Inhoud
- Goed schrijven gaat een lange weg
- Voortbouwen op de zwakke punten van het eerste spel
- Een goede sjabloon voor de toekomst
Bewerkers Opmerking: bekijk onze officiële beoordeling voor een andere mening.
Wanneer Resident Evil: Revelations kwam uit voor de 3DS in 2012 en voor de pc en home consoles een jaar later, kreeg het een behoorlijke hoeveelheid krediet voor het zogenaamd brengen van de serie terug naar zijn roots.
Ik heb het echter niet gezien. Natuurlijk leek de Queen Zenobia van binnenuit een beetje op het Spencer Mansion, maar afgezien van oppervlakkige overeenkomsten, "Revelations"was eigenlijk Resident Evil 4, 5 en 6 helemaal opnieuw: een third-person shooter met verschrikkelijke verhalen en irritante personages.
Er waren nog veel meer andere problemen met het spel. Alles bespreken zou onmogelijk zijn. Het is echter vermeldenswaard dat Resident Evil: Revelations is zonder twijfel mijn minst favoriete spel in de serie. Natuurlijk keek ik niet veel uit naar het vervolg. Maar tot mijn aangename verrassing, is het spel, simpel gezegd, geweldig.
Goed schrijven gaat een lange weg
Oppervlakkig gezien lijkt de laatste inzending misschien gewoon een derde third-person shooter te zijn, waarmee de trend van de reeks naar actie wordt voortgezet. In werkelijkheid is het echter veel meer dan dat en in feite zelfs conventie-brekend. Openbaringen 2 is de eerste ooit Resident Evil met echt goede schrijf- en karakterontwikkeling. Het kent zijn publiek, hoe verwachtingen te ondermijnen en onthullingen op te bouwen die in eerste instantie als een verrassing komen, maar achteraf natuurlijk aanvoelen. Natuurlijk heeft het spel zijn eerlijke aandeel van oubollige one-liners en cringe-inducerende dialoog. Maar waar deze elementen in het verleden het gevolg waren van een gebrek aan het proberen van het schrijversgedeelte, deze keer zijn ze veel meer opzettelijk. Barry's gezicht-palm-waardige opmerkingen bijvoorbeeld steken eruit, omdat ze er slechts toe dienen om fans zich thuis te laten voelen in een verhaal dat anders heel anders is omdat het vakkundig verteld en emotioneel impactvol is.
'Openbaringen 2"is de eerste ooit Resident Evil met echt goede schrijf- en karakterontwikkeling.
Voor de eerste keer in a Resident Evil spel dat je echt voelt met de personages. Je leert ze kennen, hoe ze denken, wat ze hebben meegemaakt en hoe het hen beïnvloedt op hun huidige "avontuur", als je dat zo mag noemen. Openbaringen 2 gooit gemuteerde lijken en gekke wetenschappers naar je, natuurlijk. Maar in de kern vertelt het een oprecht verhaal over een vader en een dochter, waar zeker aanwijzingen uit voortvloeien De laatste van ons, maar voelt zich uniek en de moeite waard, ongeacht.
Voortbouwen op de zwakke punten van het eerste spel
Ik zou de lof van het spel niet zingen als een goed verhaal alles was dat het te bieden had. Zelfs in termen van gameplay, Openbaringen 2 omverwerpt zijn voorganger per divisie. Een van de grootste voordelen is pacing. Het spel weet wanneer de speler moet ademen en hoe hij langzaam en gestaag sfeer en verwachtingen kan opbouwen tot het allemaal ontploft in een lawaaierige en rommelige strijd. Langzamere passages worden goed aangevuld met inzicht in de persoonlijkheden en karakters van karakters en zelfs met een enkele puzzel. Het upgraden van wapens is net zo bevredigend als voorheen, maar deze keer zijn er ontgrendelbare vaardigheden en extraatjes om spelers nog verder te motiveren. Het scannen naar items is ook verbeterd. Het voelt meer als een optionele manier om de ervaring van de speler te verbeteren, als hij dat wil, in plaats van een verplicht, geforceerd element. Waar de gameplay van Openbaringen 2 echt schijnt, echter, is in zijn slimme coop ontwerp. De verschillende personages spelen uniek van elkaar en vertrouwen op elkaars sterke punten om de obstakels voor hen te overwinnen. Dit werkt buitengewoon goed, of je nu met een vriend speelt of gewoon tussen personages wisselt.
Een goede sjabloon voor de toekomst
In het ontwerp, Resident Evil: Revelations 2 doet niet per se meer denken aan de wortels van de serie dan zijn voorganger, en zo begon ik aan dit artikel. Het is echter een veel beter spel en naar mijn mening het beste Resident Evil sinds de remake van 2002 van het origineel. Het spreekt voor zich dat Capcom wil niet meer repliceren Metroid-achtige gameplay uit de jaren 90 en vroege 2000's, maar als ze het kwaliteitsniveau dat ze in de toekomst naar voren brachten, kunnen bijhouden, vind ik dat helemaal niet erg. Het is bijna een schande dat het spel niet wordt genoemd "Resident Evil 7 ", omdat het die titel zeker zou hebben verdiend.
Maar wat denk je ervan? Was het ook goed voor jou?