Inhoud
- "We brengen de dobbelstenen, jij brengt het vuur."
- Een typische eventnacht bij A Store of Fire and Dice.
- Een bijzonder boeiende aanval van Super Smash Bros.
- De Marco die toezicht houdt op het reilen en zeilen in zijn sociale gaming-hub.
"We brengen de dobbelstenen, jij brengt het vuur."
Wanneer je voor het eerst in een winkel van vuur en dobbelsteen stapt, zie je meteen waar het afwijkt van andere gokwinkels. Links ziet u uw gebruikelijke weergave van opgeschorte video- / bordspellen, met glazen omhulde beeldjes en wandrekken die zijn gewijd aan de nieuwste stripverhalen. Toen ik de winkel binnenkwam voor mijn interview met de CEO, zag ik zelfs enkele oude NES-hulzen die naast zijn register stonden opgesteld, die blijkbaar door de man zelf moesten worden gerepareerd.
De andere kant van de winkel is bijna schokkend afwijkend van de rest. In plaats van een voortzetting van strips en verzamelobjecten, rijen rijen tafels de scharlaken muren van de winkel van de receptie naar de achterste tv-muur. Hier komen gamers van Long Island regelmatig samen om deel te nemen aan games zoals Magic: The Gathering, Risico, haardplaat, en Super Smash Bros.
Een typische eventnacht bij A Store of Fire and Dice.
Met een baard die het meest doet denken aan de epische fantasiereeks waar de winkel naar is vernoemd, en een zwart t-shirt met daarop het bedrijfsembleem, ziet CEO Jesse James De Marco er uit als een strip- en spellenwinkel. Zijn houding bleek congruously met deze identiteit. Of je nu een oude vriend bent of een fris gezicht, De Marco verwelkomt je met een echtheid en subtiele gezelligheid die helaas steeds zeldzamer is geworden in de eigenaren van kleine bedrijven.
Voordat hij een Store of Fire and Dice (ASoFaD) opende, bracht De Marco veel van zijn formidabele jaren door rond de plaatselijke stripwinkel Mark's Comics and Collectibles.
Ik ging er als kind naartoe en ik zou [Mark] voldoende storen om me een positie te geven om strips te organiseren. Ik begon voor hem te verkopen, Magic: The Gathering ontplofte en van daaruit bouwde ik voldoende eigen vermogen op om uit te gaan als hij klaar was om met pensioen te gaan. [A Store of Fire and Dice] is vergelijkbaar, maar anders. We bieden een gaminglocatie die anders is dan alle andere. Oorspronkelijk waren de meeste gaminglocaties komische winkels die allemaal evolueerden naar gamingwinkels. We zijn een gamingwinkel die vanaf de basis is opgebouwd.
Toen ik voor het eerst hoorde over A Store of Fire en Dice van een vriend, waren mijn eerste gedachten in lijn met opwinding, en toch enige schroom, voor deze nieuwe benadering van arcades. De Marco was snel om mijn misplaatste associatie te corrigeren.
Arcades zijn heel anders dan wat wij aanbieden. Arcades zijn een soort sociale hub ... maar de focus van wat zij u verkopen is meer een isolationistische entertainmentervaring, terwijl dit meer een sociaal verbonden netwerk is. Arcades bestond voornamelijk omdat mensen het zich niet konden veroorloven om de spellen te spelen ... dus zouden ze minder betalen voor een vergelijkbare ervaring. Wat we doen ... is veel meer een hobbyistencentrum dan een arcadecentrum voor videogames.
Natuurlijk, wanneer twee gamers terugdenken aan de leeftijd van de speelhal, zal de val onvermijdelijk opduiken. Op dit moment uitte ik mijn nieuwsgierigheid naar de levensvatbaarheid van de gaming-hub, ondanks de online multiplayer-connectiviteit, internetstreamingservices en de voortdurend lucratieve home console.
Een console-ervaring, ongeacht hoe verbonden u bent via uw live, uw PSN, uw headset, uw webcam of uw Twitch - zo verbonden als u via technologie voelt, bent u absoluut niet verbonden. Je bent niet verbonden. Het is erg tegen het menselijk principe, omdat we sociale wezens zijn. [ASoFaD] is een sociale hub. Ja, je kunt concurrerend zijn en er zijn mensen om je moed te testen, prijzen te winnen en glories te krijgen. Maar uiteindelijk biedt [ASoFaD] een plek om een gezin te ontwikkelen. We zijn een familie hier. Iedereen kent elkaar. Je kunt dat online van je clan halen, je kunt dat soort dingen krijgen. Maar het is anders.
Het lijkt een beetje op hoe een bar werkt: het is een sociale omgeving, het is een uitje, je kunt ontspannen en jezelf zijn en niet worden beoordeeld, want iedereen is er een alcoholist [lacht]. In dat opzicht is het vergelijkbaar. Mensen voelen zich er thuis. We sponsoren een omgeving die allesomvattend is.
Een bijzonder boeiende aanval van Super Smash Bros.
Van de geadopteerde broers en zussen die naar A Store of Fire and Dice komen, komen de meesten ook om te spelen Super Smash Bros. elke zondag, of Magic: The Gathering, die soms elke dag van de week evenementen heeft gekenmerkt. Aan de zijlijn komen echter veel games binnen voor haardplaat, Kerkers en draken, en zelfs zwaar aangepaste versies van klassieke bordspellen zoals Risico. Omdat ik een beginneling was in het ecosysteem van bordspellen, vroeg ik De Marco wat zijn gedachten waren over de recente renaissance van het medium.
