Inhoud
- Brothers: A Tale of Two Sons (2013)
- Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004)
Life is Strange (2013)- Mass Effect 3 (2012)
- To the Moon (2011)
Door de jaren heen zijn veel kunstwerken beroemd geworden door het oproepen van sterke emotionele reacties van hun publiek. Dit geldt voor literatuur, film, televisie en meer.
Videogames kunnen ook een breed scala aan emoties creëren, maar vanwege hun interactieve aard kunnen ze gevoelens oproepen die geen andere vorm van entertainment kunnen bieden, waaronder trots en schuldgevoelens, waarvan de laatste met name effectief is in het ontlokken van waterwerken.
Als je een fan bent van boeken of films, heb je zeker het trauma meegemaakt van het lezen over of het kijken naar de dood van een personage dat je dierbaar was. Het voelde zeker niet goed.
In videogames beheer je de actie, en zelfs als je een spel speelt met een lineair verhaal, waarin je geen keuzes hebt, is het jouw input die het verhaal vooruit helpt.
Wanneer een personage sterft als gevolg van je acties - zelfs als je geen keus hebt - is het normaal om je schuldig te voelen. Dit berouw vermenigvuldigt het verdriet met een factor 10. Interactiviteit geeft spelers een gevoel van keuzevrijheid en dit maakt de ervaring emotioneel effectiever. Je bent niet alleen aan het lezen of een verhaal aan het kijken, je neemt eraan deel.
Met dit gezegd, zijn hier vijf games die het gebruik van de interactieve aard van videogames onder de knie hebben om krachtige emoties te creëren - en uiteindelijk spelers raken in het gevoel.
Waarschuwing: spoilers voor de volgende games in de toekomst:
- Broers: Een verhaal van twee zonen
- Metal Gear Solid 3: Snake Eater
- Het leven is vreemd
- Mass Effect 3
- Naar de maan
Brothers: A Tale of Two Sons (2013)
Ontwikkeld door: Starbreeze Studios
Geen woorden, alleen gevoelens. Dit is het uitgangspunt achter het verhaal van dit spel dat het verhaal vertelt van twee broers om hun terminaal zieke vader te redden. De enige manier om te voorkomen dat hij bezwijkt voor zijn mysterieuze ziekte is het verzamelen van water uit de 'Tree of Life'.
Gedurende het spel verkennen spelers het prachtige universum van deze titel, terwijl ze luisteren naar de meesterlijke soundtrack gecomponeerd door Gustaf Grefberg die je af en toe in de gevoelens zelf kan slaan.
En hoewel de personages in een fictieve taal spreken die onbegrijpelijk is voor de speler, kunnen spelers hun emoties eenvoudig begrijpen door middel van deductie en context. Bovendien worden het verhaal en de persoonlijkheden van elke personage overgebracht door gameplay, waardoor een inventieve ervaring ontstaat die spel en verhaal combineert met meesterschap.
Hierdoor kunnen spelers gemakkelijk contact maken met de personages en voelen ze empathie voor hen omdat ze een verlengstuk van de spelers lijken te zijn. Gecombineerd met een krachtig verhaal, kan dit spel je zeker enkele tranen doen laten vallen.
Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004)
Ontwikkeld door: Konami
De derde game van deze legendarische franchise bracht spelers naar waar alles begon, het beheersen van een Amerikaanse soldaat genaamd "Naked Snake", die reist door de bossen van de Sovjet-Unie uit de Koude Oorlog, omstreeks 1964.
Beginnend met een eenvoudige missie, krijgt Snake het doel een Sovjetwetenschapper te redden die een defect aan de Verenigde Staten wenst. En natuurlijk gaat de missie mis.
Snake's mentor, een legendarische soldaat met de codenaam "The Boss", defecten naar de Sovjet-Unie en ontmoet Snake in het bos, de wetenschapper terugwinnend en twee gestolen Amerikaans gemaakte mini-kernkoppen afgeleverd aan de Sovjets, die werden gebruikt om het laboratorium te vernietigen van de wetenschapper.
De Sovjet-Unie verklaart dat de Verenigde Staten verantwoordelijk waren voor het incident, maar de Sovjets gaven de Amerikanen de gelegenheid om hun onschuld te bewijzen.
Snake kreeg een nieuwe missie, keerde terug naar de Sovjet-Unie en elimineerde de verrader, zijn mentor, de baas.
Emoties vliegen hoog in dit spel, want Snake verzet zich duidelijk tegen zijn missie om zijn meester te doden, maar hij vervolgt zijn orders en infiltreert het bos achter haar aan.
Hoelang negeert hij zijn gevoelens om te doen wat goed is?
