Inhoud
Een jaar geleden werd mijn tweede dochter, Macy, geboren. Vier maanden daarvoor liep ik een marathon. Ongeveer 15 jaar daarvoor was ik te zwaar. Gelukkig heb ik een paar jaar geleden de keuze gemaakt om beter voor mezelf te zorgen, zowel om mijn levenskwaliteit te verbeteren als om een beter rolmodel voor mijn gezin te zijn. Ik trainde voor de marathon (waarbij ik feitelijk instortte door uitputting ongeveer een halve mijl van mijn huis aan het einde van een trainingspoging van 20 mijl), een hoop gewicht verloor en een toezegging deed om gezond te worden.
Gelukkig heb ik de marathon voltooid zonder te sterven of te kotsen of mijn korte broek naar beneden te laten vallen (iets waar ik eigenlijk de nacht voor de race een nachtmerrie over had). Helaas zou dat de laatste dag zijn dat ik zou vluchten.
Als een gamer kom ik niet zoveel buiten als ik zou moeten. Zelfs toen ik aan het trainen was voor mijn marathon, streed ik tegen de kwestie: "Als ik vanavond hard ren, kan ik niet spelen Skyrim. "Vaker wel dan niet, kon ik mezelf naar buiten slepen voor een run en het lukte me nog steeds om in een uur of zo te passen Skyrim voor het slapen gaan. Geen slecht compromis. Maar nadat ik die marathon had beëindigd, besloot ik dat ik een pauze had verdiend, dus nam ik een maand vrij. Dan Max Payne 3 kwam uit ... toen Spec Ops: The Line kwam uit ... en toen werd Macy geboren, en hoe moeilijk ik ook probeerde om tijd (en energie) te vinden om te gaan hardlopen met twee kinderen in huis, ik kon het gewoon niet laten gebeuren.
Gaming tot excuus maken
Ik sprak mezelf aan om te geloven dat ik een klein offer bracht aan mijn gezondheid om mijn carrière als schrijver voort te zetten. "Ik moet de nieuwste games spelen om er intelligent over te kunnen schrijven en praten, toch?" Hoewel het waar is, denk ik niet dat het de moeite waard is mijn gezondheid of mijn relaties met mijn familie op te offeren om het te laten gebeuren.
Ja, dat ben ik. De kapitein.
Ik besefte niet hoe slecht het tot dit weekend was geworden toen mijn gezin en ik deelnamen aan een 5K-liefdadigheidsrun. Ik heb nu ongeveer vier weken een rotzooi gehad en hoewel ik niet precies weet hoe ik het pijn doe, ben ik er vrij zeker van dat mijn vreselijke gezondheid op zijn minst een klein beetje heeft bijgedragen. Maar we besloten om gewoon de race te lopen, want er waren andere families die meededen en het was geen probleem. Dus toen gingen we, duwend ons tempo een beetje (en duwden twee kinderen in de wandelwagen), maar het was niets dat we niet aan konden.
Na ongeveer een kilometer vertelde ik mijn vrouw: "Ik denk dat ik kan vluchten." Dus we begonnen te joggen en dat voelde best goed. Zelfs met een vreselijk pijnlijke rug voelde het goed om mijn voeten opnieuw te gebruiken voor oefening, in plaats van ervoor te zorgen dat mijn voetsteun niet wegzweeft. Na een tijdje liepen we terug naar een wandeling, maar ik voelde me goed. Ik had het gevoel dat ik mijn oude benen en lichaam snel terug kon krijgen, en vandaag zou de katalysator zijn.
De prijs betalen
We liepen nog een paar keer tijdens de race, maar er was één stuk waar ik echt pushte. Ik duwde beide kinderen en ging hardlopen, en ik ging veel harder dan ik had moeten doen. Ik voelde het toen niet, maar later die avond, en zelfs nu, heb ik verschrikkelijke pijn. Niet omdat ik een slechte rug heb, en niet omdat ik mezelf te hard pushte, maar omdat ik mezelf de afgelopen 16 maanden zoveel liet gaan. Ik zet gaming over mijn gezondheid, en dat is een spel dat ik nooit zal winnen.
Als alleen al het rennen betrokken is bij het verzamelen van gouden ringen ...
Laat dit een les zijn voor alle gamers die er zijn. Toen die oude handleidingen van videogames zeiden dat je elk uur een pauze moest nemen, meenden ze het eigenlijk. Neem een pauze om een wandeling te maken. Gaan hardlopen. Spring op een trampoline. Speel met je kinderen. Laat videogames je niet definiëren tot een punt waar je niets bent MAAR videogames. Gaming is natuurlijk groot voor ons allemaal, maar we mogen het niet laten zijn wat we zijn.
Als je kinderen hebt, wees dan een voorbeeld voor hen. Als je een kind BENT, weet dan dat je nog heel veel leven moet hebben om te leven, en games zullen er altijd zijn, maar je gezondheid zal dat niet zijn. Als u geen van deze dingen bent, dan is het advies hetzelfde. Het leven gaat snel, maar onze spellen zullen er altijd zijn. Wees proactief voor uw gezondheid en hopelijk kunt u later gezondheidsproblemen voorkomen.
Je kunt altijd je games pauzeren, maar het leven gaat gewoon voorbij. Neem het van mij aan, en laat dat niet gebeuren.