Inhoud
- Maar wat heeft het voor zin om een spel te spelen als je de verhaallijn al kent en de grafische afbeeldingen matte versies zijn van wat je in het theater hebt gezien?
- Ik geef toe, ik heb de Twilight-serie gelezen. Ik weet dat het voor sommigen de belichaming was van goede literatuur, maar voor mij was het gewoon een leuke onderbreking voor de ol 'noggin. Ik zou nooit geld weggeven om een game te kopen die gebaseerd is op de serie. Het heeft gewoon niet genoeg substantie.
- Toch proberen ontwikkelaars nog steeds munt te slaan uit het makkelijke geld dat het maken oplevert ieder product gerelateerd aan tiener fictie mega-hits. En het zijn niet alleen spellen die worden vervuild door rages. Ik loop nog steeds naar winkels en zie Twilight parafernalia. Maar Twilight is niet de enige overtreder. Er zijn geweldige films of tv-programma's die zijn geflopt toen ze in games werden vertaald, net zoals er geweldige boeken zijn die tot grote rampen in de bioscoop hebben geleid.
- Zoveel ontwikkelaars raken in de val van het creëren van een spel dat de juiste basics heeft, maar mist alle vindingrijkheid of creativiteit.
- Een game die is gemaakt op basis van een cultureel fenomeen zou fans de kans moeten geven om zich onder te dompelen in de wereld die ze dierbaar zijn.
In een door media aangedreven wereld vinden maar weinig mensen de tijd om een goed boek op te halen. Het lijkt erop dat de meeste mensen die nog steeds regelmatig lezen de zelfbenoemde "nerds" of "nerds" zijn. Toch hebben we nog steeds bestseller-fenomeenverschijnselen zoals de Twilight-serie of Harry Potter (hoewel ik het haat om die twee titels in dezelfde zin te noemen), die van de schappen vliegen, naar onze theaters en uiteindelijk naar onze games.
Maar wat heeft het voor zin om een spel te spelen als je de verhaallijn al kent en de grafische afbeeldingen matte versies zijn van wat je in het theater hebt gezien?
Ik geef toe, ik heb de Twilight-serie gelezen. Ik weet dat het voor sommigen de belichaming was van goede literatuur, maar voor mij was het gewoon een leuke onderbreking voor de ol 'noggin. Ik zou nooit geld weggeven om een game te kopen die gebaseerd is op de serie. Het heeft gewoon niet genoeg substantie.
Toch proberen ontwikkelaars nog steeds munt te slaan uit het makkelijke geld dat het maken oplevert ieder product gerelateerd aan tiener fictie mega-hits. En het zijn niet alleen spellen die worden vervuild door rages. Ik loop nog steeds naar winkels en zie Twilight parafernalia. Maar Twilight is niet de enige overtreder. Er zijn geweldige films of tv-programma's die zijn geflopt toen ze in games werden vertaald, net zoals er geweldige boeken zijn die tot grote rampen in de bioscoop hebben geleid.
Zoveel ontwikkelaars raken in de val van het creëren van een spel dat de juiste basics heeft, maar mist alle vindingrijkheid of creativiteit.
Een perfect voorbeeld hiervan was Avatar: The Last Airbender. De film was een ramp en voor games die uit de tv-serie zijn voortgekomen, ontbreekt de humor en humor waar het zo bekend om is. In wezen hebben ontwikkelaars de actie vastgelegd, maar niet de persoonlijkheid van de serie. En de Avatar-serie had veel materiaal om mee te werken.
Aan de andere kant, als we beginnen met praten over LOTR of Harry Potter, dan is het een heel ander verhaal. Toegegeven, Harry Potter belichaamt niet echt je typische actievolle gespannen videogame tot de latere boeken, maar in de schoenen kruipen van een van die geliefde (en goed geschreven) personages is op zich al opwindend. Ik moet toegeven dat ik het leuk vond om op mijn Nimbus 2000 rond te vliegen, bludgers ontwijkend en snitches te vangen.
En dan is er natuurlijk LOTR. Spelen Lord of the Rings: Return of the Rings voor PS2 was een van de hoogtepunten van mijn jeugd. Door de paden van de doden binnendringend en de botten horen knarsen onder mijn geanimeerde voeten, zou ik terug moeten flitsen naar de film. EA-spellen is erin geslaagd een product te maken dat de beste delen van de film belichtte, en het transformeerde in een interactieve ervaring.
Een game die is gemaakt op basis van een cultureel fenomeen zou fans de kans moeten geven om zich onder te dompelen in de wereld die ze dierbaar zijn.
Het mag geen list voor geld zijn. Ik weet dat ontwikkelaars geld verdienen om games te maken, maar de reden dat mensen op deze boeken of shows of films worden aangetrokken, is vanwege de inhoud. Zelfs met Twilight wordt zijn fanbase aangetrokken door het verhaal ... en, toegegeven, soms de mannen zonder shirt.
Uiteindelijk moeten ontwikkelaars naar hun publiek van gamers kijken en beseffen dat we de neiging hebben om het neusje van de zalm te zijn. We zijn deze boeken aan het lezen en kijken naar deze films omdat we gepassioneerd en geïnvesteerd zijn. We willen games spelen die de subtiliteiten oppikken die alleen opvalt: zoals de botten die onder onze voeten knarsen of de stapel orc-lichamen die op een realistische hoogte staat.
Het is maar goed dat de meeste van deze games meer in de trant van LOTR en Harry Potter vallen. Als je het boek en de film leuk vond, dan is de kans groot dat je de game leuk vindt. In sommige gelukssituaties kun je er zelfs van houden!
Wat vind je van de overgang van boek naar film naar spel? Heb je bepaalde favorieten?