Inhoud
- Jarenlang hebben mensen gesproken over hoe vrouwelijke videogamefiguren vernederend zijn voor de psyche van een meisje.
- Laten we eerlijk zijn dames, de spelwereld is op zich een patriarchale samenleving.
- Nu zeg ik niet dat alle spellen op deze manier zijn.
- Waarom al dit gedoe in de eerste plaats?
Jarenlang hebben mensen gesproken over hoe vrouwelijke videogamefiguren vernederend zijn voor de psyche van een meisje.
Als een vrouw spot ik met het vermeende harnas dat Ivy siert Soul Calibur (elke versie), maar dat weerhoudt me er niet van om haar te spelen. Ik realiseer me dat geen enkele vrouw ooit realistisch kan verwachten op haar te lijken. Net zoals geen enkel mens ooit zou kunnen verwachten dat hij één klap van het zwaardachtige zwaard van Siegfried zou overleven. (Ik sluit alle duidelijk buitenaardse personages uit deze analyse uit, want als je verwacht er als één van te lijken, dan heb je grotere problemen dan ik in één beperkt artikel kan oplossen.)
Laten we eerlijk zijn dames, de spelwereld is op zich een patriarchale samenleving.
De minderheid zijn is zowel een zegen als een vloek. Tenzij een bedrijf zich richt op gezinnen, zijn hun spellen waarschijnlijk gericht op jongens van eind twintig tot begin dertig. Terwijl de meeste mannen nooit dood zouden worden gevangen met een barbie-pop, verwachten ze dat hun vrouwelijke personages er uitzien. En terwijl hun geheime slaapkamerfantasieën over het scherm vliegen, verwachten ze ook dat ze vergelijkbare vechters zijn, overleven hits zonder een pantser te dragen dat hun figuur verduistert, en aanvaardbaar zijn voor vrouwelijke gamers die meedoen aan het plezier.
Nu zeg ik niet dat alle spellen op deze manier zijn.
Er zijn veel dingen die perfect realistische vrouwelijke personages hebben en sommige tonen zelfs vrouwen van alle figuren. Maar het gaat erom dat die spellen niet degene zijn die de pers krijgen. Het probleem is dat onze focus te beperkt is. De spelwereld spookt kritiek uit over vrouwelijke personages. Het is waar dat feministen op de goede weg zijn als ze erop wijzen dat een vrouwelijk personage waarschijnlijk barbie proporties heeft en pantser dat meer op lingerie lijkt dan echte bescherming, maar wat ze altijd lijken over het hoofd te zien, is dat de mannelijke personages ook niet echt realistisch zijn .
Terwijl we zitten te praten kuikentjes, worden alle mannelijke gamers daar gehersenspoeld om te geloven dat ze eruit moeten zien als een bodybuilder op steroïden die zijn veroveringen eet voor het avondeten. Misschien veronderstel ik gewoon dat mannen meer beïnvloedbaar zijn dan ze in werkelijkheid zijn, maar ik kan moeilijk geloven dat vrouwen de enige zijn die uit dit scenario kunnen komen met onrealistische verwachtingen van zowel zichzelf als van het andere geslacht. Waarom klagen de mannen niet over de beelden die ze worden gepresenteerd? Als het uiterlijk van videogamefiguren zo belangrijk en invloedrijk is, moeten we campagne voeren om beide geslachten realistischer te portretteren.
Waarom al dit gedoe in de eerste plaats?
Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit echt zo'n groot probleem is. Denken sommigen van ons serieus dat deze personages en deze spellen realistisch zijn? Zijn we echt naïef genoeg om te geloven dat we mogen verwachten dat de mensheid op sommige geanimeerde karakters lijkt?
Ik ben tevreden met het kiezen van mijn personages op basis van statistieken en het kiezen van mijn "harnas" op basis van kleur of epicaliteit. Het kan me niet schelen wat Ivy draagt of hoeveel spieren Maxi heeft zolang ik kans maak om het spel te winnen. Natuurlijk, Ivy zou in het echte leven geboeid zijn door haar gigantische rek, maar als ze tegen een personage als Nightmare of Abyss op kan gaan, waarom kan ze dan niet een perfecte houding hebben?
Als ontwikkelaars denken dat het maken van barbiepoppen en bodybuilders gaat zijn wat er te koop is, begrijp ik niet waarom we ze zouden moeten stoppen. Hun geld, hun tijd, hun keuze. Als je echt tegen deze onrealistische beelden bent, begin dan met het bekendmaken van beide geslachten. Vecht voor verandering in de hele industrie, niet alleen voor een deel. Als consumenten zullen we worden gehoord als we ervoor kiezen om te praten in plaats van te vechten. Het aanvallen van de industrie zal niets repareren. We moeten vocaal zijn met constructieve kritiek en we moeten duidelijk maken dat we geen onrealistische portretten waarderen in welk genre, op welk platform dan ook, en voor elk geslacht. Anders zullen onze stemmen aan dovemansoren gericht zijn.