Inhoud
Ganbare Goemonof The Legend of The Mystical Ninja zoals het in Noord-Amerika werd genoemd, groeide een van mijn favoriete series op. Deze spellen hadden altijd een goede mix van actie, avontuur en humor. Met een kleurrijke cast van personages en een cartoonachtig feodaal Japan, is het een van de weinige series van zijn tijd die de Japanse folklore volledig omarmde.
Het hoofdpersonage, Goemon, was gebaseerd op Ishikawa Goemon, de beroemde dief afgebeeld in de Japanse folklore. De eerste paar games presenteerden hem als deze dief, maar de daaropvolgende spellen maakten hem tot je doorsnee held van het spel. Deze geschiedenis is niet erg bekend in het buitenland, aangezien er zo weinig inzendingen in de serie buiten Japan werden vrijgegeven.
Er zijn tientallen spellen geweest die meerdere systemen omspannen, beginnend met arcades, en vervolgens overstapten naar de NES, SNES, Nintendo 64, Game Boy, DS, zowel PlayStation 1 als 2, en zelfs mobiel. Er was ook een anime-serie. Slechts vier van de negenentwintig titels zorgden ervoor dat Konami verklaarde dat deze spellen te specifiek waren voor de Japanse markt. Desalniettemin heb ik genoten van de spellen die het hier hebben gehaald.
Wat Goemon onderscheidde van andere videogamihelden, was zijn favoriete wapen. Hij hanteerde geen traditionele gamewapens zoals zwaarden of geweren. In plaats daarvan, Goemon zwaaide met een Japanse rookpijp om slechteriken met te pummelen. Als kind heb ik nooit echt nagedacht over hoe belachelijk zoiets was. Ik genoot gewoon van de rit.
Hoewel er verschillende arcade- en NES-titels zijn geweest die dateren uit het midden van de jaren tachtig, was de eerste game die ervoor moest zorgen dat het spel zich in de States bevond Ganbare Goemon: Yukihime Kyuushutsu Emaki voor de SNES. Dit werd natuurlijk hernoemd naar iets dat meer geschikt was voor het Amerikaanse publiek, The Legend of the Mystical Ninja.
Samen met deze lokalisatie kwamen vreselijke vertalingen voor zijn hoofdpersonages Goemon en zijn hamerendagvriend, Ebisumaru. Ze kregen de namen Kid Ying en Dr. Yang, de meest generieke namen die iemand ooit twee Aziatische karakters zou kunnen geven. Gelukkig behielden de andere ondersteunende personages in de serie, Yae en Sasuke, hun oorspronkelijke namen.
The Legend of the Mystical Ninja was een geweldige top-down actie-platformgame met een belachelijke plot over het redden van ninjakatten en een prinses van het Otafu-leger, een groep mimespelers en clown-namakers. Ik heb veel uren besteed aan het opgroeien van dit spel en was natuurlijk meteen geïnteresseerd in zijn evolutie op de Nintendo 64.
Mystieke Ninja met in de hoofdrol Goemon was de volgende game om hem te maken en zal voor altijd een van mijn favoriete spellen zijn. Het was een groot, breed 3D-actiespel dat op veel verschillende manieren van mij was Ocarina of Time voor Ocarina of Time kwam uit.
Het heeft veel vergelijkbare elementen gedeeld met Zelda spellen. Harten werden gebruikt als gezondheid en het verzamelen van vier gelukkige katten zou je gezondheid vergroten. Er waren verschillende kerkers vol puzzels met grote eindbazen aan het einde en een absoluut gigantische wereldkaart om te verkennen. In sommige delen ging het boven en buiten Ocarina of Time door gigantische rolschaatsende robotsecties te hebben die uitmonden in geweldige first-person mech-gevechten. Er was ook een dwaze plot waarin Goemon een groep die bekend staat als de Peach Mountain Shoguns moet stoppen om het hele land van Oedo om te vormen tot een theater voor schone kunsten waarin ze hun toneelstukken kunnen uitvoeren.
Het zat vol schokkerige vertalingen en gebroken Engels, maar was nog steeds een geweldig leuk spel voor zijn tijd. Er was nog een Goemon spel uitgebracht in de VS voor Nintendo 64 en een Game Boy-game, maar ik was niet zo geboeid door die als de eerste twee games.
Dus wat is er met gebeurd Goemon?
Het was een vrij populaire serie in Japan, maar de laatste game die daar te zien was, was voor de Nintendo DS in 2005. Sindsdien is Goemon pas echt gebruikt als een personage voor Pachinko-machines in Japanse arcades en goktenten.
Het is een van de vele series die Konami in de loop der jaren vergeten is Twinbee en Parodius. Goemon heeft recent een cameo gemaakt Super Bomberman R als DLC maar het is niet genoeg. Na dertien jaar verdient hij een comeback. Ik zou dol zijn op een nieuwe 3D Goemon spel vergelijkbaar met zijn eerste uitje op de Nintendo 64. Het lijkt erop dat Konami de meeste van zijn unieke en kleurrijke personages heeft gedumpt ten gunste van scherpere spellen zoals Metal Gear. Er is misschien geen grote installatiebasis voor Goemon overzeese maar niche gamers zouden waarschijnlijk nog een entry in deze serie waarderen. Ik weet dat ik dat zou doen.
Maar het is begrijpelijk waarom zo weinig spellen werden gelokaliseerd, omdat veel inzendingen zich op vreemd terrein begaven, zoals het aankleden van mannelijke karakters in balletoutfits en bunny-mannen die Japan probeerden te westerniseren. De VS is echter door de jaren heen opgewarmd tot rare titels Katamari Damacy en Hatoful vriendje zo Goemon is niet zo ver weg om mensen te krijgen.
Hopelijk zien we op een dag het Goemon series keren in de een of andere vorm terug naar de spelwereld en door een wonder maken ze het voor fans en nieuwkomers. Ik weet zeker dat er mensen zijn die zo'n leuke en rare serie nooit zullen vergeten. Goemon moet uit die Pachinko-machines springen en teruggaan naar televisieschermen. Laat het gebeuren, Konami!