Inhoud
Zoals Call of Duty: Black Ops III valt in een bizarre, experimentele opeenvolging van mentale instabiliteit - waarbij een soldaat wordt overvallen door de gebrekkige AI-programmering van zijn biovergroting - het wordt belemmerd door de enige methode van interactiviteit: het fotograferen van dingen. Een soldaat schiet op zijn waanideeën. Een verstandige oplossing is om de verschijningen met kogels te besproeien totdat ze verdwijnen. Plicht kent geen andere oplossing van binnenuit in het gebruikelijke rah-rah-jingoïsme - er zijn geen problemen die een Amerikaanse strijder niet kan oplossen bij het afvuren van munitie.
Black Ops III lijkt ervan overtuigd dat elk verhaal past binnen de oorsprong van het staid-vuurwapengame-spel. Wapens zijn net zo goed een eeuwige oplossing voor geestesziekten als een schurkenrobotapocalyps. Ondanks het opbouwen van aanvankelijke angst voor machines die ledematen kunnen afzetten, veranderen ze honderden honderden later in gemakkelijk weggegooide doelen. 'Bots verschijnen zonder spanning nadat het naamloze spelerpersonage de RoboCop van een generatie wordt (of RoboSoldier) in een zoektocht naar aanwijzingen.
Aanwijzingen betekenen marteling, wat goed is omdat de resultaten leiden tot meer shoot-outs. Door te proberen een publiek te overtuigen dat marteling redelijk is, komt de dialoog op de proppen met het oogstrelende commentaar: "Bovendien is hij een f'nterrorist", seconden voordat hij de hersenen van het slachtoffer bloedde. Alles moet worden benaderd in een blockbuster, laag aandachtsbereik theater. Black Ops III draait zichzelf zijwaarts en probeert de mogelijke kosten van niet martelen bloot te leggen - het verlies van 300.000 mensen in een cataclysmische explosie had kunnen worden gestopt als we alleen meer mensen van tevoren stikken.
Angst werkt nog steeds, alleen nu, in plaats van een ongemak op de luchthaven, betalen mensen $ 60 voor het voorrecht hun angsten te zien rechtvaardigen.
Info Wars
Black Ops III zwaait trouw in Edward Snowden-achtige informatielekken, maar zelfs als de CIA in 2054 corrupt is, zullen geweren ons nog steeds allemaal redden. De diefstal van persoonlijke informatie is natuurlijk voor de veiligheid. De introductie van een centraal serverproces, DNI, trekt iedereen bij elkaar. Ze kunnen gedachten delen en die gedachten kunnen zonder overtuiging worden gebruikt voor veroordeling, een afbeelding van de cloud zonder redelijk overzicht. Black Ops III is een wereld waar 9/11's trauma heeft gecreëerd connectiviteit is zo geweldig; er is geen hoop om ooit te ontsnappen. Zelfs in dit 2054 hebben de historische overblijfselen van 9/11 nog steeds invloed op de functies van de samenleving.
Voor het eerste bedrijf, Black Ops III houdt zijn eigenaardigheden (explosies en deze keer, een ongewone vriendjespolitiek voor brandende, afbrokkelende gebouwen), maar zwelt op met een veelheid van potentieel slimme waarnemingen. Het is slim voor zijn soort. Dit is ongebruikelijk voor een serie die onlangs Amerikaanse soldaten in het ruimtestation shoot outs heeft gezet en er niets van heeft gedacht. Er is een zelfingenomenheid tegenover de tentoongestelde militaristische macht en de waarde van hoe mensen worden uitgebuit voor een verkeerd idee van veiligheid.
The Frozen Forest en waarom het niet zal lukken
Daarna daalt het neer in onzin (nog steeds vergezeld door instortende gebouwen), gebundeld met lome stemuitvoeringen en afsluitende hoofdstukken zo waanzinnig en herhalend dat elke parabel achterblijft. Surrealistische afbeeldingen vervangen opgeblazen (als schilderachtige) weergaven van metaal-op-metaal chaos. Paranoia wordt weergegeven door flitsende beelden van kraaien en vijanden die in stof verdampen. Een bedrieglijke AI verstrooit beelden van 'het bevroren bos', een term die waardig is in zijn verzadiging. Flashbacks sijpelen over op de slagvelden in de Tweede Wereldoorlog, hallucinaties integreren een fragment van zombiespel als franchise-grap. Op een gegeven moment is er een huilende baby, een punt van geen terugkeer voor Black Ops III's aanvankelijke, veelbelovende pogingen om blockbuster entertainment te legitimeren.
De verhalenvertellers van Treyarch lijken verbijsterd door de mogelijkheid van sociale impact, of misschien is er marktdruk om hetzelfde te doen, ongeacht of hetzelfde effect kan hebben. Maak het nieuw, fris, zelfs als het resultaat een tumbling narrative calamity is. De verschuiving naar het surrealisme voelt roekeloos na onmiddellijk een plausibel mondiaal scenario geschud door overbevolking en dynamische weersomstandigheden.
Met deze achtergrond lijkt een populatie die een bio-vergroting en een wifi-geïnfundeerd wifi-netwerk nodig heeft, minder belachelijk. Het internet werd een uitweg uit de realiteit in deze wereld. Black Ops III is het resultaat van het laten gaan van de technologie zonder nadenken over gevolgen, vreemd genoeg wat er gebeurt met het verhaal als geheel. Te veel van de plotapparaten flitsen voorbij - terroristische groeperingen, rebellen, regeringsverdragen, bedrijven, plaatsen; Black Ops III gaat ervan uit dat we in 2054 leven, en dit is allemaal contextueel normaal.
Campagnes in het defensief
Het is naïef - zelfs defaitistisch - om te denken dat niets hiervan van belang zou zijn. Campagnes hosten de kracht van het medium. Opdringerige multiplayer neemt geen videogames ergens anders dan stadions, gepleisterd met zakelijke sponsoring. Zeker niet dit competitieve spel, met stijve unlock-methoden en een voortzetting van een persoonlijke machtsfantasie; de serie blijft over het bepalen van de eigenwaarde met versierde geweren en logo's.
Plicht wordt kalmer omdat de overweldigende zee van first-person shooters in dezelfde demografische kern grijpt. Op de een of andere manier is het proces omgekeerd zoals Plicht haalt kennis uit Val der titanen en anderen. Black Ops is bloediger, hoewel dwaas in het aannemen van dat meer impact toevoegt. Wat de behoefte van Activision is, is een verstandige oversteek - een jetpack-boost maakt korte opwaartse stuwkracht mogelijk, maar kunstmatige wanden verhinderen toegang tot de interessante gedeelten van de kaarten.
Als het geheel Black Ops III doet denken aan iets speciaals, het is de enorm ondergewaardeerde PlayStation 3-exclusiviteit Nevel. De laatste Plicht maakt passerende verwijzingen naar geïnjecteerde medicijnen, de kern van Haze vraatzuchtige anti-propaganda nachtmerrie. Visioenen en andere geschifte gebeurtenissen maken ook terugroepen, zij het mooier met de vooruitgang in hardwaresterkte. Maar Nevel deed het beter, ruig als het was om te spelen. Er was meer doel, meer duidelijkheid en een kern van machismo. Black Ops III wil gewoon een verhaal zijn over wapens, ondanks al het andere.
Onze beoordeling 6 Black Ops III probeert iets anders, maar het is verkeerd benaderde ruïne anders een sterke context. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean