Inhoud
- Plicht, Oud en nieuw
- Terugkerend naar het door oorlog verscheurde Europa
- Band van broers
- Bring On The Zombies!
- Het komt neer op
Nog een jaar, nog een Plicht. Maar de dingen zijn anders deze keer. Dingen zijn meer vertrouwd, maar de dingen zijn weer helemaal nieuw. Deze keer is het veilig om te zeggen dat oude fans een beetje meer zin hebben in een terugkeer naar de vorm van de franchise, naar laarzen op de grond, naar een bende soldaten die op weg naar Duitsland door het door oorlog verscheurde Europa sjouwt.
En in wezen, dat is wat ze zullen krijgen.
Over het geheel genomen Plicht ervaring lijkt veel op wat je van ons gewend bent Plicht jaar na jaar. Maar verrassend genoeg CoD: WW2 weet zich nog meer te onderscheiden van de reeks Infinite Warfare deed - en zonder toevlucht te nemen tot een ruimteschip vecht hond!
Er waren veel aannames over het spel van de toetsenbordstrijders van de wereld van tevoren, met sommigen die gelijk hadden op het geld ... en sommigen die heel, heel erg fout waren.
Plicht, Oud en nieuw
Terwijl beweging en niveauontwerp iedereen bekend zullen worden die de laatste zes of zeven heeft gespeeld Kabeljauw inzendingen, er zijn enkele stevige verschillen in hoe de pistolen omgaan Deze keer. Het gevoel van ouderwetse tijden komt goed tot uitdrukking in het arsenaal van deze iteratie - vooral in de singleplayer-campagne - met veel minder van de gekke scopes en gadgets die recentere iteraties hebben gezien.
Hoewel je niet rondvliegt in een power armor of granaten hebt die wegschieten naar hitteshandtekeningen, is er nog steeds genoeg wapentuig om de FPS-fan gelukkig te houden. En in het bijzonder, is er een vleierigheid voor de wapens die de wereld brengen CoD: WW2 tot leven.
Bijvoorbeeld, er is een echt bevredigend geluid en voel je aan de straal van kogels wanneer je de trekker over de PPSh-41 trekt. En er is een extreem zwaar, onhandig gevoel (en buitengewoon lange duur) tijdens het herladen van de Iron Sights, een die radicaal verschilt van de high-tech wapens van recente games.
Maar niet alles voelt geweldig, met hier en daar wat hapering met schietgaten. Terwijl het demonteren van een MG15 en het gebruiken ervan is een totaal andere ervaring en een van de beste pistoolopties in de campagne - zelfs als het een groot deel van het scherm in beslag neemt - is het standaard machinegeweer dat van een nest is gedemonteerd, wild onnauwkeurig en moeilijk te gebruiken, waardoor het nuttiger is als het stationair blijft staan.
De uiteenlopende vertrouwdheid houdt daar niet op.
Tal van geprobeerd en waar Plicht tropes zijn gedurende de hele campagne te zien, maar een aantal van hen worden een beetje anders gepresenteerd. De mini-games in close combat bijvoorbeeld krijgen een revisie van de manier waarop je in de rij staat en op de knoppen drukt om te voorkomen dat je wordt geklikt.
In plaats van de sneeuwscooter te achtervolgen Modern Warfare 2 of een van die "achterkant van het voertuig" segmenten van andere Kabeljauw games, deze keer is er een razende opeenvolging waarbij twee squadrons op ongewapende Jeeps door vijandelijke linies moeten komen wanneer tankondersteuning niet beschikbaar is.
Het is duidelijk dat we nog steeds meedoen Plicht grondgebied, het is net getransporteerd naar een eerdere fase in de geschiedenis.
En terzijde, zittend aan het met de hand zwengelde, '40s-achtige luchtafweerkanon is een reisje in real time en een van de leukere delen van het spel. Die kolos van een geweer is een beest om te mikken en te slaan, maar wanneer je die Stukas neerhaalt die in het geallieerde pantser scheurt, is er een onmiskenbaar gevoel van voldoening.
Terugkerend naar het door oorlog verscheurde Europa
De omgevingen van de game komen heel goed overeen met het gevoel van de instelling, hoewel ze (te algemeen) niet te ver buiten de standaardinstellingen gaan Plicht normen. Grafisch ziet elk gebied er ongeveer zo goed uit als kan worden verwacht van deze verouderende motor, met een paar leuke kleine details die je de wereld in trekken.
