Inhoud
- Wat is adulting?
- Videogames stimuleren doorzettingsvermogen
- Videogames leren praktische levensvaardigheden
Hoewel videogames al bijna 60 jaar bestaan en de gemiddelde Amerikaanse gamer 31 jaar oud is, geloven veel mensen nog steeds dat videogames alleen voor kinderen zijn. Geen verantwoordelijke volwassene zou tijd verspillen aan het spelen van videogames als er meer belangrijke dingen te doen zijn, toch? Het helpt niet dat uit een recente studie van de Universiteit van Chicago bleek dat mannen tussen de 21 en 30 jaar niet alleen meer vrije tijd hadden dan tien jaar geleden, maar meer van die tijd aan videogames spenderen. De auteurs beweren ook dat jonge mannen de beroepsbevolking verlaten omdat games zoals World of Warcraft zijn veel meer lonend dan banen.
Natuurlijk, de heisa is niet het eerste voorbeeld van oldtimers die zich zorgen maken over de jeugd die hun hersens wegrot met nieuwe technologie. Het is ook niet de eerste keer dat niet-gamers gingen speculeren over de teloorgang van de maatschappij boven videogames. Maar naarmate videogames (en geliefde titels) ouder worden, stoppen veel gamers niet met het spelen van videogames. Kunnen volwassenen en videogames echt samengaan, of zijn videogames iets dat volwassenen moeten opgeven om productief te zijn in de samenleving?
Natuurlijk niet! Niet alleen kunnen videogames en adulting naast elkaar bestaan, maar videogames kunnen op dezelfde manier bijdragen aan iemands groei, net zoals andere vrijetijdsactiviteiten karakter opbouwen en uitdagende ervaringen bieden.
Wat is adulting?
Adulting, volgens de topdefinitie in Urban Dictionary, is "het uitvoeren van een of meer van de taken en verantwoordelijkheden die van volledig ontwikkelde personen worden verwacht." Voorbeelden van volwassenen zijn het betalen van uw creditcardrekening, op tijd werken en ervoor kiezen om geen schaduw te werpen op sociale media. Jammer dat we geen videogames kunnen spelen om onze creditcardrekeningen te betalen, maar er zijn spellen die ons kunnen helpen onze dagelijkse taken te onthouden.
Habitica kan een van die spellen zijn. Het is een productiviteitsapp die je takenlijst gamet, dus het is niet echt een videogame. Habitica helpt je echter om van je leven een spel te maken.
Gebruikers hebben drie afzonderlijke lijsten: gewoonten, dagboeken en taken. Gewoonten zijn alles wat je wilt inbouwen in een gewoonte. Je krijgt punten voor het doen van je gewoonte, en je verliest punten en gezondheid als je je gewoonte niet doet. Dailies zijn in wezen te maken met een schema. Sommige van mijn dagbladen zijn bijvoorbeeld taken die ik elke dag op mijn werk moet voltooien. Evenzo krijgen gebruikers punten voor het invullen van hun dagbladen en verliezen punten en gezondheid als ze hun dagelijkse dag niet voltooien. Er is geen straf voor het niet voltooien van een actiepunt. Gebruikers stijgen na het raken van een puntenmijlpaal. Verlies echter alle gezondheid en gebruikers sterven en gaan één niveau terug.
Voeg een "gewoonte van een creditcard" toe als een gewoonte, doe het, haal de punten en je wordt beloond voor volwassen worden! Tools zoals Habitica laten zien hoe videogames ons helpen om positief gedrag in ons leven te oefenen en te versterken.
Videogames stimuleren doorzettingsvermogen
Sommigen hebben zich teruggedrongen tegen het woord 'volwassen zijn', met het argument dat het vieren van het zelf doen van de was je eigenlijke prestaties minimaliseert. Ik zou eraan willen toevoegen dat volwassen worden op zichzelf vaak wordt beschouwd als een einddoel. Je hebt je was gedaan. Je hebt een diner gezonder en ingewikkelder gekookt dan een blik soep te openen. Je bent nu volwassen en je bent klaar. Combineer volwassenen met videogames en mensen kunnen blijven proberen, op zoek naar nieuwe uitdagingen en nooit genoegen nemen met de huidige resultaten.
Natuurlijk verdien ik een S-rangschikking op elk niveau van elke baas Cuphead is veel cooler dan het afwerken van je was, maar de prestatie is lang niet zo cool als bijvoorbeeld het bedenken van de creatieve nieuwe advertentiecampagne op het werk. Het verdienen van een S-rang neemt echter een niveau van doorzettingsvermogen en vastberadenheid, die niet noodzakelijkerwijs nodig is voor het wasgoed. Ja, er is nog een dag om je was te doen of een andere gelegenheid om met het beste ding te komen. Er is er echter maar één Cuphead. Er is maar één manier om een S-rang te krijgen. En zelfs de weinigen die erin slagen om een S-rang te verdienen voor elk niveau van de baas in Cuphead stop daar niet gewoon
Aan de ene kant is het feit dat je voor elke rang op S-rangniveau staat in essentie volwassen zijn. Het is een zeer tijdrovende prestatie. Het kan heel gemakkelijk zijn om te zeggen dat je pauze neemt zodra je de S-rangorde op Rumor Honeybottoms hebt. Aan de andere kant stoppen maar heel weinig mensen die wel een S-rang behalen voor elk niveau van de baas. Ze kunnen stoppen met Cuphead, maar ze houden niet op zoek naar de volgende uitdaging. Zelfs als ze een pauze nemen na Rumor Honeybottoms, stopt de zoektocht daar niet per se.
Over het algemeen werken adulting en videogames niet in silo's. De een kan de ander positief beïnvloeden. Als we onze geest kunnen laten verpletteren Cuphead met perfectie, dan kunnen we alles bereiken.
Videogames leren praktische levensvaardigheden
Volwassen worden houdt volgens de definitie in de eerste plaats de alledaagse, alledaagse taken van de volwassenheid in. Rekeningen betalen, eten koken, opruimen en naar het werk gaan zijn niet de meest opwindende aspecten van het leven. Ze zijn ook niet de enige aspecten van volwassenheid of leven. Het is gemakkelijk en nogal lui om videogames te zien als irrelevant voor het echte leven. De relevantie is moeilijker te herkennen in een game zoals Mortal Kombat dan in een game zoals Kerbal Space-programma.
Ik praat niet per se over educatieve games en de voordelen van het introduceren van videogames in de klas, hoewel educatieve games wel mogelijkheden bieden om praktische vaardigheden en kennis te leren. Ik bedoel de minder voor de hand liggende voorbeelden van leren, zoals het leren hoe het scoren werkt bij tennis ieder tennis spel. Of het leren van geografie en geschiedenis in Mario is vermist! of Waar is Carmen Sandiego in de wereld? Of leren over verschillende dieren in het wild en klimaten in Sim Park. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Muhammad Ali zei ooit: "Een man die de wereld op 50 dezelfde bekijkt als op 20 jaar heeft 30 jaar van zijn leven verspild." Volwassen worden is belangrijk, maar als alles wat u ooit deed volwassen was, wat heeft u dan gedaan om uw kijk op de wereld uit te breiden? Videogames bieden waardevolle mogelijkheden om onze wereldvisies uit te breiden en te leren over onderwerpen die we anders misschien niet zouden leren tijdens onze loopbaan of het leven van alledag. Leren over oude Chinese geschiedenis door Mario is vermist! is niet hetzelfde als het lezen van een geschiedenisboek, een bezoek aan China of een gesprek met een Chinese geschiedeniswetenschapper. Maar de laatste drie manieren zijn niet de enige manieren om er meer over te leren. En laten we niet vergeten dat blootstelling aan videogames ertoe kan leiden dat iemand een boek ophaalt of praat met iemand die ze misschien niet hebben zonder de eerste opname.
Over het algemeen worden videogames gezien als een verspilling van tijd, deels omdat de speler niet beweegt. Hobby's zoals basketballen of boeken lezen worden niet met dezelfde denigratie bekeken. Maar alle drie kunnen hun karakter opbouwen en mensen laten groeien als mensen. Alleen omdat videogames geen 'volwassenheid' zijn, betekent dat niet altijd dat videogames het tegenovergestelde zijn of dat ze in de weg staan om te functioneren als een individuele, verantwoordelijke persoon.