Mae Govannen, mellonin!
Om de zoveel tijd stuit ik op iets interessants zonder ernaar op zoek te zijn; maar de keren dat iemand me een geschenk heeft gegeven, dat ik waardeer, zijn er nog steeds minder. Ik zal niet zeggen dat ik een absoluut juweel van een game heb gevonden, en ik zal je ook niet vertellen dat je met deze volgende game iets geweldigs zult meemaken. Als je oud genoeg bent om de oude manieren van 8-bit-platformgames te onthouden, voel je je misschien meer dan een beetje nostalgie als je besluit om deze een werveling te geven.
Treasure Adventure Game was mij volledig onbekend voordat ik het ware vond mithril die van GOG.com (Good Old Games). Nadat ik me had aangemeld voor een account, had ik de beschikking over verschillende games die ik niet had gespeeld, maar die me niet echt aansprak (maar ik verwachtte niets meer van games die werden weggegeven). Ik besloot om ze een voor een op te laden, maar de enige die mijn interesse had (eerder, niet buitensporig mijn geduld probeerde) was Treasure Adventure Game door Robit Studios.
- Schat? Avontuur?! Spel?! Sushi?!?! ... oh, geen sushi? Nou, 3/4 is niet zo slecht.
Ik geef je een traditioneel 'spoiler-alarm' voordat ik de mysterieuze cloud verjaagt die het doel van het spel omzeilt: je begint aan een avontuur ... om te herstellen schat. Ik zal je een moment geven om jezelf te verzamelen, want ik ben er zeker van dat ik je zo goed heb verslagen. Ik ben hier om te verlichten.
Goed om door te gaan? Briljant.
Treasure Adventure Game is een grillige platformgame met klassieke besturing (compleet met frustrerend gebrek van controle), verslavende verkenning en een donkere kant (niet de Duistere kant; ga niet uit reiken naar je lightsabers of zoiets). Je speelt de rol van een jonge, eenarmige jongen die ontwaakt uit een vreemde droom in het huis van zijn aangenomen oma. Ze vertelt je dat ze een verrassing voor je heeft - een geschenk om je te vermaken en een wereld van mogelijkheden te openen. Wanneer je het huis verlaat, wil je niet meer terugkomen voordat je 100% hebt voltooid.
- Oooh sepia filter ... Als dat zorgt ervoor dat je je gelijk voelt meer nostalgisch, je bent indrukwekkend tech-savvy gebleven, mijn vriend.
De game is gebaseerd op een handvol beproefde platformertechnieken. Items die je verzamelt, stellen je in het algemeen in staat jezelf beter te verdedigen, de spelwereld grondiger te verkennen (ik veronderstel niet dat je geschokt zou zijn om te horen dat er hi-jump-laarzen in het spel zijn? Samus was dat niet.), Of leef langer (via ... ik hoop dat je gaat zitten, Zelda fans ... harten). De implementatie hiervan is niet het meest creatieve wat ik ben tegengekomen, maar de focus van het spel gaat meer over het verkennen van een (enigszins kleinschalige) wereld met sterk uiteenlopende omgevingen en bewoners.
Ik zeg niet dat het spel een doordacht ontwerp of innovatieve mechanica mist; integendeel, de magische fles die werd gebruikt om de elementen op te slaan en vrij te geven voor je monster-slagende, puzzeloplossend voordeel was nieuw voor mij. Je zult voelen dat je iets hebt bereikt als je eenmaal bent gevlogen naar het toppunt van een dorp dat is genesteld in de toppen van jungle bomen, naar de bodem van de zee is gedoken en de alternatieve realiteiten doorkruist.
Helaas, zoals het geval is met alle spellen, zijn er enkele flagrante fouten bij LABEL. Ik kwam een aantal erg slecht getimede bevriezingen tegen die de laatste 10-15 minuten speeltijd nul maakten, omdat ze een herstart vereisten. De bedieningselementen zijn soms onbetrouwbaar en reageren ronduit niet op anderen - soms weigert je personage zijn ketting-en-haak-arm te kantelen, of zit hij vast met de magische fles die altijd is uitgerust.
Er is ook een HEEL SCHRIFTELIJKE ontwerpkeuze tijdens het laatste bossgevecht, waarin er omgevingen en sprites uit andere games schaamteloos in de mix worden gegooid. Ik zou er geen probleem mee hebben gehad als er hier en daar kleine dingen waren gegooid naarmate het spel vorderde. De game is immers ontworpen om, zoals de hoofdontwerper het zegt, "een liefdesbrief" te zijn voor alle games die hij opgroeide. Maar het hele spel van start tot (bijna) voltooien betaalt zo'n briljante subtiele hommage aan de fantastische platformspelers van vroeger jaren en schreeuwt vervolgens haperend: "Zie je wat we daar deden?!?!" aan het einde. Het liet een slechte smaak achter in mijn mond, als een heerlijke salade met alleen de kleinste kakkerlak op de bodem - zelfs als het een vaudevillian is die tikt danst en een hoge hoed draagt, heeft hij nog steeds zes poten en een exoskelet, en dat doet hij niet t hoort precies in mijn rucola.
Al met al kan ik u aanraden dat u deze gratis een kijkje geeft. Het zal niet meer dan een paar uur duren om 100% voltooiing te bereiken, en het zullen twee vermakelijke, nostalgisch doordrenkte uren zijn waar je blij mee bent. Er is zelfs een plotwending aan het einde die je in een kwestie van minuten van verward naar boos naar hartverwarmend tevreden brengt.
Al het beste, beste lezers. Namárië.
Mithrandir
Onze beoordeling 6 Gedachten over een 8-bit platformgame die druipt van nostalgie en grillige intriges.