Laten we eerlijk zijn. Naast het spelen van zoveel mogelijk games die je eventueel in drie dagen kunt proppen, gaat PAX East ook over de dingen die je kunt scoren. Het maakt weinig uit of je ooit nog iets zult gebruiken. De ultieme prestatie is om rond te paraderen met je mede-gamers die elkaars ontzagwekkende liefde voor alle dingen van het geekdom erkennen en je af te vragen waar die gast net die gekke hoed heeft gevonden.
Mensen waren bereid om veel te doen voor gekke hoeden. Je zag gamers hun longen schreeuwen in een League of Legends-podium voor een gigantische menigte. Vrouwen en kinderen staan in belachelijk lange rijen die uren duurden. Mannen vullen enquêtes in. Apen schrijven spelrecensies op een of andere gekke spelsite waardoor mensen denken dat ze mager zijn na het lezen (de naam van de site ontsnapt op de een of andere manier me nu). Anderen sliepen toch terug in de rij voor nog een Magic The Gathering swag bag, ook al had je er al een (weet je wel!).
Begrijp me niet verkeerd. Ik hield van elke frase seconde ervan. Het enige dat beter had kunnen zijn, is de aarde redden van kwaadaardige zombiekonijntjes met slechts één geweer in de vroege ochtend en dan de rest van het weekend gratis bier krijgen.
Konijnen opzij, PAX had één klein gebied dat zich van de rest onderscheidde. Het ging er niet om wat het je kon geven.
Het ging erom wat je kon terug geven.
Deze "exhibit" (bij gebrek aan een meer deskundige term) was AbleGamers. Het stond op niveau 1 in de Noord Lobby aan de linkerkant van de Merchandise Booth. Ik struikelde erover omdat ik net een PAX East 2013-tee had gekocht. En we zullen volledig over het hoofd zien dat ik mijn gratis Curse Wildstar-shirt droeg nadat ik 30 minuten buiten in de kou had moeten wachten om in hun feestje te komen. Helemaal niet swag hebberig hier. Nopes.
Ondanks mijn hopeloze fouten, hebben de mensen die met AbleGamers lopen mij doen geloven dat gamers de wereld een betere plek kunnen maken, zelfs met onze schurkenstaten. Hun missie geeft hen +100 karma in mijn boek:
"De AbleGamers Foundation is een 501 (C) (3) publieke liefdadigheidsinstelling waarmee kinderen en volwassenen met een handicap kunnen genieten van de wereld van videogames. In een wereld vol obstakels bieden videospellen een manier om het speelveld te verbeteren en de kwaliteit van leven voor mensen met een handicap.
Wij geloven dat er geen belemmeringen mogen zijn voor plezier. Via onze originele toegankelijke database met gamevideo's, communitygroepen en Accessibility Arcades ™, geven we mensen in de gehandicaptengemeenschap de mogelijkheid om apparatuur en advies te bieden over hoe ze dezelfde games als familie en vrienden kunnen spelen met een beetje hulp. "
Het goede doel had een spelopstelling die een kruising was tussen casinogokautomaat en videogame; hoewel het iets meer naar de kant van de videogame was gegaan. Het 'geld' of de valuta waren metalen ballen. En houd je mond voordat je opmerkingen over ballen invoegt. Ik probeer hier te schrijven over het fatsoen van de mensheid; laten we het niet verpesten door Aliens te laten zien dat we nog onvolwassen zijn, zelfs op deze leeftijd.
Ehem. Dus als je $ 5,00 hebt gedoneerd, heb je 50, $ 10 voor 100 en $ 20 voor 300 ontvangen. Ik moet zeggen dat iedereen die met het gameontwerp kwam een genie is. Net als Atlantic City en coin-op-games heeft het die vervelende verslavende werking die je graag haat. Het is moeilijk om nee te zeggen om door te spelen. Zelfs als je een kwaadaardig zombiekonijntje was dat was gestuurd om onze planeet te verkennen, kun je nog steeds niet stoppen om die ballen in het gat te gooien (oh, laten we niet doen alsof je er niet aan denkt).
Dankzij al die zombiescouts haalde AbleGamers een hoeveelheid geld op die niet alleen overtrof wat ze verwachtten, maar ook het teken veroorzaakte dat de dollartelling breekt en bevriest met meer dan $ 16.000. Een vrijwilliger liet me weten dat ze in feite meer hadden opgewekt dan ooit - zozeer zelfs dat ze een bewaker hadden die constant in angst stond dat het geld zou worden gestolen.
Het is leuk om te denken dat er een aantal PAX-goers waren die in staat waren om te pauzeren, een pauze te nemen van al het swag-gevoel en bij te dragen aan een echt goede zaak. Ik heb er nooit over nagedacht voordat ik deze groep op zondag zag, maar zodra ik luisterde naar waar ze over waren, dacht ik man, is dit logisch? Deze kinderen en volwassenen verdienen niet alleen zoveel plezier als ieder ander, maar ik kan zeker begrijpen hoe het hen in staat stelt te dromen en dingen te doen die ze zelf niet fysiek kunnen doen. Ik zou nooit kunnen voorstellen hoe hun leven eruit ziet. Ik ben zelf een zeer actief persoon. Hardlopen, vechtsporten, wandelen, vissen en een miljoen andere dingen houden mijn ledematen elke week bezig. Als iemand me vertelde dat ik het niet meer kon, zou het een moeilijke aanpassing voor mij zijn.
Het is zeldzaam als een gamer om zonder enige twijfel te kunnen laten zien dat games niet alleen leuk zijn, maar ook iets positiefs doen in het leven van een persoon. Op zondag 24 maart deed AbleGamers precies dat. Niet alleen mensen spelen games om geld in te zamelen, maar ze zamelden geld in, zodat kinderen en volwassenen met een handicap van een betere levenskwaliteit konden genieten.
Ik denk niet dat zelfs het redden van de Melkweg daarmee kan vergelijken.