Inhoud
- Ik zal niet liegen tegen jou over je kansen ...
- Give Me Fuel, Give Me Fire
- Laat alle hoop varen, wie hier binnenkomt
Hart van duisternis
De zalen van Sevastopol station zijn schimmig en verlaten, maar je weet dat je niet alleen bent. Je hurkt onder een bureau, de griezelige stilte wordt alleen verstoord door het gekwetter van kapotte machines en het reptiliaanse slingeren van het monsterlijke roofdier dat in de luchtopeningen boven je aan het stalken is. En langzaam, in een sis van stoom en rook, daalt het af.
Dit is de wereld van Alien: Isolatie, de eerste steek in survival-horror van ontwikkelaar The Creative Assembly, een studio die vooral bekend staat om strategiespellen zoals Rome: Total War. Spelen Isolatie is als het luisteren naar een geweldige muzikant voor je favoriete liedje. Het spel is een nauwgezet vervaardigd en eerbiedig eerbetoon aan alles wat de eerste film onvergetelijk heeft gemaakt, met net genoeg trucs om de gang van zaken fris te houden. De plot is eenvoudig maar overtuigend en slim genoeg om niet in de weg te staan van de hoofdattractie, wat simpelweg de kans is om in dit donkere en fascinerende universum te leven dat zo levendig tot leven is gebracht.
Chronologisch gezien is het verhaal van het spel vijftien jaar na de gebeurtenissen van Vreemdeling, wanneer de Nostromo op mysterieuze wijze verdwenen. Als Amanda Ripley begin je aan het verlaten ruimtestation Sevastopol, op zoek naar de vluchtrecorder van de Nostromo die antwoorden kan bevatten op de verdwijning van je moeder. Voorspelbaar is dat het minder goed gaat dan volgens plan, wat leidt tot een schrijnend gevecht om te overleven dat de speler van begin tot einde in een hoefrand grijpt. Alien: Isolatie is niet perfect, maar The Creative Assembly heeft meer dan recht gedaan aan de essentie van de Vreemdeling franchise, en het feit dat dit de eerste poging tot horror van de studio is, maakt hun prestatie alleen maar opmerkelijker.
De omgevingen in Alien: Isolatie zijn verbluffend goed ontworpen
Ik zal niet liegen tegen jou over je kansen ...
Op technisch niveau is de game een meesterwerk van design. Met Isolatie, Creative Assembly heeft gekozen voor een back-to-basics-aanpak, die de look and feel van de film uit 1979 nabootst. De retro-futuristische esthetiek van Sevastopol sluit nauw aan bij de Nostromo, tot en met de omvangrijke, primitieve computers, cryogene slaapcapsules en ruimtepakcontainers.
Elk aspect van het spel, van de bloedstollende score tot de herhaalde infuusdruppel van water uit het plafond, is berekend om paranoia en angst te veroorzaken. De stemacteurs zijn even indrukwekkend, met name de prestaties van Andrea Deck als Amanda Ripley, die erin slaagt om precies de juiste mix van terreur en scrappy veerkracht, die de speler weerspiegelt, over te brengen. Ripley is een enorm sympathieke heldin, en haar vreselijke geval van Murphy's Law is er één waarmee spelers zich meteen kunnen inleven.
Als je ooit ongelukkig genoeg bent om te eindigen in een strijd van leven of dood met een anderhalve meter hoog beest uit de ruimte, dan is dit hoe het zou zijn.Creative Assembly begrijpt duidelijk dat het 'buitenaards wezen' waarnaar wordt verwezen in de titel niet alleen verwijst naar het schepsel zelf, maar naar de huiveringwekkende angst voor het onbekende. Niets is onkenbaarder dan de Xenomorph, een mysterieus buitenaards roofdier dat de speler tijdens de lange campagne meedogenloos achtervolgt. Er is veel werk verzet om de A.I van de Xenomorph te maken. Het toont. De Alien is een sluwe en buitengewoon formidabele vijand, onvoorspelbaar in zijn gedrag, in staat om bijna altijd en overal op te vallen. Het kan niet worden gedood of geschaad, alleen worden vermeden, en het spel is op zijn best wanneer je jezelf opsluit in een kat-en-muis strijd met het wezen, je verstopt in een kluisje met ingehouden adem terwijl je wacht tot het weggaat. Als je ooit ongelukkig genoeg bent om te eindigen in een strijd van leven of dood met een anderhalve meter hoog beest uit de ruimte, dan is dit hoe het zou zijn.
Isolatie's gameplay is eenvoudig en op het moment enigszins herhalend
"De stemact ... is indrukwekkend, met name de prestaties van Andrea Deck als Ripley, die precies de juiste mix van terreur en scrappy veerkracht weet over te brengen ... Ripley is een enorm sympathieke heldin, en haar vreselijke geval van Murphy's Law is er een die spelers kunnen zich meteen inleven in. "Give Me Fuel, Give Me Fire
Helaas, Alien: IsolatieHet spel is minder geïnspireerd. Het grootste deel van de tijd van de speler wordt besteed aan het herstellen van verloren componenten, hackterminals, generatoraggregaten en het schakelen van schakelaars terwijl het worstelt om de altijd waakzame buitenaardse, gespannen menselijke overlevenden en vijandige androïden genaamd "Working Joes" te ontwijken. Je bent uitgerust met het standaard arsenaal aan wapens, van jachtgeweren, verdovende knuppels en revolvers, tot spannender speelgoed zoals de verplichte vlammenwerper en een iontoorts die door deuren kan branden. Misschien is het meest fundamentele hulpmiddel van de game de motion tracker, een futuristisch gps-systeem uit de jaren 70 dat je naar je doel stuurt en je waarschuwt voor de positie van de vijand.
De knipperende blip op je radar is een van de vele instrumenten voor terreur Isolatie gebruikt tegen u, wat betekent dat de Xenomorph (of andere vijanden) zich snel sluiten. De motion tracker is ook onmisbaar op praktisch niveau, omdat het u helpt om rond de soms onnodig ingewikkelde labyrint van Sevastopol te navigeren. Een rudimentair crafting-systeem is ook aanwezig, waarmee je med-kits en geïmproviseerde wapens zoals pijp- en rookbommen en Molotov-cocktails kunt bouwen. Het spel gaat uit de weg om ervoor te zorgen dat de speler nooit wordt overmeesterd, in plaats daarvan zich kwetsbaar, gespannen en onzeker voelt. Zelfgenoegzaamheid is het grootste gevaar, en zoals het spel je waarschuwt tijdens laadschermen: "Verbergen is slechts een tijdelijke oplossing".
Vermeldenswaard is dat de game geen enkele functie heeft voor automatisch opslaan, afgezien van enkele cruciale momenten. In plaats daarvan moeten spelers vertrouwen op veilige stations verspreid over de hele omgeving en moet er nauwlettend worden gelet op hun locatie om het gedoe te vermijden om secties steeds opnieuw af te spelen. Munitie is vaak schaars, zelfs bij lagere moeilijkhe- den, en de machtige vlammenwerper is slechts een milde afschrikking voor het ruimtemon- te dat je neukte om je te doden.
De Xenomorph is een angstaanjagende vijand
Laat alle hoop varen, wie hier binnenkomt
Wat de karakterontwikkeling betreft, Isolatie biedt niet veel, maar het kale verhaal wordt uitgewerkt door terminale ingangen en audio-opnames a la Bioshock en Lege ruimte. Alien: Isolatie is ook een vrij lang spel dat soms in repetitief gebied overgaat, vooral tijdens zijn laatste act. Toch blijft het meeslepend dankzij de krachtige, claustrofobische sfeer en de emotionele investering van de speler in Ripley, die aan het einde van het spel enorm is.
In het slechtste geval, Isolatie kan voelen als een slog, maar deze saaie segmenten worden gecompenseerd door spannende filmische momenten die vergelijkbaar zijn met elke film in deze franchise. Dat gezegd hebbende, dit is een uitdagend spel, zelfs op de laagste moeilijkheidsgraden, en soms bijna sadistisch in de manier waarop het de speler prikkelt met de belofte van vrijheid, alleen om het bij de laatste seconde weg te krijgen. Alles bij elkaar genomen, Alien: Isolatie is een meedogenloze, slopende afdaling in de hel die moeilijk te omschrijven is als 'leuk'. Toch merkte ik dat ik niet alleen van het spel genoot, maar ook het niveau van liefde en zorg bewonderde dat Creative Assembly erin goot. Wanneer Isolatie schiet op alle cilinders, het is moeilijk je voor te stellen Alien fan, of een fan van videogames in het algemeen, ontevreden zijn over wat Creative Assembly hier heeft gedaan. De beste sequenties behoren tot de meest aangrijpende en intense die ik ooit heb gespeeld.
'[Alien: Isolatie] heeft de maatstaf bepaald voor wat een goed is Vreemdeling game, of een survival horror game, kan en zou moeten zijn. "Deze game heeft de maatstaf bepaald voor wat een goede Vreemdeling game, of een survival horror game, kan en zou moeten zijn. Na verloop van tijd kunnen we een vervolg zien dat verfijnt Isolation's kern gameplay mechanica en de weinige elementen die niet helemaal werken. Tot die tijd hebben we dat gedaan Alien: Isolatie, een intelligente, respectvol gemaakte inzending in een iconische en geliefde franchise. Een geweldige Vreemdeling spel had lang moeten wachten, en op bijna elk front heeft Creative Assembly geleverd.
Onze beoordeling 8 Alien: Isolatie is niet zonder gebreken, maar over het algemeen is het een meeslepend, verbluffend ontworpen horrorspel dat recht doet aan de franchise van "Aliens". Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean