Inhoud
- Terwijl ik voorspelde dat alleen de trollen snel zouden oordelen, realiseerde ik me niet dat mijn onmiddellijke veroordeling van Sarkeesian ook te vroeg kwam.
- Tamara Smith en Anita Sarkeesian hebben ons uiteindelijk een positief model gegeven voor zowel kritiek als respons.
Eerder vanmorgen schreef ik dat Anita Sarkeesian ervan beschuldigd was FanArt te hebben gestolen voor haar project Troves vs Women in Gaming. Vanaf veertien uur geleden meldt Tamara Smith echter dat Sarkeesian contact heeft gehad en het probleem is opgelost.
Terwijl ik voorspelde dat alleen de trollen snel zouden oordelen, realiseerde ik me niet dat mijn onmiddellijke veroordeling van Sarkeesian ook te vroeg kwam.
Daarvoor bied ik mijn excuses aan zowel Sarkeesian als Smith. Hun beleefde debat en engagement is een model dat ik in de toekomst hoop te volgen, omdat ik ernaar streef om mensen (met name mijn heldinnen) het voordeel van de twijfel te geven.
Ik had gehoopt dat Sarkeesian en Smith in een open dialoog de malaise van Smith publiekelijk konden oplossen. Deze hoop is gerealiseerd, iets dat ik onmogelijk vond gezien de geschiedenis van de gamengemeenschap om te reageren op tegenstanders.
Hoewel de situatie niet naar de tevredenheid van Smith is opgelost, heeft Sarkeesian contact gehad en de twee zijn een voortdurende dialoog over het gebruik van Smith's kunstwerken in het werk van Sarkeesian.
Tamara Smith en Anita Sarkeesian hebben ons uiteindelijk een positief model gegeven voor zowel kritiek als respons.
Het is volkomen terecht om een probleem te bekritiseren, vooral als je het gevoel hebt dat je werk is gestolen. Zowel in haar eerste brief als in haar openbare adres over auteursrechtklachten, was Smith open en eerlijk, zodat de kwestie beleefd kon worden besproken. Haar aandringen op een beleefde dialoog en het werken via de juiste kanalen was geweldig om te zien, net als haar opheldering van het auteursrecht.
Hoewel eenvoudige bibliografie in de eerste plaats dit probleem heeft omzeild, is de bereidheid van Sarkeesian om deel te nemen dat wel precies hoe een maker van openbare content moet reageren wanneer hij wordt geconfronteerd met geldige kritiek. Hopelijk kan Sarkeesian deze dialoog voortzetten tot volle tevredenheid van haar eigen volgelingen en Smith.
Hoewel ik misschien nog steeds gemengde gevoelens heb ten aanzien van het eerste gebruik van het beeld door Sarkeesian (en of de wetten voor redelijk gebruik in veel opzichten volledig toereikend zijn), ben ik dankbaar voor het gedrag van beide partijen. Dank aan beide dames voor het modelleren van hoe professioneel een internetargument kan zijn en mij leren om: 1) mijn paarden te houden 2) mijn bronnen te controleren.