Dit is het emotionele conflict van het spel en als spelers leren hoe diep de relatie tussen Snake en de Boss is, zullen ze dezelfde innerlijke benarde situatie delen als de protagonist, en overwegen of ze hun geest moeten gebruiken en doen wat goed is, of hun voorbeeld volgen harten.
Ontwikkeld door: Dontnod Entertainment
Het eerste keuzegedreven verhaal van deze lijst. In dit avontuur sturen spelers Max Caulfield, een fotografiestudent aan een kunstacademie.
Het lot speelt zijn rol in het verhaal. Terwijl ze het leven redde van haar beste vriendin, Chloe Prince, die ze in geen jaren heeft gezien, ontdekt ze dat ze de tijd kan terugspoelen.
Dit herenigde dynamische duo onderzoekt de verdwijning van Rachel Amber, een goede vriend van Chloe.
Terwijl spelers het verhaal ingaan, leren ze de duistere geheimen van wat ze geloofden dat het gewoon een gewoon klein stadje was. Het belangrijkste is dat ze keuzes moeten maken en als het spel vordert, passen deze niet meer in een voor de hand liggende categorie "goed of fout".
Deze game biedt enkele van de moeilijkste keuzes in gaming, variërend van het kiezen van de juiste dialoogopties om een vriend uit zelfmoord te praten, tot het kiezen of je het verzoek van een terminaal zieke vriend moet accepteren om haar van het leven te verwijderen en te stoppen haar uit haar ellende.
Deze game heeft momenten die lang bij zijn spelers blijven hangen, zo niet voor een heel leven.
Mass Effect 3 (2012)
Ontwikkeld door: BioWare
De Massa-effect franchise is een van de beste voorbeelden van hoeveel een speler kan geven om fictieve personages en het laatste deel van de trilogie is de perfecte belichaming van deze bewering.
Door middel van de dialoog takken en moraliteit systeem, spelers besteden drie games ontwikkelen van diepe banden met hun favoriete personages en soms zelfs duiken in romantische relaties met hen.
In het spel dat de finale van het gevecht van commandant Shepard markeerde tegen de dreiging van de Reapers, een oud ras dat gericht was op het oogsten van organische levensvormen, ontwikkelden spelers banden met de personages, maar het duurde allemaal tot de allerlaatste missie .
Ik ga niet in detail treden om mezelf ervan te weerhouden spoilers weg te geven, maar het lot van je geliefde team tijdens de laatste duw tegen de maaiers hangt af van de keuzes die gemaakt zijn tijdens het spel.
Ik moet toegeven dat mijn team op het slagveld viel in mijn doorgang en ze dood zag, vanwege mijn acties, na drie bondspellen die me naar een van de zwaarste schuldreizen stuurden die ik ooit heb ondergaan.
Een van de beste voorbeelden van hoe games schuldgevoelens bij een speler kunnen veroorzaken. Onnodig te zeggen dat ik veel tranen heb laten vallen.
To the Moon (2011)
Ontwikkeld door: Freebird Games
U hebt geen complexe grafische afbeeldingen en gedetailleerde animaties nodig om een emotionele ervaring te creëren. Deze game is daar een voorbeeld van.
Dit 2D-spel werd beroemd op YouTube omdat het YouTubers aan het huilen maakte, omdat het het verhaal vertelt van twee wetenschappers wiens taak het is mensen te bezoeken die zich in hun laatste levensdagen bevinden en hen hun laatste wens te verlenen.
De methode is echter onorthodox. Ze gebruiken een machine om de hoofden van hun klanten te betreden, om hun herinneringen aan te passen, zodat ze sterven in de overtuiging dat hun wens is ingewilligd.
In Naar de maan, de twee wetenschappers bezoeken een nieuwe klant. Een oude man wiens droom is om naar de maan te gaan. Om dit te bereiken, reizen ze door de herinneringen van deze oude man, om te weten wat te wijzigen, om hem te laten geloven dat hij naar de maan ging voor zijn dood.
Videogames worden steeds complexer en dat geldt ook voor hun verhalen. Het is logisch dat ontwikkelaars en schrijvers samenwerken om te werken aan het ware potentieel dat dit medium te bieden heeft.
De titels die hierin worden genoemd, zijn slechts enkele van de voorbeelden van games die sterke reacties kunnen oproepen bij hun publiek. Naarmate spelletjes meer in het verhaal blijven investeren, zal het aantal voorbeelden alleen maar toenemen in de loop van de tijd.
Spellen zijn krachtige ervaringen en de beste titels in deze sector zijn zeker niet achter bij de beste boeken en films aller tijden, vooral als het gaat om emotionele betrokkenheid.