Bordspellen zijn socialer. Als Risico was niet beter als een sociaal tafelspel, het zou digitaal zijn gegaan en het bordspel hebben gedood, net als de meeste andere media. Het is ook een investering in geld versus tijd. Laten we zeggen dat je $ 70 aan je zult uitgeven Skyrim, misschien besteed je 100 uur aan het spelen ervan. Maar normaal gesproken, als je een losse speler bent, krijg je een spel voor $ 60, je doet er 20 uur over, verslaat het spel en stuurt het terug naar je GameStop voor een tegoed van nulwaarde en herinvesteert het in iets anders.
Maar als je naar games kijkt zoals As en geallieerden, Settlers of Catan, Agricalaen spellen die al meer dan 20 jaar bestaan - ik heb duizenden uren besteed aan het spelen van deze spellen. De kernmechanismen zijn elke keer hetzelfde als je speelt, maar de mensen met wie je speelt, veranderen je strategieën inherent. Als je een zet Plicht game down, je kunt het niet binnen een jaar weer ophalen, omdat het irrelevant is geworden en niemand op de servers zit. Je kunt altijd een spel zoals ophalen Settlersen iedereen is daar om te spelen.
De Marco die toezicht houdt op het reilen en zeilen in zijn sociale gaming-hub.
ASoFaD is echter niet volledig immuun voor de tijd. Ondanks zijn humanitaire ambities voor een 'hier en nu' sociale gaming-hub, heeft De Marco technologische platforms zoals Twitch omarmd voor publiciteit en reclame, waardoor de livestream-service een 'noodzakelijk kwaad' wordt genoemd.
Het is net als mensen die Facebook in de 21e eeuw niet willen gebruiken. Als je de tijd niet bijhoudt, val je achter. We hebben dingen zoals onze gestreamd Kerkers en Draken eerdere ervaringen en de feedback was overweldigend positief.
De Marco heeft nog steeds zijn zorgen over deze isolationistische diensten, evenals de toewijding van de samenleving aan technologie in het algemeen.
Hoe meer verbonden mensen omgaan met technologie, hoe meer verbroken we worden. Ik voel veel van de sociale problemen die we hebben als een wereld van de eerste wereld ... kan veroorzaakt worden door deze disconnect. Ik kom uit een mantra dat als dat spel er leuk uitziet, ik het gewoon ga spelen.
Ik zie veel onnodige fandom [met Twitch]. Het is net als sporten; Ik ben het er moreel niet mee eens iemand 20 miljoen dollar per jaar te betalen om een bal te slaan met een knuppel als we geen dingen hebben gefinancierd zoals ruimtekolonisatie of publieke rechten voor de genezing van kanker - er zijn nog een miljoen andere dingen die we zouden kunnen uitgeven op dat is meer sociaal productief.
De Marco levert zijn bijdrage aan de sociale productiviteit vrij duidelijk, hoewel hij zich geen zorgen hoeft te maken.
Precies rond dit punt in het interview kwam een jongen genaamd Carl de winkel binnenlopen, en zo kwam hij op de goede weg naar de CEO. De Marco probeert Carl te ontmoedigen voordat hij mijn opname beschadigt, maar de jongen maakt onmiddellijk vragen over de meest recente Nintendo Direct. De Marco vertelt vervolgens - niet hard, hoewel kortaf - tegen Carl dat hij zijn mond moet houden en moet wachten tot het interview voorbij is. Onbewust gehoorzaamt Carl met een "Ja, mijnheer!" En dwaalt dan vrolijk af om te dwalen over de nieuwste strips en Amiibo.
Terugkijkend op mijn aantekeningen, lach ik naar mezelf en stel dan mijn laatste vraag. "Wat zijn je verwachtingen voor deze winkel? Wat hoop je te bereiken? "
Ik heb het heel goed gedaan voor mezelf in het leven, omdat ik uit het niets kwam. Ik heb nooit een vader gehad, nooit een moeder gehad. Ik heb mezelf behoorlijk opgeleid op het Discovery-kanaal, het History-kanaal en gaming voor al mijn sociale interacties en intelligentie. Gamen was een groot deel van mijn vroege opleiding; het leerde me kritisch denken, empirisch bewijsmateriaal bestuderen, de waarde van bewegingen begrijpen - het is allemaal erg diep.
OPMERKING VAN DE REDACTEUR: Jesse heeft op 19 november verduidelijkt - zijn ouders leven nog, maar ze zijn al ongeveer 20 jaar vervreemd.
In dat opzicht heb ik het op mij genomen om de jeugd te onderwijzen op een manier die de scholen en hun ouders niet hebben gevonden. Elk kind dat in deze winkel komt, heeft allemaal respect voor me, omdat ze weten dat ik hun eigenbelang in mijn hart heb en dat ik altijd uitkijk naar hen, hun opleiding, hun sociale leven - alles. Iedereen die deze winkel binnenkomt, is familie. Anders dan dat ... nou, het betalen van de rekeningen is leuk.
Terwijl ik mijn aantekeningen pak en me klaarmaak om te vertrekken, zie ik De Marco naar Carl toe lopen en de horde kinderen die nu wachten om met hem te praten over Cloud's inductie in de Super Smash Bros. roster. Terwijl De Marco hen met tegenzin herinnert aan de Final Fantasy VII de volledige afwezigheid van het personage uit alle Nintendo-spellen, ik realiseer me dat hij al klaar is wat hij van plan is te doen.