Inhoud
- Het is een meest perfecte survivalgame.
- Maar we moesten ook bronnen delen die ooit voor slechts één bedoeld waren.
Een paar dagen geleden Klei Entertainment's Niet samen verhongeren kwam gratis voor vanille Niet verhongeren Eigenaren, en bijna onmiddellijk riep mijn kamergenoot en vroeg of ik het wilde uitproberen. Ik ben een grote fan van veel dood gaan, dus accepteerde ik het. Natuurlijk hadden we geen zin om veel te spelen voordat we het samen probeerden, en we schakelden Reign of Giants DLC meteen in.
En ja, we verzamelden de bessen en weefden de bloemenmutsen, renden weg van de bijen, vochten tegen de nachtdemonen en werden geslacht en afgeslacht door de Beefalo. En er was heel weinig vreugde.
Het is een meest perfecte survivalgame.
Opmerking: ik speelde dit met slechts één andere persoon. Ik heb een aantal dedicated servers zien gaan tot 64 spelers. Vraag me niet hoe dat ging, want ik heb het niet geprobeerd.
Ik ga ervan uit dat de meesten van jullie die hierop hebben geklikt al weten wat Niet verhongeren is, maar ik zal een korte samenvatting geven voor degenen die dat niet doen:
Het is een survivalgame gemaakt door dezelfde jongens die het hebben gemaakt Schacht. Je verzamelt middelen, je maakt items, je eet dingen die je op de grond vindt, je vecht tegen vreemde monsters en eet die ook op. Je kunt snel sterven, maar meestal is je ondergang traag en verdrietig en wanhopig, hetzij door verhongering, blootstelling of waanzin. Bijna iedereen vond dit leuk. Dat omvat mij.
En nu, met deze nieuwe stand-alone multiplayer-versie, kun je lijden en sterven met vrienden.
Klei moet heel wat tijd hebben besteed aan al het balanceren vlak achter de schermen, maar op het eerste gezicht leken ze niet veel te doen, behalve dat meer mensen in dezelfde wereld konden spelen. Je gaat nog steeds rond dingen verzamelen en eten zoals vroeger.
Plotseling werd deze eenzame overlevingsstrijd er een die taakplanning, schema's en gecoördineerde inspanningen vereist.Maar de aard van twee of meer mensen die in dezelfde ruimte overleven, levert nieuwe strategieën en problemen op. Twee mannen met bijlen kunnen veel meer bomen omhakken dan een. Vaak was het zo dat wanneer er iets gecompliceerd moest worden gebouwd en er meerdere materialen nodig waren, mijn kamergenoot en ik de klus tussen ons zouden verdelen. Plotseling werd deze eenzame overlevingsstrijd er een die taakplanning, schema's en gecoördineerde inspanningen vereist. Bij het jagen of vechten van dingen, zouden we onze aanvallen plannen. Het was een goed gevoel.
Maar we moesten ook bronnen delen die ooit voor slechts één bedoeld waren.
Met twee mensen die de wildernis afzoeken naar benodigdheden, kunnen nuttige materialen een stuk sneller schaars worden. Zelfs reizen naar andere plaatsen is een zegen en een uitdaging met meerdere spelers. Twee kunnen veel meer dan één bevatten, maar samen blijven kan een uitdaging zijn op een lange weg: buiten een bepaalde straal zullen uw partners niet meer op uw minimap verschijnen en het kan heel moeilijk zijn ze opnieuw te vinden .
Echt, maken Niet verhongeren multiplayer lijkt een no-brainer. Het is al zo gebalanceerd en werkbaar dat er nauwelijks iets hoeft te veranderen. Het is hetzelfde eigenzinnige, masochistische overlevingsmeesterwerk dat het origineel was, maar met meer mensen.
Het spel kan altijd een grotere verscheidenheid aan middelen, hulpmiddelen, hoeden en al het andere hebben. Er is geen einde aan de hoeveelheid inhoud die spelers willen hebben met games als deze, dus het zal nooit perfect zijn. Maar ik word nu doodgeschoten door pinguïns met een vriend, en dat is alles wat ik nodig heb.