterren en terug, laten we hopen dat het vervolg de voorganger kan waarmaken.
1. Waterzucht.
Waterzucht. Voor iedereen die mij kent, wist je dat dit nummer één zou zijn, wat er ook gebeurt. Zelfs met B.U.D en zijn oneindige charme wist je dat Waterzucht zou uiteindelijk winnen omdat het zo heerlijk bizar was. Waterzucht is een point-and-click-avontuur dat niet lijkt op een game die ik al lang heb gezien.
Je speelt als Dropsy, een clown die ervan wordt beschuldigd zijn moeder te hebben vermoord en het circus in brand heeft gestoken. Nu moet hij door de stad gaan en de manier veranderen waarop mensen over hem denken, zodat hij ze een knuffel kan geven. Dat heb je goed gehoord, ik maak geen grapje, dat is het hele uitgangspunt. Ga mensen knuffelen in je warme, vochtige, liefdevolle omhelzing, jij rare clown jij. Om dat te doen, moet je puzzels oplossen, die meestal betrekking hebben op de dingen die de mensen boos tegen je schreeuwen of op verborgen informatie over de hele wereld.
Er is geen dialoog in Waterzucht, het wordt allemaal verteld door het kunstwerk zelf en de tekstballon met pictogrammen erin. Het werkt echt goed, eigenlijk bijna te goed. Ik merkte dat ik emotioneel veel emotioneler werd door dingen die er gebeurden Waterzucht dan ik deed van een andere titel in 2015. Allemaal vanwege deze game die eruit ziet als een gek klein verhaaltje over een clown maar meer blijkt te gaan over liefde, vriendschap, lijden, verlies en allerlei dingen die je niet zou verwachten van een spel waarbij je hoofdpersonage eruit ziet als een enge clown.
Dropsy is, net als BUD, een pijnlijk vertederend personage dat je de dingen gewoon voor één keer wilt zien. Deze arme kerel wordt constant rondgeduwd, en toch wil hij ondanks dat hij nog steeds vrienden wil maken met iedereen, dat is de toewijding daar. De kunst is aangenaam overdreven uitziend; de muziek is gevarieerd en aanstekelijk, en laten we niet vergeten dat de bedieningselementen en alles zonder problemen werken. Er werd duidelijk veel liefde en toewijding aan besteed Waterzucht en het laat zien.
Dit is ook de enige game dit jaar en de enige game die ik in lange tijd heb gespeeld en die ik zonder enige twijfel perfect kan noemen.
Ja, niet alleen is dit mijn "spel van het jaar", ondanks dat ik het haatte om die term te gebruiken, maar dit spel zou ik zeggen dat het foutloos is als een diamant. Waterzucht heeft een officiële fan van me gemaakt en ik zou niet gelukkiger kunnen zijn.
Er waren veel goede indie-spellen die ik op deze lijst had kunnen zetten, maar dit waren degenen die mij het meest opvielen. Nou, dat en ik hadden deze lijst alleen kunnen vullen met punt- en klikspellen, maar ik wilde je wat meer variatie geven dan dat.