Inhoud
Alles van Xeodrifter is onvriendelijk: de wezens die ronddwalen op elk van de vier verkenbare interstellaire lichamen. Het zure botsen van kleuren. Het cryptische zelflerende ontwerp. De eenzaamheid.
Niets bereikt om te helpen. Alles is vijandig. Een star-humanoïde, gestrand zonder een cruciale warp kern, trotseert insectoïde monsters en adstringerende zeeën in een paniekerige zoektocht naar een mogelijke terugkeer naar huis.
Dit is neo 8-bit, sterk op verzadiging en tegenstrijdige kleurmenging, als het overtuigt in zijn eigen geschrokken type pacing. De gehelmde Xeodrifter - als het een naam heeft - manoeuvreert haastig in een verkenning op korte termijn van elke nabije planeet met een onbegrensde beweging en ongetwijfeld waanzinnig. Voedsel, zuurstof, eerste hulp; leveringen zijn waarschijnlijk kort. Xeodrifter moet beschikken over tutorial beleefdheden voor een moorddadig verhaal zonder woorden of instructie. Zoek het uit.
Dat is gemeen. Het is somber. Het zou moeten zijn.
Stop niet met hardlopen
Verlatenheid en wanhoop staan gelijk aan deze woeste en punctuele reis. Strategiseren is alleen voor hen die tijd hebben - Xeodrifter heeft er geen. Voorwaartse beweging wordt nauwgezet gecontroleerd, onderdeel van een filosofie gedeeld met de vorige van ontwikkelaar Renegade Kid Mutant Mudds. Dus het gaat met Xeodrifter, vechtbeweging door een bijna hypnotische (zij het sneller) puzzelachtige lens. Elke stap kan een doem zijn, wreed plukken op de jeuk om haastig te verkennen terwijl een omringende realiteit anders voorschrijft.
Niemand zal waarschijnlijk een label geven Xeodrifter origineel. Integendeel, het is in de mode. Xeodrifter's Intelligente eigenschappen, namelijk de synchroniciteit tussen alle vier werelden, zijn een trendsetter die een vleugje van de complexiteit (indien verzacht) van de vaak grauwe dagen van DOS pc-gaming brengt. De functionaliteit van het aanraakscherm, vastgelopen met compartimenten, knoppen, lampjes en glinsterende indicatoren is wonderbaarlijk intuïtief en aanvankelijk ontmoedigend als bedoeld voor vroege multi-press toetsenbordinvoer op een VGA-monitor. In plaats daarvan is het gewoon slim.
Ontbrekend is diepte, maar anderzijds zou diepte alleen maar trager lopen naar een saunter. Deze miniatuur handheld wereld (en) heeft echter nooit meer nodig dan mogelijk in een kleine ontwikkelingscyclus. Fauna en levensvormen, ondanks ontwikkeling in verdeelde ecosystemen, zijn identiek. Alleen hun ogenschijnlijk bijtende atmosferen - meer herkenbaar als gameplay-markers dan de hardheid van de lucht die waarschijnlijk is bedoeld - hebben unieke vormen.
Schaal is moeilijk te beoordelen. Te veel en Xeodrifter verliest de urgentie die nodig is voor het gevoel van angst. Of misschien verandert deze tien of een pixel hoge sprite in een nog onwaarschijnlijker held / heldin. Minder, en dreiging is allemaal samen verminderd.
Xeo'TroidShovelVaniaTae
Maar "wat als" zijn vaak naïef. Wat Xeodrifter levert in een paar uur is pittig en scherp, zo niet bijzonder gewaagd. Exploratie en de activering van beloningscentra wanneer vaardigheden worden gevonden, zijn hier even prettig als elders.
Het genre is zeker veilig geworden, zelden dol op progressie of uitbreiding buiten deze kernsystemen. Gezien het terugslagfineer, Xeodrifter heeft niet noodzakelijk een ontwerpmomentum nodig. Integendeel, het doel is om een schat aan nostalgie te absorberen en dit te doen - tot vleiende niveaus - terwijl een isolationistisch perspectief wordt geleverd met pixels, geen polygonen. Voor zover Xeodrifter slaagt, de boodschap is duidelijk: het is nooit de technologie die doel, betekenis of bedoeling aanwakkert. Het zijn altijd haalbare doelen, zelfs binnen de meest beperkende scopes.
Onze beoordeling 8 De ruimte is een eikel en zo is deze door throwback geïnspireerde zoektocht, maar het zou niet anders werken. Beoordeeld op: 3DS What Our Ratings Mean