Ik was verbaasd om te beseffen dat de landbouwwerktuigen die op een boerenmuur waren opgehangen, niet alleen maar uitgehouwen stukken waren, maar feitelijk gesmolten voorwerpen, toen ze plotseling op de grond kletterden terwijl een granaat in de buurt ging.
Het zijn echter niet alleen de omgevingen die het gevoel van die jaren 40 creëren, het is ook in hoe sommige gameplay is aangepast. WW2 ziet de terugkeer van gezondheidspakketten (deze keer MED-kits genoemd) en dat werd duidelijk gedaan met opzet om het klassieke, ouderwetse gevoel verder te versterken.
Hoewel ik meestal geen fan ben van health packs in shooters, zijn ze goed geïntegreerd in dit systeem en vormen ze een cruciaal onderdeel van de nieuwe squadervaardigheden.
Band van broers
Samen met je team werken is deze keer kritisch - vooral omdat je geen super aangedreven robotgod bent die torentjes kan hacken of kwaadaardige digitale bijen ontkiemt zoals in de laatste paar games.
Hoe meer kills je krijgt en heroïsche acties die je uitvoert, hoe meer je squadevaardigheden kunt gebruiken, zoals een kameraad laten passeren met wat munitie of je een gezondheidspakket toewerpen.
De verhaallijn wisselt af en toe tussen verschillende personages - waaronder een Europees verzetslid dat vecht achter vijandelijke linies - maar de nadruk ligt op een Amerikaans squadron die zijn rondgang doet. Ze beginnen allemaal hoffelijk en beminnelijk, maar blijven niet zo lang als de realiteit van de geallieerde invasie inzakt.
WW2's campagne heeft een schrijnende opening op D-Day, en het is net zo dodelijk als je zou denken dat het bestormen van de stranden van Normandië zou zijn. Ik kan bijna garanderen dat je een paar keer doodgaat voor het oversteken van het strand en het raken van de bunkers in de loopgraven.
Over het algemeen zijn de verhaallijnen en karakterinteracties aanzienlijk persoonlijker en hechter dan gebruikelijk voor een Call Of Duten het is interessant om te zien dat de focus verschuift van 'actie-filmhelds' naar 'in feite gewoon proberen niet te sterven tijdens het volgen van orders'.
Bring On The Zombies!
De singleplayercampagne is slechts een element van het spel, echter met het echte leven van het feest aan de multiplayer-kant van de dingen. Natuurlijk komt Zombie Mode terug, met Ving Rhames en David Tennant aan boord, en zoals verwacht, het is een absoluut plezier.
Als je hield van de ingewikkelde kaarten en geheimen van Zombies In Spaceland, Attack Of The Radioactive Thing of Shadows Of Evil, ben je meteen thuis op de kaart van het Finse rijk.
Er zijn een aantal coole nieuwe vaardigheden om mee te spelen, zoals je camoufleren tegen zombies zodat ze je een korte tijd negeren, maar verder keert alles wat je kent en waar je van houdt, van de Pack-A-Punch tot de Easter Egg Hunt, terug in de vorm van sterren.
Het komt neer op
Dus hier is het ding dat je moet weten - Sledgehammer heeft het wiel niet helemaal opnieuw uitgevonden, maar er is een solide mix van wat je gewend bent met een paar wendingen om spelers blij te houden.
De WO II-setting is een welkome terugkeer naar de juiste koers, en er zijn duidelijk veel overeenkomsten en parallellen met epische films zoals Saving Private Ryan, dus als je van dat soort film houdt, doe jezelf dan een plezier en speel de campagne.
Ik weet niet of Red en Zussman per se de zeep en de prijs in ons hart zullen vervangen, maar ze doen een dappere poging en geven ons tenminste iets anders dan wat er te zien was voor personages in recente Plicht inzendingen.
Hoewel het niet lang zal duren voordat we echt de Kabeljauw ontwikkelaars om een grondige revisie van de motor uit te voeren om de serie levend te houden, voor nu is deze terugkeer naar een klassieke stijl vrijwel alles wat je maar kunt vragen in de serie. Spring op en maak je klaar voor oorlog, soldaat!
Onze beoordeling 8 Call Of Duty keert uiteindelijk terug naar de aarde (en de seriewortels) met een bevredigend verhaal over broederschap en moed terwijl het nazi-Europa binnenvalt. Beoordeeld op: Xbox One Wat onze waardering betekent