De laatste tijd zijn er veel games verschenen die proberen te profiteren van het succes van de Donkere zielen franchisenemers, en veel winkels prijzen die spellen alleen op basis van die beschrijving. Wanneer ik heb geprobeerd om precies uit te leggen wat Bannerman is aan vrienden, ik heb op de term '2D' geluisterd Donkere zielen" -- maar eerlijk gezegd is dat oneerlijk tegenover het spel.
Ik zou het spel kunnen samenvatten tot die zin, maar het voelt hol. Bannerman is een donker, broeierig spel, en het wil dat je nadenkt over je acties, terwijl het je eist om verder te gaan - aanvallen van zijn talloze vijanden pareren, blokkeren en ontwijken. anders Souls, je vecht niet met skeletten, ondoden, draken en dergelijke. Je tegenstanders zijn bijna uitsluitend mensen, en de gevechten zijn zelden iets anders dan 1-op-1-gevechten.
Vechten is waar Bannerman schijnt. Het spel leert je hoe je van hoog naar laag kunt schakelen, hoe je zware of snelle aanvallen moet gebruiken, hoe je je tegenstander kunt bedwelmen met een stoot, en hoe je heel vroeg kunt ontwijken. Je hebt elke optie die je hebt in het spel nodig om te overleven, omdat de vijanden nog bruter zijn dan jij. En geloof me, je bent behoorlijk bruut; het hakken van vijanden met brede bogen van je tweehandig spuit bloed op een overtuigende - en enigszins verontrustende - manier. In een rijk waar ik vooral immuun ben geworden voor het geweld dat te zien is in videogames, kon ik het niet laten om me slecht te voelen door een ongelukkige soldaat in tweeën te splitsen, alleen omdat hij me in de weg stond.
Bannerman vraagt je om een aantal morele beslissingen te nemen op je weg, waaronder het redden van een deserteur (of niet), en het nastreven van andere nevenobjecten voordat je het scherm rechtstreeks op je uiteindelijke doel richt. De game doet fantastisch werk door deze nevendoelen te bieden zonder je te vertellen dat je ze moet gaan zoeken. Waar een game uit de open wereld je hand zou houden met waypoints op het scherm en een gigantische overheadkaart met gedetailleerde markeringen, Bannerman slaat je reikende hand weg en zegt dat je 'het moet uitzoeken'.
De game is langzaam, maar op een goede manier. Het normale, bijna plooiende tempo van de held geeft je voldoende gelegenheid om de prachtige beelden te bekijken en voldoende tijd om je volgende tegenstander te evalueren. Bestrijding is in het begin ook een trage zaak; je hebt de mogelijkheid om je tegenstander te vergroten, hun aanvallen te analyseren, van houding te veranderen, klaar om te pareren of te ontwijken en jezelf op te zetten voor een dodelijke slag. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om brij te kloppen, of dat ik de reflexen van een mangoeste op snelheid moest hebben om het spel bij te houden.
Alles draait om timing Bannerman. Ontwijk op het juiste moment om die pijl te vermijden, sla de boogschutter rechts nu om hem te spreiden en op te volgen met een zware zwaai om hem eruit te halen.
Gevechten worden prachtig uitgevoerd; het is de kern van het spel en het is gemakkelijk om te zeggen dat de ontwikkelaars er veel tijd en aandacht aan besteedden. Terwijl je het spel doorloopt, komen er meer opties beschikbaar; secundaire wapens zoals een zwaard met één hand, schild en boog, verschillende gevechtsmanoeuvres en keuzes om dat van invloed te laten zijn op hoe je speelt. Ga je voor meer harnas of meer uithoudingsvermogen?
Bannerman zou een 2D side-scrolling kunnen worden genoemd Donkere zielen, maar het behaalt meer dan alleen een andere kijk op het genre; het is geen kloon en speelt veel anders. Het is een moeilijk, diep, mooi spel dat je bezig houdt met uitdagende gevechts- en vloeibare beelden. Bannerman is beschikbaar via Steam en de Bannerman website.
[Notitie: De ontwikkelaar heeft een kopie van Bannerman ter beschikking gesteld voor deze recensie.]
Onze beoordeling 9 Bannerman is een hard, brutaal spel dat erin slaagt moeilijkheid te combineren en het ritme samen te bestrijden en een meditatieve, diepe en bevredigende zij-scroller te vormen. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean